“Je wilde dope, dus je kijkt naar een dikke kop.”
Met beide benen op het dekbed en achterover leunend tegen zijn slaapkamermuur kijkt U-niq de luisteraar aan. De pet is afgezet en ligt naast zijn rijmboek op het nachtkastje. Hij heeft hard gewerkt en nu mogen wij het resultaat van zijn inspanningen beluisteren. U-niq behoort nog tot de generatie MC’s waarbij het not-done was om in het Nederlands te rappen. Hij is zeker niet de eerste die nu om is, (Extince en Brainpower zijn de grote namen die hem voorgingen), maar toch kwam het nieuws over dit project vrij onverwacht.
“De taal maakt niet uit, de echtheid is belangrijk.”
Na het Engelstalige werk op zijn debuutplaat Married To Music (1999), diverse bijdrages met Committee Gunmen en meest recentelijk met het allstar-team The Most Official is daar nu een compleet Nederlandstalig album. Op de b-kant van Extince’s Zoete Inval hoorden we U-Niq naast o.a. Def Rhymes & Shy Rock voor het eerst in het Nederlands te keer gaan. Een heel album in het Nederlands maken zag hij toen echter niet zitten.
“De bajes, de bajes, daar zit toch al dat gajes? Ja, natuurlijk wil ik eruit.”
Het was in de gevangenis dat U-Niq tot de conclusie kwam dat hij een Nederlandstalig album moest gaan maken. Gek werd hij om te zien en te horen dat nieuwe acts de slagroom van de taart aten die hij met zo veel toewijding had gebakken. Het werd tijd voor zoete wraak. Als er iets positiefs achter de tralies is ontstaan dan moet het wel het feit zijn dat U-Niq overtuigt raakte van zo’n NL-plaat, want luisterend naar dit briljante Rotterdam moet je er niet aan denken dat U-Niq voor hetzelfde geld nooit bij Kees de Koning getekend zou hebben.
“Echte realiteit, dat is waar het om draait.”
Over die tijd dat U-Niq vast zat rapt hij, op het door Soulsearchin’ met opgewekte vibes aangeklede, ‘De Bajes’. Over het hoe en waarom van zijn bewaring rept hij met geen woord, maar dat de bajes in Nederland (toch) geen Best Western en zeker geen Hilton is wordt wel duidelijk; “Ja gappie, het voedsel is niet te vreten, dat weet je.” U-niq heeft een imponerende uitstraling, maar ook wanneer je hem niet ziet weet hij indruk te maken. Zeker wanneer hij zijn stem gebruikt om over persoonlijke ervaringen te vertellen is het als luisteraar niet moeilijk om in de sfeer van de track te komen. Het zojuist genoemde ‘De Bajes’ is natuurlijk een goed voorbeeld maar ook ‘Het Spel’ (wat een aanstekelijke chorus!) en de liefdesverklaring ‘Muziek’ geven je een kijkje in de gedachtengang van de artiest die 30 jaar geleden de naam Anthony Pengel kreeg.
“Geen vinger in de pap, ik heb mijn beide handen daar / Respect voor de grondleggers…”
Een stevige pot opscheppen kan U-niq ook, maar het wordt niet, zoals zo vaak, te veel en meer van hetzelfde. ‘Geluidsbarrieres’ en ‘Lau!!!’ hebben beide een lauwe rijm zonder refrein, waarbij gezegd moet worden dat ‘Lau!!!’ onterecht het woordje ‘skit’ achter zich moet dragen. Het daarop volgende ‘Waka Mang’ heeft zo’n heldere, meeslepende, kopknikkende productie dat de broers U-Niq en Eddy Ra zelfs best wat meer op hun opscheplepel hadden mogen nemen.
“Ik blijf kankeren, de boot om kantelen / leer je geschiedenis want veel gaat veranderen.”
Als je de onheilspellende remix van ‘Rotterdam’ (dikke props voor Concrete vanwege het kunstige ombouwen!) achter de kiezen hebt, denk je dat dit de hardste track van de plaat was. Niks is echter minder waar wanneer de laatste track ‘Geschiedenis’ met een harde klap komt binnenvallen. Voor het laatst lucht U-Niq zijn hart en neemt daarbij geen blad voor de mond. Niet bang om namen te noemen krijgt een ieder die disrespect heeft getoond het op zijn bord. Lange Frans & Baas B., Brainpower en E-Life zijn diegene op wie gericht wordt. Aan E-Life (tegenwoordig werkzaam als DJ bij Juize FM) weidt U-niq zelfs meer dan een couplet; “Vieze nepneger! Je loopt je tong te verdraaien / En nu loop je ook daar in Hilversum wat plaatjes te draaien / Je maten te naaien…”
“Wat ik vind van kritiek? Check die track van U-niq”
Ik moet toegeven dat ik een lachje niet kon onderdrukken toen ik voor het eerst het refrein van ‘Mama’ hoorde. Brace (de neef van U-niq), mag dan volgens eigen zeggen gezegend zijn met een mooie stem, teksten schrijven is iets waar hij geen tijd of kwaliteit voor heeft; “Mama, u weet het niet – hoeveel ik van u hou / Mama, vergeet het niet – ik blijf u altijd trouw.” Ook het refrein van Rotterdam klinkt mij wat te eenvoudig uit de lucht gegrepen; “Ik breng het nieuws in Den Haag tot aan de woningen.” Helaas is de kritiek op ‘Kritiek’ dat het nummer niet zo sterk is als de line-up met Winne en Sticks er op papier uit ziet.
“Pomp je vuist in de lucht, Rotterdam is terug!”
De eerste 1500 kopers van Rotterdam krijgen de gelijknamige mixtape er als kadootje bij. Mocht je onverhoopt als 15 honderd en eerste het geld op de toonbank leggen dan is er geen reden om lang te treuren. De Mixtape bevat geen exclusieve tracks van U-Niq, maar werk van de nieuwe generatie uit de havenstad afgewisseld met wat tracks van U-Niq’s eigen Rotterdam. Duidelijk is dat Winne het meest aanspraak lijkt te maken op een carrière met een bijbehorende langspeler. De reden dat ik nu ook de naam van Dion noem is dat zijn stem zo opvallend kalm is dat hij altijd zal opvallen. Of je van zijn stijl houdt of niet, een streepje voor heeft hij dus.
“…Rappers slaan op de vlucht / En ze voelen hem dus ze draaien hem weer terug.”
U-niq zijn Nederlandstalige debuut is een plaat geworden die het waard is om van A tot Z en van Z tot A te beluisteren. Inderdaad luisteren! Rotterdam heeft een laag tempo, is geen dansplaat en bevat er zelfs geen enkele. Toch zou een single als ‘Klein, klein jongetje’ of ‘Nie Goed’ best door het grote publiek opgepikt kunnen worden. Een knappe prestatie dat ook voor een groot gedeelte te danken is aan de muzikale producties van Concrete en Soulsearchin’. Het moet wel een verdomd mooi jaar voor hip-hop in Nederland worden mocht er dit jaar een nog betere plaat dan Rotterdam verschijnen. Dit album kan je gerust mee naar het buitenland op vakantie nemen, tien maal luisteren zonder te vervelen en voor je vertrek aan een lokale hip-hop-head doneren. En dan vol trots zeggen; “Alsjeblieft, dit is hip-hop uit mijn land. Dit is Nederland. Dit is Rotterdam.”
Tracklist:
01. De Introductie
02. Rotterdam
03. Kritiek met Winne, Sticks en Bianca
04. De Bajes
05. Geluidsbarrieres
06. Mama met Brace
07. Het Spel
08. Muziek
09. Lau!!! (skit)
10. Waka Mang met Eddy Ra
11. Nie Goed Genoeg met Darryl
12. Toekomstplannen met Bianca
13. Straatjongen (skit)
14. Klein, Klein Jongetje met Feis
15. Rotterdam (Remix) met Alex, Crimson, Feis, Milz, Winne, Alee en Eddy Ra
16. Geschiedenis
Meer info: http://www.top-notch.nl
