Het beeld dat de gemiddelde mens heeft van het straatleven is geromantiseerd en komt neer op Tony Montana-achtige figuren en de bijbehorende Scarface-like verhalen, stelt Mula B in een korte 3voor12-docu. Maar er schuilt juist een hoop menselijkheid achter dat beeld, met een breed palet aan perspectieven. Gezinnen, liefde, vriendschappen, financiële klappers; het is een wereld waar alles constant op het spel wordt gezet. Met zijn nieuwe album Narcopop hoopt de Haagse mc muzikaal iets nieuws neer te zetten en tegelijkertijd de gemiddelde visie op de straat te verbreden.
Ambitieuze plannen dus, maar als iemand ze waar kan maken is het Mula B wel. Het afgelopen decennium stond hij aan de wieg van meerdere populaire subgenres die onder de hiphop-paraplu vielen. Zo was hij er vroeg met de meest donkere versie van trap, waarop hij letterlijk beschreef hoe drugs en geld zijn leven domineerden. Muziek makend voor de ‘chosselaars’; mensen zoals hij, die er simpelweg alles aan doen om te kunnen overleven in de wildernis die het straatleven genoemd wordt.
De onwetendheid die er over die donkere kant heerst compleet wegnemen zal praktisch onmogelijk zijn. Maar een belangrijke steen eraan bijdragen kan wel. En om de algemene visie te verbreden, begint hij bij zichzelf. Housebeats waarover gerapt wordt; het is niks nieuws, maar hoe Mula en zijn producerteam (voornamelijk Rangel Silaev maar ook Trobi en IlliasOpDeBeat) het hier flippen is dat wel. “Zij wordt wakker naast mij, gaat naar universiteit / Ik word wakker naast haar, ga naar criminaliteit / Ik zoek niet naar love, ik zoek naar kwaliteit / Een djalla die poft, dat is mijn realiteit”, zingt hij melancholisch in de uitsmijter, over snel zigeuner-getokkel. Het titelt JNTP. Je ne t’aime plu; ik houd niet meer van jou.
Daarvoor weet Mula je eerst 35 minuten lang warm te houden. Tijd om te wennen aan een specifiek geluid is er namelijk niet. Met zijn melancholische benadering schetst hij een tikkende tijdbom. “We zijn pas echt als het fout gaat”, zingt Mula, verwijzend naar de hopeloosheid. Pas als het fout gaat – als er wordt gereld en gedemonstreerd, als er doden vallen, straffen worden uitgesproken – worden de ongehoorden gehoord. Mula bouwde in zijn leven schild op, en weet nog steeds het gevoel op te roepen dat hij had voordat hij een microfoon vasthield die zijn stem hoorbaar maakte. “Mijn geluk die mag je lenen, want mijn problemen die begrijp je niet”, klinkt er voordat er weer een vierkwartsmaat aan housebeats in klapt.
Het album beschrijft de tunnelvisie die op de loer ligt als je je in een wereld begeeft waarin het draait om het snelle geld. De focus ligt eeuwig op het resultaat, maar ondertussen kan alles dat dichtbij is steeds verder van je af glijden. In Goeie Sosa daalt daar het besef van in: “Ik heb die goeie sosa, waarom bel je niet? / Ik weet je geeft je liefde aan iemand anders en dat vind ik best wel jammer want ik ben die iemand anders niet”, horen we over de akoestische start, voordat de track omslaat in een klassieke nederpop-beat. Aan het einde krijgt de muziek echter nog een onverwachte maar leuke wending.
Door de verrassingen in de muziek – trap kan zomaar veranderen in techno, bijvoorbeeld – lijkt Narcopop een groot experiment. Hedendaagse Mexicaanse zangers vermengen zich met Franse meerstemmigheid. Snoeiharde 808’s gaan gepaard met discoritmes. De razendsnelle muzikale wisselingen kunnen afleiden van wat Mula B eigenlijk doet: rappen voor de chosselaars. Voor zijn jongere zelf, oftewel de generatie die nu opgroeit op straat. Beschouwend maar niet bemoedigend, zoekend maar niet vingerwijzend. Zo beweegt hij zich door een ogenschijnlijke wirwar van stijlen.
Die veelzijdige muzikale fundering eronder, komt doordat er ruimte voor is gemaakt. De afgelopen jaren hebben disco, flamenco en housedrops terrein gewonnen binnen de hiphop en pop. Denk aan de gitaarsample in – hoe toepasselijk hier – Narcos van Migos, de opbouw in Nooit Meer Spijt van S10 en Froukje en moeten we het hier echt nog over megaklapper Nooduitgang hebben, van die band die ook op dit album een duit in het zakje doet? Precies.
Maar de hoofdpersoon van Narcopop was zelf overigens mede-verantwoordelijk daarvoor. Zijn muzikale uitstapjes maakten altijd al sense én indruk. Hoe hij bijvoorbeeld Moes Montana en Faktap Broeder uitvoerde met een live-band, en er bij zijn versie van In Nije Dei in Op Volle Toeren uitbouwde met een koor; stuk voor stuk uitdagingen die voor de gemiddelde rapper een brug te ver zouden zijn. Ze maakten echter een pad vrij waarop van alles mogelijk was.
Mula was dus al lang niet meer gebonden aan de duistere trap waarmee hij bekend werd. Hij en zijn consorten zijn in de ruimte gesprongen en komen eruit met Narcopop. Een album waarvoor ze zichzelf opnieuw hebben uitgevonden. Zijn meest uitgesproken werk tot op heden, maar ook zijn meest pure, mede dankzij het ontbreken van rap-featurings. Een plaat die hem gegarandeerd naar nieuwe plekken gaat brengen, maar die tegelijkertijd zijn tekstuele rauwheid etaleert als nooit tevoren.
Stream:
