First test for The Netherlands!” schreeuwt Chase B, de vaste tour-DJ van Travis Scott door een volgepakte GelreDome. En dan Travis Scott zelf: “Ik zie jullie. Ik hoop dat deze eerste show van deze stadiontour de toon zet voor alles dat hierna komt.” Travis Scott probeert op allerlei manieren de immense crowd dichterbij te halen, als regisseur van de rage. Dat bleek, in deze giga opzet, toch moeilijker dan gedacht.
Dat van die eerste test was ook niet helemaal waar. Het jonge publiek had die namelijk al doorstaan op de voorpleinen van het GelreDome, waar richting elke ingang lange rijen stonden. Daar zat echter geen beweging in. Nadat het programma eerder al eens verlaat werd, kwam op de dag van de show ook nog een bericht online waarin vermeld stond dat de deuren anderhalf uur later dan gepland open zouden gaan. Ironisch: de rijen voor de golden circle en de early entry – bezoekers die méér moesten afrekenen voor tickets dan de normale staanplaatsen – waren als laatste opgedroogd.
Maar goed; aanvang 20:30. Dat werd dus geheel in Travis-stijl – zie onder meer de hoofdstukken Appelsap en Rolling Loud Rotterdam uit zijn carrière – een uur later. Een uur waarin amper iets gebeurde in het stadion. Doodse stilte heerste er. Er klonken af en toe wat krekel-getjirp, terwijl bezoekers naar hun plek schuifelden op de tribunes en men op het veld het beste zicht probeerde te krijgen.
Ook dat bleek een uitdaging. Het podium stak namelijk door middel van een speciale, in een maanlandschap gestoken, catwalk uit tot halverwege het veld. Gelukkig had Travis die onhandige constructie (“Waar is ‘ie nou?!) ondervangen met een beeldscherm dat zowat stadionbreed – en hoog was. Ook op de vier pilaren, met een beetje fantasie Circus Maximus in Rome uitbeeldend, kon men 360 graden volgen wat er allemaal gebeurde.
En dat was een hele hoop. Bij zowat elke harde, met 808’s aangezette drop bulderde het geluid over de tribunes. Vlammenwerpers schoten metershoog de lucht in vanaf die maanachtige rotspartij. Travis zelf had energie voor tien, die denderde er met gemak overheen alsof het parcours betrof. Hij was de regisseur van de rage die onder hem plaatsvond. Al vanaf minuut één was het publiek alle logistieke herres die voorafging aan de show vergeten. “Greetings from Utopia. Before the show starts, open that shit up”, klonk een stem uit een computer board, vanaf een ruimteschip dat ons voor 100 minuten naar een heel andere plek zou brengen. De crowd gehoorzaamde, ook toen Travis het van die robot overnam.
Geschreew en tranen, bezwete en ontblote mannenlijven en pure knaldrang wisselden elkaar in moordend tempo af rondom uw scribent van dienst. Rustmomenten? Die komen eenmaal buiten het stadion wel weer. Toen vanaf de tribunes het kolkende veld werd aanschouwd, kon de crowd boven niet achterblijven. Bij de zeven (of acht?) uitvoeringen van FE!N deinsde de stoeltjesconstructie flink mee. Het was alweer twaalf jaar geleden dat JAY-Z en één van Scott’s leermeesters Kanye West hier eenzelfde truc uithaalden met hun Watch The Throne-anthem. De nieuwe generatie heeft alleen al dankzij Travis er een aantal méér. Niet alleen FE!N, maar ook drietrapsraket Sicko Mode-Antidote-Goosebumps zorgde ervoor dat velen even uit de mosh kwamen rennen voor een hap lucht. Én weer terug.
Het zag er allemaal spectaculair uit – de uit steen gehakte aliens, de rook en de visuals, het weird ogende podium, waar ook nog even een schaarlift uit tevoorschijn kwam die mooi werd uitgelicht met lasers. Maar een show van deze magnitude kent vaak één groot euvel; het geluid. Het laag was regelmatig zompig te noemen, alsof Chase B een filterknop permanent naar links had gedraaid. Het zorgde ervoor dat niet alles als de bedoelde mokerslagen aankwam. Vocaal was er overigens weinig op aan te merken.
Het is geweldig om weer een hiphopartiest de ‘stadium status’ te zien verwerven. Maar dealen met de consequentie is een minder leuke bezigheid. De logistieke en technische problemen maakten dat de opening van de Circus Maximus Tour niet voor legendarisch door kon gaan. Aan de andere kant; in zeven weken tijd een complete stadiontour uitverkopen is weinig anderen gegeven in hiphopland. De Nederlandse fans zijn in elk geval ‘feinin’ for more.’
Hoogtepunt: de Nederlandse Travis Scott-fans maakten het feest en de rage
Dieptepunt: geen fatsoenlijk voorprogramma
Garderobe: kluisjes
Fotograferen: nee, we moesten het doen met aangeleverd beeld vanuit team Scott
Geluid: zompig
Bezoekers: +- 30.000
Damage: vanaf € 62 (maar mocht je willen gaan zondag, is Ticketswap de beste vriend voor je portemonnee)
Cijfer: 7.7
