THC bestaat al bijna 10 jaar, in 1996 werd de crew opgericht door Rocks. Al vanaf die tijd maakt de groep uit Amsterdam Noord nummers die de “straatcultuur” van Nederland belichten. De crew werd groter en bracht de THC Mixtape uit. Deze sprak een grote groep jongeren aan wat er voor gezorgd heeft dat THC anno 2005 beschikt over een waar leger van fans die de groep door het hele land volgt. Nou is het tijd voor het eerste album van de crew, en om er nog een schepje bovenop te gooien hebben de heren er meteen een dubbelalbum van gemaakt.
De twee schijfjes die dit album bevat zijn verdeelt in de donkere en de lichte kant. CD1, De Ene Kant bevat de donkere kant. Nummers over het harde straatleven van Nederland. Pipas, hustlers, criminaliteit, gangsters”¦the usual. Titels als Klik Klak, Hustler en Alles Voor De Peepz zeggen genoeg. De inhoud van deze tracks zijn niet erg divers. Het wordt na het luisteren van “De Ene Kant” heel erg duidelijk dat je zeker niet moet fokken met THC. Mensen die dat wel doen worden niet alleen bestookt met verbaal geweld, maar ook met fysiek geweld weten de THC’ers wel raad (zeggen ze in ieder geval, heel vaak). Tevens wordt kleine criminaliteit, loyaliteitsgedrag ten opzichte van je vriendengroep en probleemgedrag geromantiseerd. De inhoud van deze schijf doet erg denken aan het Amerikaanse fenomeen van rappers die uit de goot kruipen om wereldberoemd te worden met teksten over hun foute verleden, of zelfs heden. Amerika staat vrij ver van mijn bed, maar om dergelijke teksten in het Nederlands te horen vond ik erg vreemd en ongeloofwaardig. Dit is de artiesten in kwestie moeilijk kwalijk te nemen maar toch vond ik het allemaal een beetje wereldvreemd klinken.
Het tweede schijfje is wat meer radiovriendelijk en bevat zowel “gevoelige” tracks (Je Bent Niet Alleen) als partynummers (Zina, In de Noordside). De onderwerpen zijn wat meer divers dan van het eerste gedeelte. Helaas kunnen de meeste jongens maar met moeite daadwerkelijk iets boeiends vertellen. De beats komen voornamelijk van Rocks maar ook de Beatkidz, Jayh, Chiko, Artoficials en QF doen een duit in het zakje. Er is hier duidelijk wat meer geëxperimenteerd met de beats, zo heeft “Hooligan Crossover” een beat die valt te omschrijven als hardhouse meets dancehall. Het tempo gaat ook regelmatig wat omhoog tijdens “De Andere Kant” en ook de skits die voornamelijk dienen om collega rappers een hak te zetten houden de boel redelijk fris. Bijna alle beats zijn acceptabel tot goed, maar ik krijg tijdens het luisteren het idee dat het album als geheel niet helemaal goed afgemixed is. Tussen de nummers zitten qua geluidskwaliteit grote verschillen, een slordigheid die met wat extra werk gemakkelijk voorkomen had kunnen worden. De kwaliteiten van de MC’s wel. Vooral Rocks en RBDjan steken op beide delen van het album boven de rest uit. De beats passen wel erg goed bij wat de mannen van THC te vertellen hebben, en zullen de liefhebbers zeker niet teleur stellen.
Het is voor mij erg moeilijk om een album als Artikel 140 te recenseren aangezien ik mezelf over het algemeen niet waag aan dergelijke muziek. Ondanks dat ik me niet kan vinden in de muziek an sich kan ik niet zeggen dat het een slecht product is. Mensen die wel van die gangsta shit houden zullen zich waarschijnlijk zeker wel kunnen vermaken met Artikel 140. Het enige gegronde commentaar dat ik kan geven op het album is dat de visie van de heren nogal kortzichtig is. Nou wil ik niet als een of andere Balkenende klinken, maar THC heeft een grote aanhang bij de allochtone jeugd. Dit album zal het imago van deze groep jongeren niet echt goed doen. Ook denk ik dat de visie van de luisteraars er niet echt op vooruit zal gaan. Nou hoeft een album echt geen belerende toon te hebben en kan ik zelf ook erg genieten van wat hersenloos vermaak. Een houding van “ze leren schijt hebben aan de maatschappij want wat de fuck doet de maastschappij voor mij” kan mij echter allerminst bekoren, en dat gaat op den duur toch irriteren tijdens het luisteren.
Iedereen kan zelf heel makkelijk beslissen of dit album wel of niet zal bevallen. Mensen die de stijl van THC niet diggen zullen dit absolute bagger vinden en liefhebbers zullen de kleine tekortkomingen voor lief nemen en er zeker wel van genieten. Op een paar productietechnische zaakjes na zit dit album vrij goed in elkaar en inhoudelijk is het soms een beetje te recitatief, meer kan ik er objectief eigenlijk niet over zeggen.
Meer info: http://www.thcrecordz.nl
Tracklist:
Disc 1: De Ene Kant
01. Klik klak
02. Als de lichten uit zijn
03. Jij niet
04. Als et tijd is
05. De rest krijgt de pest
06. Straatdromen
07. Wil je weten hoe het voelt
08. Hustler
09. Daarom doe ik dit
10. Het wordt heter
11. Dit is voor me peepz
12. Wat is er aan de hand
13. Niet te stoppen
Disc 2: De Andere Kant
01. In de Noordside
02. Elke keer
03. Leven als een THC’er
04. Zina
05. Je bent niet alleen
06. Tot bam
07. Zoveel ho’s
08. Poesie poesie
09. Hooligan crossover
10. Van alles wat
11. Vraag et mij
12. Feesten als een beest (Remix)
13. Bitch
