Stel je voor: je hebt zelf besloten om klassiek en trap te laten clashen voor je plaat en wint in het traject richting de release ook nog even TV-programma Maestro, als de ultieme dirigent. Een paar maanden later is het tijd voor een eigen show in Het Concertgebouw. Op de vooravond ervan breng je een het tweede deel van je album uit. sor is bezig om klassieke stukken nieuw leven in te blazen en doet dat op een manier waar de puurheid en authenticiteit van afstralen.
En de eerste track van Bae Doven 2 heeft meteen een anekdote van jewelste aan zich gekleefd. Beeld je opnieuw in; je zit in de studio, te wachten op een afspraak met een collega-artiest die komt opdraven voor een sessie voor je album. In dit geval neemt de artiest in kwestie dat uiterst serieus. Er komt een limousine voorrijden en daaruit verschijnt een kleine maar grootse gedaante, varsity jacket dragend en wel.
Het is de legendarische Wibi Soerjadi, die een interlude praktisch uit de mouw schudt. Het eindresultaat is dat je die interlude ook prima als intro kunt gebruiken voor BD2. Dat Soerjadi sor ondersteunt en daarmee eveneens wil dat de schoonheid van klassieke muziek bekend wordt bij de jeugd is een prachtig gegeven. Zijn verschijning op het album van jonge hond sor is simpelweg major.
Na die instrumentale piano-intro horen we een baile funk-ritme de degens kruisen met een strijkers-flip. Even later is het Roselilah een beatswitch uitvoert waarbij de ene productie nog harder klapt dan de andere. Yuh (Symphony In D Minor) is bombastisch, en bewijst dat sor kan overtuigen met zowel grote als kleine nummers.
Dromerige pianotrap horen de we onder de eerste samenwerking tussen Shadi en sor. Eerstgenoemde eert Kendrick Lamar in zijn kwetsbare couplet, dat volzit met flow-wisselingen en indrukwekkende koortjes. Opbouwende pianosolo’s kunnen compleet openbloeien, en de dromerige sfeer daagt sor uit om eerlijk te zijn. “Ik houd van onderschat worden, kan zo blijven verrassen”, rapt hij kalm als de beat onder hem in This Ain’t What You Wanted weer een mooie wending neemt.
Het feit dat sor zijn album in drie delen uitbrengt zorgt ervoor dat de luisteraar langzaam zijn belevingswereld in wordt getrokken. Een wereld waarin kalme harmonieën hand in hand gaan met snoeiharde moshpit-trap. Een wereld waar 808’s verenigen met vleugel-partijen en waar zijn karakteristieke ge-hmm regelmatig plaats maakt voor emotie en clevere punchlines. Soms met elkaar gemixt: “In mijn leven nooit me eentje scherp gebleven, Stanley / Ik kom van 6 jaar in relatie zitten, geef me baby’s / M’n eerste ***** en hij hitte crazy / Ik ben nu single maar in feite maak ik liever albums.”
Over het algemeen klinkt Bae Doven 2 iets steviger dan zijn voorganger. Wat de platen gemeen hebben; de grens van de blend tussen genres wordt flink opgezocht. Het verhaal is nu voor meer dan de helft onthuld. Maar het kan, als het gecompletteerd wordt met BD3, zomaar een hele andere kant op vliegen.
Al is het een hele gewaagde, sor heeft een laan voor zichzelf gecreëerd. Knutselen aan iconische stukken is niet iets waar velen zich aan durven te branden. Maar de Amsterdamse muzikant respecteert zijn voorgangers en hun symfonieën. Hij geeft er een eigentijdse draai aan, zonder het in een onlogische context te gooien. Hij mixt ‘op de block’ met ‘op de bok’ en precies niemand doet hem dat na.
Stream:
