Nadat Tommy Boy moeilijk ging doen over de teksten die de heren op hun 1e plaat ten gehore brachten besloten ze maar te verkassen van een major naar een wat kleiner label, namelijk Hydra / Landspeed. Waar Mobb Deep en Capone n Noreaga met hun laatste albums toch redelijk afhaakten nemen deze mannen uit Queensbridge wat mij betreft hun positie over. Tekstueel gezien is het niet op elke track hoogstaand maar qua producties en rapkwaliteiten zit het zeker wel goed.
Toen ik de cd voor het eerst opzette vreesde ik er een beetje voor dat ze Mobb Deep en CNN achterna gingen en dat ze de goede lijn van het vorige album niet vol konden houden, track 2 "Like A Gangsta" is namelijk een verschrikkelijke track waar je hand bijna automatisch van naar de skip toets op je discman gaat. Op track 3 ("Where You At") doen de mannen van Screwball het samen met Nature die ik alleen kende van zijn werk met The Firm. De heel relaxte beat maakt dit wat ze zelf ook al zeggen een ‘summertime banger’. Op "Live and Let Die" zijn de eerste disses tegen Tommy Boy te horen ; "Fuck Tommy Boy, we bounce like CNN". Screwball hoeven het over het algemeen niet te hebben van hun teksten, geen stiekeme verstopte disses. De heren zeggen gewoon waar het op staat, recht voor zijn raap stijl. "Torture" is een track ft. MOP en als er 2 groepen zijn die goed samen op 1 track passen dan zijn het deze 2 groepen wel. Rauwe rap-stijl, gangsta teksten en (over het algemeen) vette beats. De track maakt de verwachtingen zeker waar en is de eerste single van het album dus mocht je de 12" tegenkomen dan kan ik maar één ding adviseren: kopen. "Turn it Up" is ook een track die je wel een hele middag kan luisteren. De beat is geweldig en de teksten? Tjah weer gangsta. Tracks als "Real Niggas", "Street Life", "The Bio" en "Screwed Up" zijn stuk voor stuk tracks die erg vet zijn. Het door de Beatnuts geproduceerde "Screwed Up" is de afsluiter van de cd en één van de vetste nummers van het album. Het nummer is volgens mij al tijdje geleden opgenomen want ze hebben het over "a new crew coming through, i thought ya knew, the Screw the Ball", na een album als Y2K hoef je toch niet meer te spreken van new crew. Dat Screwball veel mensen in de hiphop wereld kennen is te zien aan de features op het album. Eén gastrapper van het eerste album is te horen op dit album en toch hebben ze weer namen waar je mee aan kan komen. Missin Link Black Attack doet mee op het erg vette "I Spit". Kool G Rap en Noreaga doen mee op "Gorillas" en Tragedy Khadafi doet mee op "Too High Too Low" . Cormega is de enige die zowel op het 1e als op dit album meedoet. Dit keer doet hij mee op de titeltrack "Loyalty". Cormega begint heel dope en legt o.a. uit dat trouw de reden was dat hij niet bij The Firm zat. Screwball voelen zich goed genaaid door Tommy Boy en dat zou wel de reden zijn voor de titel van dit album. Je kan het ook opvatten dat ze trouw blijven aan hun stijl.
Als de hiphopluisteraar nu trouw blijft aan Screwball dan weet ik zeker dat hun albums nog door menig speaker zal klinken. Het was moeilijk om Y2K te overtreffen maar ik denk dat we dik tevreden mogen zijn dat ze zo dicht in de buurt zijn gekomen. Ze hebben overduidelijk bewezen dat ze Tommy Boy (of een ander groot label) niet nodig hebben.
