21 Savage en Metro Boomin zijn beide iconische namen in de moderne hiphopwereld. Op SAVAGE MODE II bundelen zij voor de zoveelste keer hun krachten met als resultaat een juweeltje dat geen enkele liefhebber zou mogen missen.
“Great men with great ideals can be separated by hundreds or even thousands of miles and still be in the same place. They can be years or even generations apart in age. And yet, somehow, find themselves on the exact same page”, zo spreekt de verteller in de intro van het album. En je hoort het goed; dat is Morgan Freeman! Met zijn iconische stemgeluid levert hij een filmisch gevoel dat gedurende het album telkens terugkeert. Zijn gedicht wordt verstrekt door een paar pianoklanken die ook niet zouden misstaan als filmmuziek. “I now present to you SAVAGE MODE II”, besluit hij.
Direct daarna belandt het producerende werk van Metro Boomin in de spotlight. We horen hoe een naald zich door de stoffige groeven van een Diana Ross-plaat worstelt, voordat het geheel verstoord wordt door 21 Savage.
De openingsscène is vaak cruciaal voor een film, en dat is het ook voor SAVAGE MODE II. Het zet de toon voor een project waarin Metro Boomin de hoofdrol speelt. Hij is misschien wel dé grootste en belangrijkste producer in de moderne trapgame en trekt al jaren de aandacht met gigantische hits en originele klanken. De producer is inmiddels niet meer weg te denken uit de hiphopwereld en op dit album durft hij uit zijn comfortzone te stappen.
Het is te horen aan de gruizige sample op Runnin, de angstaanjagende vioolklanken die rechtstreeks uit een slasher-film lijken te komen op Glock In My Lap, en het dramatische geluid op Many Men. Op Rich N*gga Sh*t stapt Metro zelfs in een tijdmachine met een geluid dat direct uit de 90’s lijkt te komen, en op Steppin on N*ggas reist die nog een stukje verder terug.
Ondanks dat de producer de hoofdrol opeist, zet ook 21 Savage een persoonlijke piekprestatie neer. Telkens klinken er weer verhalen over zijn genadeloze straatleven en schept hij dreigend op tegen zijn vijanden, op de voor hem bekende slaperige, kalme toon. Desondanks klinkt hij altijd scherp en op zijn hoede: “You ain’t finna rob-rob me, though / He went against me, he gone / Step on him, I put my feet on him/ I just made an opp do the runnin’ man.”
De straatverhalen worden aangezet door de wijze woorden die Morgan Freeman hier en daar presenteert als lijm tussen de nummers. Zijn intermezzo’s zijn vaak outro van de ene en intro van volgende track, wat het project tot één vloeiend geheel maakt. Ondanks dat kent SAVAGE MODE II echter één teleurstelling die eruit springt. Morgan Freeman licht toe wat het verschil is tussen een snitch en een rat: “The difference is, at least a snitch is human, but a rat is a fuckin’ rat, period.” Het bouwt heerlijk op naar de track Snitches & Rats en verhoogt de verwachtingen daarvoor. Helaas zorgt 21 Savage dat dit eindigt met een domper. Het luie refrein waarin hij de titel driemaal lamlendig herhaalt, is een anticlimax eersteklas.
Tóch is het ook een compliment dat er eigenlijk maar één opvallende misser is op het album. De refreinen van Savage variëren gedurende het album van prima tot erg goed. Hij legt melodie in zijn hooks op een andere manier dan we van veel zijn collega’s gewend zijn; 21 gebruikt amper tot geen autotune en zingt op geen enkel moment. Zijn melodie bestaat eerder uit een soort mompelende klanken, die zijn stijl prima aanvullen en een goede kern vormen voor de meeste tracks.
Ondanks dat de inhoud van 21 Savage gedurende het album bijna alleen op het straatleven slaat, horen we op de afsluiters van het album zijn zachtere kant. Op RIP Luv is hij open over een gebroken hart en op Said N Done vraagt de rapper zich af wie er voor hem klaarstaat wanneer het erop aankomt.
Metro Boomin en 21 Savage laten meer diepgang zien dan dat zij voorheen deden. De rapper is open op de laatste tracks van het album en de producent laat zijn veelzijdigheid in volle glorie los. SAVAGE MODE II zit vernuftig in elkaar, van de indrukwekkende beats tot aan de levendige verhalen die 21 vertelt. Tel daar de rode lijn die verteller Morgan Freeman vormt bij op, en je hebt een project dat aanvoelt als een ware trap-blockbuster.
Stream:
