Hele generaties kennen het nog van zondagmiddagen bij hun grootouders, maar in de mode is het al heel lang niet meer: ministeck. Over een witte kunststof plaat met een raster van uitsparingen gebogen, zaten de kids van de jaren ’70 en ’80 gekleurde vierkantjes en rechthoekjes te prikken. De pasten met hun uiteindes precies in de grondplaat, waardoor je een soort pixel art kon maken voordat veel van hen überhaupt een pixel gezien hadden.
“Het is een ding van vroeger, dat vind ik gewoon cool”, zegt Satoshi Nakamoto, de vaandeldrager van wat ‘Urban Ministecking’ genoemd wordt. “De meeste mensen die het herkennen als ministeck hebben hetzelfde, die herkennen het van vroeger. De generatie na mij heeft het nog nooit gezien.” Daar kunnen ze zondag in Crooswijk tijdens het volgende HIJS Live evenement (a.s. zondag!) verandering in brengen, als Nakamoto er gratis workshops in zijn werkwijze geeft.
Helmut Gottwald vond ministeck in het Duitsland van de jaren ’60 uit. Maar dat zijn plastic puzzelstukjes veertig jaar later in Rotterdam gebruikt zouden worden om er street art mee te maken had hij vast niet verwacht. “Het heeft nog steeds zo’n imago van geministeckte huisdieren of wijdse landschappen, en ik probeer juist het tegenovergestelde te doen”, legt Nakamoto uit.
Wie zijn werken op straat in Rotterdam gezien heeft, weet dat hij andere taferelen uitkiest. Onder meer Biggie, Rico van Opgezwolle, Duvel en een HIJS-logo werden door hem geportretteerd en onverwachts tegen muren aangeplakt. “Het hoort eigenlijk niet, maar ja”, zegt hij schouderophalend. “Het is zo gedaan, die pasta spuit je erop en je plakt het ertegenaan. Even foto’s maken. Het is nog geen tien seconden werk.” Dat hij het thuis voorbereiden kan is handig, want hoewel zijn kunstwerkjes alom gewaardeerd worden, is het technisch wellicht niet helemaal legaal wat hij doet.
Toch heeft Nakamoto een nobel doel met zijn werkjes: “Ik probeer de grondleggers te eren.” Die dreigen volgens hem eenzelfde lot te ondergaan als ministeck, zo ondervond hij toen hij laatst een jonge hiphop-liefhebber sprak. “We hadden we het over Duvel en Def P, die kende hij helemaal niet. Dat is toch de generatie voor mijn generatie en daar nog een generatie voor, maar het kan toch niet zo zijn dat die gasten vergeten worden.”
“Ik vind dat gepixelde supercool”, vertelt Nakamoto over de keus voor zijn medium. De Franse street artist Space Invader, die retro videogame-graphics in tegeltjes maakt en deze over heel de wereld op muren plakt, inspireerde hem. “Maar volgens mij beperkt hij zich heel erg doordat hij alleen die grote blokken gebruikt, en daardoor eigenlijk alleen maar soortgelijke ontwerpen doet. Het mooie van ministeck is dat je er eigenlijk mee kan maken wat je wilt. Je kan het onbeperkt aan elkaar koppelen en groot maken.”
Iedereen die geïnteresseerd is, kan dat zondag 15 oktober bij het Schuttersveld in Rotterdam dus zelf gaan ervaren. “Je kan een standaard dingetje namaken, als je dat wilt. Ik heb hokjespapier, dus mensen kunnen ook zelf met stiften eerst een voorbeeld maken en dan dat in elkaar leggen, of gewoon zelf wat maken terwijl je bezig bent.”
“Het is wel veel werk”, waarschuwt hij, maar een afbeeldingen neerleggen in gekleurde blokjes is niet zo ingewikkeld als men misschien vermoedt. “Het mooie is, het zit niet vast, dus als je halverwege denkt ‘dit is het toch niet helemaal’ dan kun je het er gewoon uithalen en weer opnieuw doen.”
Dinsdag 24 oktober opent Enfant Terrible, een nieuwe shop en gallerie waar je onder meer zijn werk kunt vinden, aan de Hoogstraat 46a.
