2017 is het jaar dat Rewriters de wijken intrekt, met als eerste stop Crooswijk. Daar worden diverse werken gerealiseerd. Voor de locatie aan de Pijperstraat, kan door de bewoners gestemd worden op maar liefst drie verschillende ontwerpen. Kunstenaars Mr. June, Telmo Miel en Ozon hebben hiervoor elk een schets gemaakt. In aanloop naar de stemperiode en het onthullen van deze ontwerpen, stellen we de kunstenaars aan jullie voor.
David Louf, alias Mr. June, kwam in 1985 in de breakdance-scene terecht. Via het dansen kwam hij in aanraking met de bredere hiphopcultuur en al snel raakte hij bevangen door graffiti. Inmiddels is zijn werk op meerdere continenten te zien. Vorig jaar had hij nog exposities in Stockholm en New York, waar hij ook muurschilderingen maakte, net als in Miami, Ibiza en Londen. “Mensen stoppen om een praatje te maken, van jong tot oud, allerlei verschillende mensen” vertelt hij over de enthousiaste reacties van voorbijgangers. Niet om zichzelf op de borst te kloppen, daar is de kalm sprekende kunstenaar de persoon niet naar.
Mr. June’s werk in Miami
Sterker nog, in zijn werk als grafisch vormgever stuitte de verwachting verkooppraatjes over zichzelf te moeten leveren hem na een tijdje tegen de borst. “Ik merkte dat de relatie tussen opdrachtgever en ontwerper steeds meer veranderde”, zegt hij daarover op ingetogen toon. Op haantjesgedrag valt hij ondanks zijn internationale succes dan ook geen seconde te betrappen, liever laat hij zijn werk voor zich spreken. “Het gaat in ons vak om die beeldende communicatie,” vertelde hij al aan zijn studenten als leraar aan de HKU, “om wát je wilt vertellen en hóe je dat wilt vertellen. Als je een idee en een concept en een uitgangspunt hebt, dán pas ga je nadenken over de vorm.”
“Niemand wilde die muur, omdat er grote gaten in zitten. Dat was voor mij juist heel fijn, want op die ramen kan ik reageren.”
Ook in zijn muurschilderingen volgt hij een duidelijke lijn, die zich aandient door de omgeving zelf: “Ik schets nooit, ik reageer altijd op de muur en op de omgeving.” Het kwam een project waarvoor hij in Miami gevraagd was samen met andere kunstenaars mooi uit. “Er was een soort galerij met een enorme muur met ramen erin. Niemand wilde die muur, omdat er grote gaten in zitten. Dat was voor mij juist heel fijn, want op die ramen kan ik reageren.” De hoeken van de ramen verbond hij met elkaar door diagonale lijnen. “Dat is voor mij dan een soort grid, en dat begin ik gewoon te volgen.”
Mr. June’s ontwerp voor de Pijperstraat in Crooswijk.
De muur in Crooswijk die hij onder handen hoopt te nemen zorgde zo ook voor zijn eigen unieke restricties: “Ik ben naar die muur gegaan om een foto te maken, en dan kom je er al snel achter dat je niet echt een goede foto van die muur kan maken omdat deze eigenlijk in een steeg zit.” Schuin vanaf de stoep kon Louf precies de hele muur op de foto zetten, en daardoor kwam hij op het idee er een zogenoemde “trompe-l’oeil” schildering van te maken, een techniek waarbij je de ogen bedriegt door een optische illusie te creëren. “Dus vanaf dat punt, komen allemaal blokken perspectivisch de muur uit. Dat ’t alleen maar vanaf dat punt klopt.” Op de grond zou een speciale tegel het ideale gezichtspunt aan moeten geven, waardoor het voor de kijker bijna een interactief werk wordt.
Omdat de in het buitenland vaak gevraagde schilder graag ook eens in zijn thuisstad een muurschildering zou maken, maakte hij voor dit project dus wel een schets. Toch heeft hij daar gemengde gevoelens bij: “Mijn schets wordt nooit zo mooi als het uiteindelijke product. Omdat ik gewoon veel meer kan met die spuitbus dan ik digitaal na kan maken.”
“Als grafisch vormgever vind ik het wel heel fijn om wel een aantal restricties te hebben.”
Dat werk met spuitbussen inspireert vervolgens weer wat hij met zijn doeken doet: “Het is voor mij ook een soort speeltuin. Als ik daar op nieuwe vormen of nieuwe dingen kom werk ik dat uit op canvas.” Die canvassen zijn altijd vierkant, en hij schildert er altijd dezelfde hexagon (een zeshoek) op. “Als grafisch vormgever vind ik het wel heel fijn om wel een aantal restricties te hebben.” legt hij uit. “Ik heb me een aantal regels toegeëigend. En daar ben ik nu al vier jaar mee bezig, met doeken schilderen. Om te zoeken wat ik nog meer met die vorm kan doen. Het is een vormstudie.”
Zo vormde zich een eigen beeldtaal, die zich kenmerkt zich door strakke, geometrische vormen, opvallend kleurgebruik en optische illusies. De restricties die hij zichzelf oplegde bevrijdde hem uiteindelijk dus van knellende verplichtingen. “Nu verdien ik mijn brood door het verkopen van doeken. Dat is heel simpel, als je het mooi vindt koop je het, en als je dat niet vindt, laat je het hangen.”
Stemmen op je favoriet van de drie werken kan nog tot zondag 23 april.
