Het treinverkeer tussen zowel Tilburg en Eindhoven als Den Bosch en Eindhoven lag plat, waardoor de Dutch Design Week in het openingsweekend wat minder bezoekers dan normaal verwachtte. Of het ook de reden is dat de verhoging achterin de grote zaal van de Effenaar gesloten blijft tijdens de show van Rico & Sticks -onderdeel van diezelfde DDW- is gissen. Feit: de mensen die daar hadden kúnnen staan hebben een negentig minuten durende demonstratie gemist van hoe een hiphopshow eruit hoort te zien.
Nadat DADA -voorheen Daan Rijkers- met zijn band het publiek heeft mogen opwarmen (“Vat een pilske subiet, we zèn in Brabant tenslotte of nie?” horen we ‘m nog net roepen als we de Eindhovense Effenaar binnenlopen) komt Kubus het podium op. “Hou je haar netjes en je sneakers fris!”, is het eerste advies dat de twee mc’s geven die volgen. En dat Rico & Sticks zijn gekomen voor een feestje is duidelijk.
De harde kern is wat kleiner dan normaal maar is alsnog behoorlijk luidruchtig. Al snel in de set scanderen ze het refrein van De Volle, maar Ri en Stick hebben eerst een heleboel andere dingen in petto. Want uit hoeveel tracks kunnen deze mannen voortaan kiezen? Of je nou tracks van Vloeistof, Eigen Wereld, DMT, Buitenwesten, Great Minds, Fakkelteit, Irie of Microphone Colossus wilt horen, je komt aan je trekken. Maar met Kubus achter de knoppen kun je er donder op zeggen dat de hoofdmoot van de show van het album IZM komt.
De timing en de chemie van de rappers is feilloos, tot het moment dat ze even de mist in gaan. Een klein deel van de show wordt twee keer gespeeld, puur om te bewijzen dat ze het nog steeds kunnen. Een schoonheidsfoutje wordt niet weggewuifd, maar weggepoetst waar de fans bij zijn. Lachen is het ook wanneer Sticks en Rico allebei verward naar Kubus kijken als ‘ie besluit Libi Do Basi in te starten. Die stond duidelijk niet op de setlist, maar Kuupie maakt er een gebaar bij waarmee hij lijkt te zeggen ‘Nu speelt ‘ie al, rappen dus!’. En dus wordt ook die track gerapt.
“Wie is er al vanaf Spuugdingen bij?”, vraagt Sticks opgetogen. Als er genoeg vingers de lucht ingaan, besluit hij ook nog even Onrust te pluggen; zijn tentoonstelling in Museum de Fundatie, de enige plek waar je zijn nieuwe album kunt horen. “Dit is lowkey onze laatste show, hè. Wij zijn net zo vereerd dat je erbij bent als jullie.” Dat van die lowkey laatste show hebben we vaker gehoord, maar met de tentoonstelling, de reclames en de voice-over die Rico tegenwoordig doet voor de NPO lijkt het erop dat ze hun focus definitief aan het verleggen zijn. Maar als die échte afscheidsshow komt, staan we gewoon weer in de zaal.
