In een tijd waarin termen als social distancing, thuisisolatie en quarantaine aan de orde van de dag zijn, draait de hiphopscene op volle toeren. Afgelopen weekend werden we plots verrast met een nieuw album van StropStrikkers. En drie keer raden wat daar goed op rijmt: juist, kopknikken. Precies wat we deden nadat we op play hadden geklikt.
In de huidige boombaprenaissance die door de lage landen raast (Eijer, Zwangere Guy, Berry, Fat Windjacks om een paar voorbeelden te noemen) mistten we nog één naam, maar ook díe naam keert terug in het hiphoplandschap. Na een hiatus van zes jaar –Tabula Rasa dateert van 2014- zijn StropStrikkers weer bij elkaar gekomen voor een nieuw album. Uit het niets stond afgelopen weekend Koevoet En De Sikkel online. Op een paar naamswijzigingen in de crew na is er weinig veranderd. SKAV (voorheen Skafalau), Jermain Bridgewater (voorheen J.A.E.) en Klaasvaak knallen tien nieuwe, vlammende boombaptracks je oren in.
Het recept: dikke beats met even pompende als stoffige drums en fijne samples gaan hand in hand met flows vol harde punches (“Beter noem je me Ernesto, want ik ben je host op stage!” – Jermain) en recht-voor-je-raap-raps: “Tuurlijk krijg je pak op je broek als de grootste geesten samenkomen, over fake niggas heb ik zeker nog wat anekdotes!”, rapt SKAV venijnig.
“StropStrikkers is als een goede steak tartare; rauw en vers.”
En of het nou toeval is of niet, Jermain Bridgewater heeft een line in huis die perfect past in de huidige tijdsgeest. “Hou afstand, alsof ik binnenloop met een stinkdier”, spit hij in het grommerige Kippenbloed op de fijne strijkerssample, nadat hij het rijm-estafettestokje van zijn partner heeft overgenomen. Aan het eind van het album wordt de honger van de groep nog eens onderstreept, als er een live-fragment wordt toegevoegd waarin ze nog een track willen spelen na hun curfew. StropStrikkers is als een goede steak tartare; rauw en vers. Maar in tegenstelling tot die combinatie van vlees en ei, zit er op goede boombap geen houdbaarheidsdatum.
Op de onverwachtse release, die volgens Jermain dient om je te kunnen verweren in de madness waarin we nu leven, wordt je getrakteerd op louter snoeiharde raps op duistere maar sfeervolle producties. Van de chemie tussen de drie hiphoppioniers is niets verloren gegaan. Utka’s finest rapclick is terug. Hotep!
