Het nieuwe album van S10, Stien den Hollander, is er eentje waar reikhalzend naar uitgekeken werd na haar deelname aan het Eurovisie Songfestival. Ik Besta Voor Altijd Zolang Jij Aan Mij Denkt is nu uit, en blijkt een plaat van uitersten. Van kampvuur-gitaarspel naar euforische dance-drops. Vindt Stien daarin haar plek als stralende middelpunt?
Zodra de verstoorde en vervormde drums wegvallen na het eerste deel van de nieuwste albumopener, raakt S10 op stoom. “Kijk, mama / Ik ben vrij, mama / Ik heb lief en ik doe mijn best / Dus misschien ben ik toch een goed mens, mama / Ik hoop dat je mij verstaat / Want zolang jij aan mij denkt, zal ik voor altijd bestaan.” Dat rauwe rockrandje dat de rest van de track heeft, heeft S10 helemaal niet nodig, maar zet wel de toon voor de rest van haar nieuwste langspeler.
Rondom haar fantastische stem danst namelijk vaak een groots arrangement. Wat Als Niemand Op Mij Wacht begint als klein liedje, maar ontspoort na een minuut haastig in een ‘ogen-dicht-en-gaan-fistpump-anthem.’ Duistere synths, hogere melodielijn erboven, effecten op de stem, technobeats en verknipte flarden van haar stem in de productie. Wow, wat gebeurt hier allemaal?
We weten dat ze het allemaal kan, hoor. De eclectische mix van stijlen kennen we van haar oudere werk. Maria is even hard als diep, Gelogen is weer wat zwoeler, en ook voor een pianoballade draait Stien haar hand niet om. Ook op Ik Besta pakken grote experimenten weleens goed uit. Dans Mij Naar Huis kent bijvoorbeeld ook wilde stukken tussen haar coupletten in, maar die zijn dan weer instrumentaal. Zodra zulk geweld is afgelopen, plakt ze er ook nog een akoestisch stukje achteraan waarin kalm gitaarspel klinkt.
Liefhebbers van zulke muzikale uitdagingen komen aan hun trekken. Met de walsende vocale voordacht van Mula B (die Stien de afgelopen jaren in zowat al haar interviews ophemelde) bijvoorbeeld. Maar wanneer haar liedjes klein en minimalistisch zijn, soms zelfs een beetje kaal, krijgt haar stem het grootste podium. Dan wordt duidelijk hoeveel ze in haar mars heeft. Hoe het gitaargetokkel in Hoor Je Mij richting een apotheose van een prachtig refrein begeleid is verbluffend mooi. Een kick en een koortje; tierlantijntjes zijn niet nodig om hier een prachtsong van te maken.
Terwijl haar publiek, mede dankzij haar deelname aan het Eurovisie Songfestival en haar steengoede live-show, groter werd, werden haar liedjes dat ook. Maar nog altijd horen we een innemende, jonge vrouw met een ijzersterke vocale performance. Prachtig beschreven kwetsbaarheid werd haar kracht. Toch weet ze ook te raken met zinnen over haar alledaagse gevoelens. “Ik denk heel vaak: ‘Wat maakt het nou uit?’ / Maar dan denk ik te vaak en dan maakt het weer uit”, zingt ze in duet met vriendin Froukje. “En ik zit in de tram, iedereen kijkt zo saai / daarom vind ik ze eng, daarom wil ik graag gaan.”
Tijdens stedentrips naar Stockholm maakte ze haar hoofd leeg, schreef ze haar nieuwe teksten. En ze ontmoette er producer August, die een nóg dikkere laag elektronische drops in haar muziek bracht. Het tegelijk ruwe, directe en breekbare karakter van haar nummers komt niet per sé door de muziek. Des te meer door haar stem, die de hoop als rode draad bezingt. Zoals in de intense, kippenvel bezorgende finale getiteld Eenzame Hoogte. “Ik heb een wens maar die is nog niet uitgekomen / Tot die tijd hou ik mijn dromen voor mezelf / Niet zonder schade uit mijn huid gekropen / Gister leek vandaag nog zo ver weg.”
Lang niet alles van Ik Besta beklijft. Maar wanneer Stien goed mikt, raakt ze tot in de ziel. Met waterige oogjes tot gevolg.
Stream:
