RBDjan is terug! De Amsterdammer maakte enkele weken geleden met zijn kneiterharde plaat King zijn rentree in de rapgame. Het was al lange tijd stil rondom het THC-lid: zijn laatste eigen werk stamde alweer uit 2013 toen hij zijn Renaissance EP uitbracht. De nieuwe plaat was voor ons een goede reden om uitgebreid met Arbi gesprek te gaan. “Ik wil mezelf weer manifesteren in de game. Iedereen duidelijk maken dat ik dit keer nergens heenga.”
Het album is nu een tijdje uit. Wat zijn de reacties van de mensen om je heen?
“Ik heb tot dusver alleen maar positieve reacties gehad. Mensen die blij zijn dat ik terug ben. Mensen die zeggen dat dit album is wat de game qua sound mist. Ik heb ook heel veel emotionele reacties gehad. Dan hoor ik dat vrienden van vrienden een traantje hebben weggepinkt bij mijn tracks. Dat doet me wel goed, man. Dat ik zoveel emotie loslaat bij mensen, vind ik wel vet.”
“Ik doe alles zelf en reken niet meer op anderen.”
De Onderbaas dateert alweer van zeven jaar terug. Wat heb je allemaal uitgespookt?
“Mijn leven was een heuse rollercoaster, man. Dat is een veel te lang verhaal. De hoogtepunten: drie keer voor Ajax opgetreden tijdens de huldiging en ik ben vader geworden. Dat zijn de leuke dingen, maar het was niet altijd even leuk de afgelopen tijd. Wat heel fucked up was, is dat mijn broer is neergeschoten: Mr. Probz. Zuen (lid van THC) is overleden aan kanker, óók heel kut. Het broertje van Kenna is overleden, doodgeschoten. Dat zijn dan de minder leuke dingen.”
Zijn dat soort dingen moeilijk om je van af te sluiten als je muziek maakt?
“Dat is gewoon iets wat ik op straat heb meegekregen, denk ik. Dan probeer ik mijn empathisch vermogen op een lager pitje te zetten.”
Is er voor jou op persoonlijk vlak veel veranderd in de loop der jaren?
“Ik ben veel zelfstandiger geworden. Ik doe alles zelf en reken niet meer op anderen. Als ik iets geef, doe ik dat uit liefde. Dan verwacht ik niet per sé iets terug. Maar ik heb wel gemerkt dat niet iedereen er altijd voor je is. Dus daarom wil ik ook meer op mezelf doen.”
Terug naar je album, King. Hoe is het album tot stand gekomen?
“Ik ben er vorig jaar mee begonnen, rond de zomertijd. Ik weet niet meer precies wanneer. Het kwam door Dicecream en Bobby van E-Ville Media. Zij hadden een schrijverskamp georganiseerd. Als zij dat niet hadden gedaan, had ik dit album niet gemaakt. Ik ben ze dan ook allebei heel erg dankbaar. Op het schrijverskamp heb ik elf tracks opgenomen in zeven dagen. En daarna heb ik nog twee of drie dagen in de studio gezeten in Amersfoort. Daar heb ik heel mijn album afgemaakt, man. Het heeft me maar een week tijd gekost.”
Één week voor een album. Is dat niet wat snel?
“Voor mij was het opvallend snel, ja. Ik denk dat het kwam door de omgeving, man. Dat ik Dice, Bobby en Jaapie (producer City Lights, red.) bij me had. Het was gewoon een hele goede vibe. Ik voelde me heel lekker en moest tegelijkertijd veel kwijt. Vandaar dat ’t zo is verlopen, man.”
“Ik doe dit voor mijn zoontje, man. Hij is toch wel mijn allergrootste inspiratiebron.”
Waarom besloot je om na al die jaren weer de mic op te pakken?
“Ik doe dit voor mijn zoontje, man. Hij is toch wel mijn allergrootste inspiratiebron. Daarnaast om de mensen die niet in mij geloven hun ongelijk te bewijzen. Ik heb altijd aan anderen gedacht, nu was het tijd om mezelf op één zetten en doen wat ik leuk vind om te doen. Na het schrijverskamp wist ik het zeker: ‘nu moet ik gewoon weer verder gaan waar ik gebleven was’.”
Hoe doe je dat, qua werkwijze?
“Soms heb ik al een tekst klaarliggen die ik op een andere beat heb geschreven. Bijvoorbeeld de track Begin had ik al heel lang geleden geschreven. Misschien zelfs vier jaar geleden. Ik schreef het op een beat van een beatmaker die nu helemaal van de grid verdwenen is. Dus ik kon die track eigenlijk niet afmaken. Toen heb ik er een nieuwe beat voor laten maken. De beats klonken natuurlijk niet hetzelfde, maar ik hield er wel hetzelfde gevoel aan over. Bij Laatste Strijd hoorde ik de beats in de studio en heb ik de tekst daar ter plekke geschreven. Het verschilt gewoon.”
Het volledige album King is geproduceerd door City Lights…
“Één: omdat hij de in-house producer is van Hear No E-Ville. Daarnaast is hij super, super getalenteerd, man. Die man is echt gruwelijk. Hij kan alles voor je maken, daardoor zag ik geen nut om met andere producers te gaan werken. Als ik met een project bezig ben, hou ik ervan om me aan één bepaalde sound vast te houden. Het werkt gewoon lekkerder met één producer. Geen gezeik met teveel mensen. Je hoeft er niet achteraan te bellen en te stressen of het wel of niet af is. Ik hoef steeds maar met één iemand te zitten, met één iemand te mixen.”
“Er is een hele generatie die mij nog niet kent, dus ik kan mijn verhaal lekker helemaal opnieuw gaan vertellen.”
In een interview uit 2011 zei je dat je nog veel van jouw verhaal te vertellen hebt. Is dat nog steeds zo, of is je verhaal ondertussen wel verteld?
“Nee, ik heb nog een heleboel te vertellen. Als het goed is gaat dat zich uiten in nog meer albums. Er is een hele generatie die mij nog niet kent, dus ik kan het lekker allemaal opnieuw gaan vertellen.”
Hoe bepaalde je met wie je de samenwerking aanging voor deze plaat?
“Bij Flakes had ik een couplet en refrein opgenomen. Pas daarna ben ik gaan denken van: ‘wie zou hier vet op zijn?’. Vervolgens ben ik gewoon zorgvuldig artiesten gaan uitkiezen en kwam ik uit bij Lijpe en Adje. Met Josylvio (te horen op Young Thuggin) wilde ik gewoon een track maken omdat ‘ie up- en coming was. Ik vond hem sowieso al een vette artiest en ik heb via-via gehoord dat hij mij ook al dope vond en vroeger altijd THC luisterde. Die links waren makkelijk te leggen. Ik nam gewoon contact met ze op. Ons-kent-ons in deze industrie. Voor mij was het niet zo moeilijk om aan nummers te komen. Ik ben altijd blij als ik met iemand kan werken en wanneer iemand met mij wil werken.”
Op de track Wakker zeg je: “Ik ga schieten, haal de trekker gewoon over. Zet ‘m op m’n slaap en hoop dat niemand me wakker maakt…” Zijn er momenten geweest de afgelopen jaren dat deze gedachte door je hoofd spookte?
“Kijk, je moet het niet te letterlijk gaan nemen. Ik heb niet letterlijk een pistool tegen mijn hoofd aangezet. Maar ik heb wel op hele lage punten gezeten. Er is misschien één seconde geweest dat ik er aan heb gedacht mezelf van kant te maken, maar daarna pikte ik mezelf weer op. Dat was waarschijnlijk voordat ik met mijn ex-vriendin ging. Dat ik even niet meer wist wat ik wou met mijn leven.”
“Ze vergelijken streams en views met succes en goede muziek, goede hiphop.”
“Fuck wat je represent. Je bent niet wat je rapt” zijn zinnen die ook te horen zijn op Wakker. Kun je die óók toelichten?
“Het is niet hoe ik kijk naar de Nederlandse hiphopscene hoor. Ik ben juist hartstikke blij dat het zó goed gaat. Maar gewoon dat er zoveel met pistolen wordt gezwaaid in videoclips, dat is voor mij al lang niet meer geloofwaardig. Daar gaat die line eigenlijk meer over. Het is niet dat ik er me aan irriteer, ik kijk er eigenlijk niet eens meer naar om.”
Hoe kijk je dan wél naar de Nederlandse scene?
“Het ging van niets naar iets. Van een hele kleine afzetmarkt, tot het grootste muziekgenre in Nederland op dit moment. Dat is hartstikke mooi man. Ik ben ook zeker trots op iedereen die heeft bijgedragen aan de cultuur. Al die mensen die nu haten of kritiek hebben dat er geen echte hiphop meer is; er is juist wél genoeg echte hiphop. Je moet gewoon goed zoeken. Mensen zijn lui geworden. Ze vergelijken streams en views met succes en goede muziek, goede hiphop. Terwijl dat lang niet altijd met elkaar te rijmen is.”
Over goede muziek gesproken: wij vonden de finale van het album nogal indrukwekkend. Je voelt gewoon je pijn.
“Dat is ook de laatste track die ik heb geschreven. Het refrein stond er al, die heeft Neenah tijdens het schrijverskamp opgenomen. Alleen vond ik het heel moeilijk om die tekst te schrijven. Ik heb echt gewacht tot het allerlaatste moment. Toen ben ik gaan zitten met de gedachte: ‘het is de laatste track, het moet nu wel’. Tussen de tien en de twaalf minuten heb ik die track geschreven. De tranen liepen over mijn wangen. Ik heb ‘m in één keer opgenomen, in één take. Dat kostte heel veel moeite. Het gaat echt over mijn gevoel. Over mijn kindje, dus dat ligt heel gevoelig. Ik hoop dat ‘ie het later als de waarheid zal ontvangen. Ik denk dat ‘ie dat wel voelt. De waarheid komt altijd naar boven drijven.”
Wat zijn na dit album de plannen voor 2018?
“Dit 2018 komt er nog heel veel aan. Heel veel muziek, dat sowieso. Gewoon grinden en muziek droppen en hopen dat ik januari 2019 op Noorderslag kan staan. Als ik daar mijn showcase kan laten zien, zorgt dat ervoor dat ik genoeg optredens kan binnenhalen. Ik ben in ieder geval nu al dankbaar dat ik leef, dankbaar dat ik een zoon heb, dankbaar dat ik met open armen wordt ontvangen en dat iedereen blij is dat ik terug ben.”
Beluister King (nog eens) hieronder:
