Terwijl Nederland zich opmaakt voor ‘s lands grootste hiphopfestival -WOO HAH!, dit weekend in de Beekse Bergen- deed een aanzienlijk deel van de line-up afgelopen weekend al Zwitserland aan, want daar vond van 5 tot 7 juli weer het grootste hiphopfestival van Europa plaats. Hoe was Openair Frauenfeld 2018?
De headliners
De onbetwiste hoofdact van dit jaar op de paardenrenbaan in het Noorden van Zwitserland is Eminem. Niet voor niets was het festival voor het eerst een half jaar van tevoren al uitverkocht en stonden zowat alle bezoekers op het hoofdveld tegen elkaar gedrukt. In het kader van het Europese deel van zijn Revival Tour stond hij afgelopen vrijdag zo’n anderhalf uur op het podium, geflankeerd door back-up Mr. Porter, DJ Alchemist en een band. De 45-jarige mc oogde fit, rende van links naar rechts over het podium en schakelde tussen zijn grote wereldhits als Stan en Not Afraid, rapklassiekers als Criminal en The Way I Am en nieuwer materiaal. Het showgehalte was minder dan zijn vorige Europese optredens; Slim Shady legt het accent nu op zijn rapskills in plaats van een kermis on stage en een Moby-pop uit de lucht knallen. Het supersonic speed-deel van Rap God is een hoogtepunt, maar ook de transitie tussen stadionbanger Till I Collapse (inclusief massale clap van het publiek) en Cinderella Man mag er zijn. De band staat er grotendeels voor de sier bij, maar ook de momenten dat de gitarist een solo’tje mag spelen voegen daadwerkelijk wat toe, net als de gastoptredens van Royce da 5’9” (waarom maar één nummer?) en Skylar Grey (die live niet zo vlak is als op plaat). Tussendoor feliciteert hij met alle bezoekers nog even 50 Cent met zijn verjaardag, maar dan is het weer tijd om gas te geven. Eminem weet gelukkig zelf ook dat Revival niet de klapper is waar hij en zijn fans op hadden gehoopt, dus komt er -gelukkig- niet al te veel muziek van zijn laatste album voorbij. Em focust grotendeels op de classics en da’s maar goed ook.
Naast de man uit Detroit staan ook J. Cole en Wiz Khalifa als headliners op de poster. Cole is vlijmscherp op de openingsavond en bewijst weer waarom hij die spot verdient; ook hij doet zijn festivaltour met een band en dat klinkt de ene keer funky, de andere keer soulvol, en het volgende moment snoeihard. Met Nobody’s Perfect en Work Out laat hij de dames dansen, met de nieuwe banger KOD laat hij de mannen bouncen en hij weet zo meerdere doelgroepen aan te spreken. Dat doet ook Wiz Khalifa, die ultieme meezingers als Black And Yellow, We Dem Boyz en Young Wild & Free doet en zodra je denkt dat het niet erger kan dan de chorus van laatstgenoemde track, besluit hij zijn show met See You Again. Mierzoet, voorspelbaar en corny. Maar de Zwitserse crowd slikt het voor zoete koek, daar hij om het jaar op het podium te bewonderen is. Wij weten in ieder geval dat we over precies twee jaar niet bij het laatste kwartiertje van zijn show hoeven te zijn.
Wie ook groot op de bill staan gedrukt, zijn N*E*R*D en Lil Uzi Vert. Beide acts weten de crowd in Zwitserland te overtuigen met toffe hiphopshows; N*E*R*D flirt tussen hits als Lapdance, She Wants To Move en Rockstar door met pop, funk en rock en zowel Pharrell als Shay komen on point op de microfoon, zij het pas vanaf het derde nummer omdat de geluidsman schijnbaar even in slaap was gevallen. Vanaf dan gaat echter wel het gas vol open en wordt er een medley met Pharrell-producties (wat een oeuvre!) afgevuurd, zijn er danseressen en zijn er de nieuwe nummers die met net zoveel overtuiging worden gespeeld als die van uit de jaren ‘00 en waarbij vooral single Lemon voor een heerlijke vibe zorgt in het publiek. Deze show was misschien wel tien keer zo goed als de soloshow van Pharrell van vier jaar eerder.
Uzi heeft alle poespas met danseressen en interemezzo’s helemaal niet nodig. Op de vrijdag staat hij op het hoofdpodium, waar Eminem een uurtje later ook staat, dus hij kan rekenen op een gigantische crowd. Hij speelt met effecten over zijn stem, maar laat het volgende nummer ook horen zonder autotune prima uit de voeten te kunnen en walst het publiek omver met zijn zware emo-trapbeats vol 808-bassen. Zijn hele appearance is eigenlijk al genoeg; gehuld in een leren broek en vol piercings stuitert hij over het podium, en hij haalt ook Playboi Carti (die even daarvóór een dramatische eigen show neerzette) uit de coulissen om Wokeuplikethis ten gehore te brengen. Ideale afsluiter is natuurlijk XO Tour Llif3. Lil Uzi Vert is een blijvertje en mag snel naar Nederland komen voor een eigen (indoor) show.
Ook Migos was goed wakker; na spookverhalen over dramatische festivalshows gehoord te hebben ging uw scribent van dienst er ietwat sceptisch in, maar Quavo, Takeoff en Offset bewezen het tegendeel. Ja, er stonden vocalen op de band. En ja, het was een typische ATL turn-up show, maar wel een hele goede. Alle clubhits kwamen in moordend tempo voorbij en de ene instart kon op een nog luidere respons rekenen als de andere. Daarbij gaven alle members 100% energie om live te rappen over hun vocals, waren ze vrolijk en hadden ze zichtbaar zin in deze show. Pluim voor de three Migos.
De verrassingen
In La Fabrik, het derde en half overdekte podium waarop live acts spelen én de afterparties worden gegegeven, wordt vaak opkomend Zwitsers en Duits talent gezet, maar vis je ook krenten uit de Amerikaanse en Engelse pap. Zo speelt de timide en ietwat verlegen Nines op de laatste avond een show vol strakke raps en bangende beats, is er de geilmakerij van Junglepussy die -hoe kan ‘t ook anders- over niks anders dan seks rapt in een veel te strakke latex broek en is er dé verrassing van het festival; Dreezy. Ook zij komt in een sexy outfit tevoorschijn maar rapt feller dan wie dan ook op het festival. Ze werkte al met Gucci Mane, Kodak Black, 2 Chainz en 6LACK, maar bewijst in Frauenfeld het ook prima alleen af te kunnen. De energie van de 24-jarige rapster uit Chicago vult de hele tent en als ook haar DJ nog vanachter de booth vandaan komt om niet onverdienstelijk te spitten is er gewoon een hele fijne, pure hiphopshow te zien.
Het kon natuurlijk niet uitblijven; de talloze tributes naar XXXTentacion. Veel collega’s eerden hem on stage door zijn tracks te draaien, maar het meest chaotische eerbetoon komt van Kelvyn Colt, die op de warme laatste middag zijn bekendste track pompt door de Soul City Hall aan de rand van het podium. Het resultaat is een moshpit van jewelste, waar de Duits-Engelse Colt besluit bovenop te duiken. Mooi.
De tegenvallers
Eigenlijk zijn er maar twee héle slechte optredens te bespeuren op het hele festival; Playboi Carti kan zijn naam beter veranderen in Playback Carti want zijn hele show is hij niet boven de vocalen die al op zijn tape staan uitgekomen en maakt zijn zinnen zelfs niet eens af, en Lil Xan heeft totaal geen zin om op te treden en liever joints uit het publiek aan te pakken en minimaal tien keer te vragen om een aansteker. Ook bij hem staat het geluid slecht (lees: veel te zacht) afgesteld, maar hij heeft ook helemaal geen energie. De show wordt gered door iemand in een Spiderman-morphsuit die in eerste instantie een fan lijkt te zijn maar eigenlijk ook helemaal geen lyrics kent van Xan. Hij krijgt een microfoon aangereikt en maakt er zijn eigen minishow van en kan op meer respons rekenen dan Lil Xan tijdens de hele show ervoor. Ook French Montana wist trouwens niet te overtuigen, maar om aan die show twee zinnen te verspillen is iets te veel, dus houden we ‘t bij één.
Het eindoordeel
Openair Frauenfeld is de trip -ook na zeven jaar- nog steeds meer dan waard. Het festival blijft innoveren. Dit jaar was er vooruitgang geboekt op de looppaden die elke dag schoon werden gemaakt en was er een cashless-systeem ingevoerd waardoor contant geld niet meer nodig was maar iedereen een eigen betaalpas kreeg. Even opladen bij een desk en je kon er alles mee betalen; eten, drinken, merchandise of je powerbank. Het geluid op podium twee liet vaak wat te wensen over, maar de toffe optredens in La Fabrik compenseerden dat weer. Een mix van oude veteranen die leverden (Eminem, N*E*R*D en J. Cole), de hypes van nu (Migos, Lil Uzi Vert) en toekomstige toppers (Nines, Dreezy en Denzel Curry) maakten van de line-up een spektakel. De volgende keer één regenbui van ruim anderhalf uur minder en we kunnen alvast een topweekend in onze agenda van 2019 zetten.
Fixtures:
Hoogtepunt: de scherpte van Eminem, het enthousiasme van Dreezy, de raps van Nines en de show van J. Cole
Dieptepunt: Playboi Carti (drama), Lil Xan (een nog groter drama) en French Montana gaven shows van lik-me-vessie
Bier: € 4,- voor een halve liter
WC: Gratis
Garderobe: kluisjes
Geluid: op podium 1 en La Fabrik prima, op podium 2 vaak matig
Bezoekers: Circa 50.000 (uitverkocht)
Damage: 150 tot 220 euro (early bird tot late tickets)
Cijfer: 8.5
