Mocht je Necro nog niet kennen van de releases ‘I Need Drugs’ , ‘Gory Days’ en ‘Brutality Part 1’ dan ligt hier de kans om kennis te maken met de man die ook wel bekend staat als het broertje van Ill Bill (Non Phixion). Hoe gruwelijk en platvloers de teksten van Necro dan ook altijd mogen zijn, het weet hem toch ook heel vaak te lukken om met zijn beats bepaalde emoties op te roepen die eigenlijk het tegenovergestelde van zijn teksten bij je naar boven brengen.
Na Necro al een paar jaar te volgen zul je wel vinden dat de meeste teksten die hij brengt lang niet zo interessant meer zijn. Als je niet bekend bent met Necro, zul je waarschijnlijk eerst van je stoel afvallen als je de geweldadige, zieke en morbide teksten op je afgevuurd krijgt. Zijn derde album (The Prefix For Death) borduurd eigenlijk verder waar het bij ‘Brutality Part 1’ ophield. De dood achtervolgt je 25 tracks lang op dit album en het blijft toch opvallend dat iemand zo vaak de dood aan de kaak stelt, zelfs als de naam Necro is en het album ‘The Pre-Fix for Death’ heet.
Het valt niet mee om het album in zijn geheel te luisteren zonder een track over te slaan, sterker nog dat is vrijwel onmogelijk. De liefde van Necro voor gitaren uit zich maar liefst in een vijftal nummers waarbij hij de hulp heeft ingeroepen van onder andere leden van Hatebreed, Slipknot en Obituary. Heb ik een hekel aan gitaren vraag je je dan misschien af? Hell no! Het feit is wel dat deze featurings een zodanig zware stempel drukken op het geheel dat deze blijven hangen. Je zou haast vergeten dat Necro ook aantal nummers aflevert waarvan vooral de beats zeer sterk zjin. Tracks als “Beautiful Music for You to Die To”, “Dispensation of Life and Death”, “Reflection of Children Coming Up in the Grave”, “86 Measures of Game”, “Evil Shit”, “Death Rap feat Sabac Red” en “Food for Thought” mogen er toch zeker zijn. Tekstueel kan Necro jammer genoeg niet het niveau halen zoals dat het geval was bij zijn eerdere releases en dat is jammer.
Naast de gebruikelijke featurings (Sabac Red, Ill Bill, Goretex en Mr Hyde) en de eerder genoemde metal collabo’s heeft Necro ook nog een opvallende zangeres uit de kast getrokken. Jenny Kremwinkle is de naam en ik vraag me echt af wat de reden achter deze samenwerking was, want de toegevoegde waarde is echt nul komma nul. Zij is verantwoordelijk voor de vocals op “Senseless Violence” en een vreselijk irritante skit. Dat skits nog erger kunnen klinken bewijst Kid Joe opnieuw want dat Kid Joe alleen in staat is een lading bullshit te roepen dat weten we nou wel. Onder de overige skits (zeven in totaal) zitten er wel een paar aardige, waaronder een beroemde scene uit Silence of the Lambs waarbij een van de slachtoffers in een put zit. Het feit blijft wel dat zeven skits gewoon teveel zijn waardoor de luisterbaarheid ver te zoeken is.
Aan het einde van de rit blijft het nieuwe album van Necro een heel gek album. Een paar goede tracks waarbij vooral de beats erg dope zijn, zeven skits en een stuk of vijf metal tracks die geen van allen kunnen overtuigen. Uiteindelijk is het een vrij tegenvallend album geworden, dat het niet haalt bij eerdere releases van Necro waar hij nog vrij origineel uit de hoek kwam. De onderwerpen klinken nu nog eentoniger en de scherpte van Necro lijkt in veel gevallen weg.
Tracklist:
01. Intro
02. Beautiful Music for You to Die To
03. Dispensation of Life and Death
04. Kill That Shit
05. Pre-Fix (Skit)
06. Pre-Fix for Death
07. Push It to the Limit
08. Reflection of Children Coming Up in the Grave
09. “It” (Skit)
10. Insaneology – Brutal Truth
11. Nirvana – Goretex
12. 86 Measures of Game
13. Empowered – Dan Lilker
14. Kid Joe (Skit)
15. Human Consumption
16. Evil Shit
17. You Did It
18. Rogue (Skit)
19. Death Rap
20. Watch Your Back
21. Food for Thought
22. Important Statistics (Skit)
23. Senseless Violence
24. Push it to The Limit (NYHC mix)
25. Outro
Meer info: http://www.necrohiphop.com
