Moony11 betaalt de prijs voor het artiestenbestaan, maar kan prima zonder de randvoorwaarden

Vorig jaar maakten we kennis met Moony11, de veelbelovende rapper uit Den Haag, als maker van Voor Jou. In die track versmolt hij zijn raps met r&b en UK-vibes tot een heel eigen geluid. Wat we toen nog niet wisten, maar wat wel snel duidelijk was is dat hij een artiest is die waarde hecht aan het concept. Voor Jou was een belangrijke schakel in zijn EP Jou, die naast die lead single ook tracks als Met Jou en Zonder Jou bevatte. Ook zijn nieuwe 3-track EP kent zo’n uitgedachte tracklist. Die titel I Wish I Could Explain wordt door Moony verknipt tot drie tracks, met bijbehorende gevoelens en emoties.

Zo opent het met I Wish, waarop de Haagse youngin’ uiteenzet hoe zijn twee levens – als Moony en die onder zijn government name Rizak – kunnen clashen. Elk van die twee paden die hij bewandelt heeft zijn obstakels. Stress om de afwas, koude dagen, voorbijstrijkende tijd; het zijn dingen waarmee hij constant moet dealen. Terwijl hij simpelweg liever wil doen wat hij het liefste doet; de pen ter hand nemen en zijn gevoelens delen met de wereld.

Wankelen

In I Could is er het besef dat hij inmiddels het leven leeft dat hij altijd voor ogen zag. Maar is dat artiestenbestaan nou echt wat hij ervan verwachtte? De zin “Alsnog ben ik niet binnen, shit / alsnog ben ik niet safe / alsnog ben ik onzeker en alsnog ben ik alleen…” wordt besloten met een “aaah fuck!” die door de ziel snijdt. Die eenzaamheid is van de terugkerende thema’s in zijn muziek. Moony11 is gehecht aan zijn makelij en zet dat boven alles, waardoor de relaties die hij is aangegaan kunnen wankelen.

De donkere productie sluit aan bij wat hij rapt: “Ik steek ‘m op, ik loop de deur uit / Jacka dicht, het wordt weer koud deze dagen.” Moony’s woorden leunen relaxed tegen de beat, waardoor de luisteraar heerlijk achterover in zijn tracks kan hangen. Zijn timing is er niet eentje die druipt van de precisie. Die losse flow zorgt voor een fijne balans tussen luchtige voodracht en persoonlijke thematiek.

Herkend worden levert geen vreugde

Bijna al zijn muziek maakt hij met producer Djani, die hier ook weer tekent voor twee van de drie instrumentaties. Voor de finaletrack flipt hij een soortgelijke gitaarsample als die $hirak gebruikte op Kevin’s RTL7. Die geeft hem de ruimte om zichzelf op nummer 1 te zetten. De steeds meer elementen tonende beat, ontvouwend in hoofdstukken, begeleid Moony naar de uiteindelijke conclusie. Hij gaat zich echt niet beter voelen doordat mensen hem herkennen als hij uitgaat.

Dit muziekding doe je voor jezelf. Alles wat erbij komt kijken schuift hij dan ook maar al te graag opzij zodra de kans zich voor zal doen. “Ik hoop dat die kleine genoeg money maakt voor duizend jaar”, spit sparringspartner Castro in het openingsduet. Gevolgd door Moony11, die besluit: “En is het dan je tijd, geef ik je al mijn fame.” Deze plaat vangt de melancholie aan de duistere kant van het makersschap op een manier die je amper ziet.

Stream:

Geplaatst door bowie op 8 januari 2024