Zijn album is precies 36 uur uit als Tiewai me ophaalt van het station in Genk. “Ik heb de release wel even gevierd met vrienden gisteravond. Niks geks hoor, gewoon lekker thuis met een drankje.” Maar hij stond noodgedwongen alweer vroeg op. “Je kent het hè, met kinderen. We kunnen het niet meer zo bont maken als vroeger.” En dus dalen we vanuit zijn gezinsauto heel degelijk neer op het terras van George & The Bear, een vinylzaak-annex-koffiebar. Om te praten over zijn nieuwe album Stickies & Samples II, de balans tussen werk en privé weten te vinden en de support uit Nederland.
De productiviteit ligt hoog bij Thierry Verjans (33) alias Tiewai. Hij babbelt wat met de eigenaar van de koffietent over ‘relevant blijven als rapper’, als de recorder aan gaat. Is die relevantie dan ook de reden van zijn hoge werktempo? “Misschien ergens toch wel. Ik probeer wel ieder jaar iets uit te brengen. Niet dat ik er een klok op zet, hoor. Ik heb er gewoon schrik van dat als ik te lang wacht, wellicht in een writer’s block raak. Tussen mijn Eigen Makelij-tijd en mijn album Winterslag Miljonair, heb ik ook eens vier, vijf jaar niets gemaakt. Toen heb ik me gefocust op mijn persoonlijke leven. Een fatsoenlijke job vinden bijvoorbeeld. Ondertussen ben ik getrouwd en heb ik twee kinderen gekregen.”
Het was volgens hem “heel erg wennen om weer bezig te gaan als artiest.” De Genkenaar, pas 33 maar daarvan al twintig jaar aan het rappen, was bij het album dat hij zojuist aanstipte, Winterslag Miljonair uit 2019, naar eigen zeggen zoekende. “Naar wie ik ben, naar wat ik wilde maken en waar ik voor wilde staan. Voor mijn gevoel heb ik dat ontdekt met Stickies & Samples, toen zat ik er lekker in”, vertelt hij kalm terwijl we genieten van een goede bak koffie.
“Maar mijn verhaal is nog niet compleet”, zegt hij dan ook onomfloerst. “Als ik die plaat nu hoor, hoor ik iemand die nét papa was geworden en dat hoorbaar een plek moest geven. Terwijl als ik Stickies & Samples II beluister, hoor ik een Thierry die de balans heeft gevonden tussen werk, gezin en muziek. Ik werk 45 uur in de week, heb twee kids, dus de avonduren zijn voor mijn muziek. Elke avond ga ik de studio in. Ik slaap vier tot vijf uurtjes per dag”, lacht Tiewai zijn ogen klein. Maar hij heeft het er zichtbaar voor over.
We zitten in Winterslag, de wijk in Genk waar hij opgroeide. Regelmatig fietsen of wandelen mensen langs die hij kent en groet. Wie verder de straat in kijkt, ziet de oude schachtblokken van de mijnen nu fungeren als uitkijktorens. Het is een stad van noeste arbeid, en dat gegeven klinkt door in de muziek van Tiewai. Hij is niet vies van hard werken, als artiest en als schrijnwerker. “Ik ben fel beginnen te sporten, om gefocust te blijven en mijn kop erbij te houden, want het was niet vanzelfsprekend dat het meteen zo goed zou lopen.” Nu staan er,met het groepsalbum Vliegtuigmodus van Goeie Jongens en RXT – zijn plaat in samenwerking met jeugdvriend Ricca – meegerekend, sinds 2019 vijf albums op de teller.
“Ik weet nu wat ik moet doen. Het is niet dat ik volgens een formule muziek maak, maar ik denk te weten wat mensen van mij willen horen. Dat is die echtheid. Ik denk dat er veel mensen zijn die zich in mijn situatie kunnen herkennen; ik heb jonge kids, ik wil werken, maar ik heb ook ambities. Dus ik denk dat ik een oude doelgroep aanspreek, de dertig-plussers. Dat zou ik kunnen checken via Spotify-statistieken, maar daar houd ik me bewust niet mee bezig. Dan zou ik wellicht muziek gaan maken richting cijfers. Dat is een gepasseerd station; vroeger speelden we bij Eigen Makelij nog weleens in op een hype, of probeerden we een commerciëlere sound uit. Maar vanaf het moment dat ik besloot ‘Alright, just do me’, heb ik het gevoel dat het pas echt ging bollen.”
“Er wordt hier weinig aan elkaar gegund.”
Hoewel er in België nog geen acts zijn opgestaan van Kraantje Pappie- of Frenna-achtige proporties, ziet hij wel het klimaat veranderen. “Er beginnen hier nu rappers op te staan die met een Nederlands accent rappen. Dat is raar, want ze komen gewoon van hier. Daardoor gaat er een stukje identiteit verloren. Aan de andere kant zie ik juist dat veel acts uit Nederland me keihard supporten; Rafting Goods, Krauw Konnekt, Fat Windjacks. Dat mis ik in België; er wordt weinig aan elkaar gegund. Nu ik erover nadenk, is dat misschien toch niet zo erg. Dat motiveert me om harder te gaan dan iedereen hier.”
De support uit Nederland klinkt ook door in zijn nieuwe album. Er zijn featurings te horen van zowel Sticks als Rico, hij rapt over een beat van Soulution, kreeg scratches van DJ Rockid en het geheel wordt aan elkaar gelijmd door interludes van Rosa Ana. Hij kroop ervoor in de rol van A&R, vertelt hij: “Ik hoorde hen simpelweg op dit album”, legt Tiewai uit. “Toen ik de beat van LIFE kreeg, hoorde ik Sticks in mijn hoofd daarop rappen. Hetzelfde geldt voor de featuring met die mannen van STIKSTOF. Ze hebben me geblessed. En die spoken word van Rosa Ana maakt het album echt af. Ik wilde een mooie vrouwenstem die er een geheel van zou maken. Ze heeft de muziek gehoord en ik heb haar carte blanche gegeven, zodat ze haar eigen visie erop los kon laten. Dat heeft ze echt gekilld.”
“We prullen er niet meer aan; wie weet schaven we het gevoel eruit.”
Maar naast de featurings is het vooral Tiewai zelf die shinet. Hij rapt over hoe zijn stad hem op handen draagt (“Naar een stagedive die ik heb uitgevoerd met Goeie Jongens!”), over zijn twee kleine prinsessen en over hoe slecht hij is in het omgaan met emoties. Maar zodra hij een beat hoort die hem raakt, krijgt men “zijn blote tong te zien.” “Ik heb mezelf als mc uitgedaagd. Nu beginnen mijn raderen al te draaien zodra ik een beat hoor. Voorheen moest ik heel erg zoeken en kon ik eindeloos schaven aan een tekst. Nu schrijf ik een couplet en besef ik dat dát het moment is dat ik wil vangen. We choppen de beat en prullen er niet meer aan; wie weet schaven we het gevoel eruit.”
“Dat heb ik besloten in het proces van Stickies & Samples één”, vertelt hij. Het resulteerde in een plaat die volgens hem geen fillers kent: “Er is geen enkele line op dit album te vinden die ik er niet op had willen hebben. Waarvan ik nu denk; ‘had ik dat maar anders opgeschreven’. Ik vertel geen bullshit meer.”
“Dat was ook de eerste keer dat ik heb samengewerkt met Wits, terwijl hij al heel lang een goede vriend van me is. We kennen elkaar al lang en we zijn samen op reis geweest, maar nooit kwam het in ons op om samen muziek te maken. Vraag me niet waarom. Een gezamenlijke vriend van ons, Bas – toevallig ook mijn manager –, heeft ons dat moeten vertellen.” Lachend doet hij een kleine persiflage: “’Zeg boys, zouden jullie twee niet eens samen erin gaan duiken?”
“Mijn doel is om mezelf nóg meer bloot te geven in de muziek, misschien nog nét iets meer over mezelf te vertellen.”
Het is ook mede dankzij de Leuvense producer dat Tiewai nu staat waar hij staat, vertelt hij. De werkwijze heeft voor een soort rust en volwassenheid gezorgd bij hem. De Tiewai die we in Nederland hebben leren kennen een decennium terug, daar is volgens hem weinig meer van over. “We werden groots onthaald bij Eigen Makelij; ik werd tegelijk gesigned met Safi & Spreej, en EM was toen het grootste dat er bestond in België. Ik kreeg al heel snel de kans om met Adje samen te werken, bijvoorbeeld. Dat was voor mij ook echt…” Hij weegt zijn woorden: “zoiets van ‘wauw’. Dan doe je je best om ook iets neer te zetten richting dat commerciële, of wellicht een image aan te meten.”
Hij wijt het aan zijn toenmalige mindstate. “Toentertijd wilde ik het echt maken. Op de grootste radiostations gedraaid worden, enzo. Nu interesseert me dat allemaal niet meer.” Dat is een beetje gek om te horen uit een mond waarmee hij de afgelopen jaren vijf platen volrapte. Hij citeert een van zijn bars op het album: “Ik hang kunst aan m’n muur, geen platina plaque”, rapt hij. Het staat precies voor die ‘Alright, just do me’-mentaliteit. “Mijn drive zit hem in een legacy achterlaten. Je hebt nu een DIKKE die het heel goed doet, maar ook Onze Zaak bijvoorbeeld. Maar ik wil het beste product zijn dat ooit hier uit Limburg is gekomen.”
Stilvallen op muziekgebied is hij in ieder geval niet meer van plan. “Ik wil dat mensen míjn bars over twintig jaar nog kennen. Het liefst zou ik een parttime-job hebben, zodat ik méér tijd met mijn gezin kan doorbrengen en voor de rest met mijn muziek bezig kan zijn. Mijn doel is om mezelf nóg meer bloot te geven in de muziek, misschien nog nét iets meer over mezelf te vertellen.” Hij denkt even na, om vervolgens zijn droom uit te spreken: “Ik hoef niet de grootste te zijn, maar ik wil wel de beste zijn.”
Op 1 april staat Tiewai in Muziekodroom te Hasselt met een releaseparty. Tickets zijn te koop via de website van de zaal. Stickies & Samples II beluister je hieronder.
