Hoewel Marsha Ambrosius al ruim anderhalf decennium af en aan verbonden is aan Dr. Dre’s label Aftermath Records, bracht ze er nooit een soloalbum uit. Sterker nog; terwijl ze een van de belangrijkste stemmen van het label werd, verschenen haar eigen platen elders. Maar toen Dre eind 2021 een foto plaatste waarop hij voor een compleet strijkorkest stond, met de caption “I just finished recording an album with Marsha Ambrosius ‘Casablanco’ I had a blast!! This is some of my best work!!”, stemde dat hoopvol. De beste zangeres krijgt eindelijk wat ze verdient. Een eigen Aftermath-album, geproduceerd én gemixt door de dokter zelf.
Marsha Ambrosius’ verhaal begon in Liverpool, waar ze tijdens haar studie Business & Finance Natalie Stewart leerde kennen. Ze maakten sensuele, liefdevolle r&b als het duo Floetry – waarmee zelfs een Grammy-nominatie in de wacht werd gesleept. Maar al voordat hun wegen scheidden in 2006, zorgde ze er op eigen houtje al voor dat ze zichzelf verzekerde van een plek in de postmoderne hedendaagse r&b. Ze schreef mee aan Michael Jackson’s Butterflies, maar werd in hiphopkringen vooral bekend door haar bijdragen aan bijvoorbeeld The Documentary en The Big Bang, grote Aftermath-releases die flink wat schijnwerpers op zich gericht kregen.
Daarna werd niet alleen Dr. Dre onder de speed dial-knop gezet als er bezieling in een track moest middels zangpartijen. Hustlers van Nas en The Game op Hip Hop Is Dead wordt door haar gemáákt, maar ze is ook te horen op grote albums als Cruel Summer van Kanye en consorten, A Tribe Called Quest’s afzwaaiplaat We Got It From Here en Nipsey Hussle’s Victory Lap. Toch bleef ze ook altijd aan de r&b-kant actief, maar voornamelijk in haar eigen werk. Ook liet ze haar pen werken voor onder meer Alicia Keys, Angie Stone, Solange en H.E.R. Geen kleine dame, dus.
En dat laatste is precies te horen op Casablanco, want jeetje, wat klinkt haar stem gigantisch – doorleefder, emotioneler en mooier dan ooit. Aanvankelijk wilde ze met Dr. Dre beginnen aan een jazzalbum, maar gaandeweg is het klaarblijkelijk uitgegroeid tot een genreoverstijgende tour de force. Een fusie van technische meesterschap vol grootse ideeën en prachtige vocale en veelgelaagde harmonieën levert een betoverend portret op van de inmiddels 47-jarige zangeres.
Marsha Ambrosius bezingt de leegte die ze voelde na een relatie, hoe ze haar schild moest laten zakken om de liefde ruimte te geven, maar schetst ook intieme momenten. “Just lay your head on my pillow / Let me get you ready for bed.” Ze toont haar verlangens over prachtige symfonieën, maar heeft ook mooie storytelling.
“I came into the apartment
Spilled some champagne on the carpet
Put the blunt down on the table
I can see he wasn’t able, so i’ma go ahead and spark this.”
Na de scheiding van Nicole Young en zijn ziekenhuisopname kreeg Dr. Dre ruimte in zijn agenda om eindelijk Marsha te gunnen wat hij altijd al wilde. Een superteam van makers, bestaande uit Focus…, Erik ‘Blu2th’ Griggs, Dem Jointz, Phonix en DJ Khalil en een orkest hielp hen een nieuwe wereld vorm te geven. Een die zowel dik aangezette baslijnen in slowjams bevat, als ultieme hiphop-throwbacks. Want dat ze niet vies is om een klassieker in een nieuw jasje te steken, hoorden we al tien jaar geleden. Toen drapeerde ze haar fluwelen gefluister al kunstig over dezelfde sample als waaromheen DJ Premier ooit Jeru The Damaja’s Come Clean omheen bouwde.
Een soortgelijke maar magistraler uitgevoerde aanpak hoorden we eind 2023 toen The Greatest verscheen. Die track klonk alsof ‘ie was opgenomen tijdens een live-sessie in een stoffige jazz-kelder, maar mondde uit het niets uit in een groteske uitvoering van Nas’ The World Is Yours – inclusief met bravoure gespitte raps. Een eigen interpretatie welteverstaan. Waarom die track nu nog steeds maar rond een ton streams zwerft is dan ook een raadsel.
De song lijkt een blauwdruk te zijn geworden voor Casablanco als geheel. “Dr. Dre daagde me uit om groter te dromen en hoger te mikken,” zegt Ambrosius daar zelf over in het persbericht. “CASABLANCO ging een eigen leven leiden toen we het concept eenmaal doorhadden. De ideeën bleven maar komen en iedereen zat tegelijkertijd op dezelfde golflengte.” Het levert een unieke blend op van genres; van uithalen in soulballads tot klein en jazzy. De bezieling in haar stem is daarbij misschien nog wel het grootste wapen.
A Night In Tunisia, een jazzklassieker, wordt bijvoorbeeld geflipt naar een andere Illmatic-joint, N.Y. State Of Mind, gecombineerd met een vleugje Mary J. Blige. “Iedereen in de ruimte voelde dat er iets verschoof, en dat we nu een sfeer, een gemoedstoestand en vooral een bestemming hadden. Dat werd Casablanco”, vertelde ze in de week voorafgaand aan de albumrelease bij The Breakfast Club.
Het feit dat Marsha en haar team moeiteloos een klassieke songs uit de jaren veertig koppelen aan 90’s hiphopclassics en er een sicke blend van maken en daarbij het respect voor alle genres behouden, staat als een paal boven water. De muziek van Wu-Tang Clan, Duke Ellington en Michael Jackson fuseren zou precies nergens anders zo logisch zijn als op Casablanco. En de uitkomst had een soulplaat, een hiphopalbum of het aanvankelijke jazzalbum kunnen zijn. Het werd iets magisch dat alles daarvan overstijgt, alle ervaring en emotie incluis.
Stream:
