Op zijn nieuwe single Breeze verwerkt rapper Kay Slice meer dan ooit de West-Afrikaanse wortels van zijn muziek. “Als je doorhebt dat dat de bron is, kun je nooit ontsporen.”
Kay Slice draait al lang mee in de Nederlandse hiphop. Als lid van de Dordtse formatie Brandwerk toerde hij met Great Minds en bracht hij verschillende enthousiast ontvangen projecten in het Nederlands uit, maar sinds de groep uit elkaar is gegaan, vond hij als soloartiest een heel nieuwe richting. De taal is Engels, die vibe is Ghanees. Een vorm die ontstond nadat hij terugging naar de bron die nooit opdroogt.
“Wat je hier kan leren, daar zit na verloop van tijd toch een limiet op”
Het is 2019 als Kay Slice in het vliegtuig naar Ghana stapt, het West-Afrikaanse land dat zo’n bepalende rol speelt in de muziek van het continent, en daarmee in vele tijdperken indirect toonzettend is geweest voor de popmuziek. “Wat je hier kan leren, daar zit na verloop van tijd toch een limiet op”, vindt de rapper. “Toen ik daar naar de University of Ghana ging werd ik er met open armen ontvangen. Er ging een wereld open voor me toen ze me lieten zien wat ik er allemaal zou kunnen doen.”
Kay groeide van huis uit al op met de highlife van eind jaren ’60 tot midden ’70. “Voor mij de golden age van de Ghanese muziek.” In Ghana verdiepte zijn beleving ervan echter op meerdere fronten. “Ik heb veel lessen gevolgd over de geschiedenis ervan, en ook over hoeveel communicatie er daar met Afro-Amerikanen over was. James Brown vond het bijvoorbeeld helemaal geweldig, en dat hoor je dan ook weer terug. Louis Armstrong is ook naar Ghana gekomen en heeft gespeeld met grote muzikanten daar. Er zitten heel veel interessante koppelingen daarin, die vervolgens weer hun eigen leven gaan leiden.”
Maar het ging niet alleen om nieuwe kennis opdoen, het ging ook om het ontleren van bepaalde muzikale regels, zo vertelde professor John Collins hem. Kay musiceerde met hem in de tuin van de gerenommeerde musicoloog. “Veel van de kaders en regels zijn niet nodig. Het gaat om je gehoor, op basis daarvan iets tofs neerzetten”, zo leerde hij. “En samenspel; dat is ook een wereld die heel anders is dan de westerse. John Collins kwam ooit als Brit naar Ghana, en kwam in gitaarband met vier andere gitaristen. Hij vroeg met zijn toen nog westerse mentaliteit wie de lead gitarist was. Want dat is hoe dat gaat bij ons. Hun antwoord was ‘Die is er niet. We spelen gewoon samen.’ ‘Oh, okay! Zo kan het dus ook.’ Hetzelfde is ook van toepassing op percussie; als jij dit speelt, speel ik daartussen, en als dat samenkomt, komt het zo binnen. Dat is hier niet vanzelfsprekend.”
“Veel van de kaders en regels zijn niet nodig. Het gaat om je gehoor, op basis daarvan iets tofs neerzetten”
Het zijn invloeden die hij verwerkt in Breeze, de eerste single van zijn aankomende soloalbum From Back to Back. “De track kwam letterlijk naar mij toe tijdens mijn reis naar Ghana. Het was alsof Ghana letterlijk tot mij sprak. Ik hoorde de melodie en bas lijn en heb toen direct een schets versie gemaakt.” Vervolgens werkte samen met co-producer Bora, die ook de gitaar en bas arrangeerde, verder uit. De bijbehorende video werd geschoten in de Aburi Botanical Garden in Ghana en geregisseerd door Ghanese videograaf Edward Pappoe. “Breeze is een ode aan de mensen die ons hebben geholpen om te groeien tot de persoon die we nu zijn. Het gaat over het streven en de wil om terug te geven.”
De belangrijkste les die hij leerde in Ghana? “Dat de bron toch altijd daar ligt. Soms zijn we het zelf ook effe kwijt -dan bedoel ik vooral donkere mensen. Dat we even zoekende zijn naar wat we moeten maken. Ik kan mezelf echt een hiphop kid noemen, maar dat komt uiteindelijk ook daar vandaan. Het interactieve in shows, dat vraag- en antwoord-ding, zit daar ook in. En de beats. Soms vergeet je dat even. Maar als je doorhebt dat dat de bron is, kun je nooit ontsporen. Als je inspiratie nodig hebt, kun je altijd daar naartoe.”
