Meerdere platina platen heeft ze op haar naam als songwriter; ze schreef grote tracks voor bijvoorbeeld Bilal Wahib, Sigourney K., Zoë Tauran en Kriss Kross Amsterdam. Al snel kwam Isabèl Usher erachter dat als ze een carrière wilde maken, ze haar eigen gezicht eraan moest hangen. Dit najaar tourde ze met Fresku, stond ze in die hoedanigheid in een uitverkochte Paradiso. Om 2024 definitief af te toppen is er een album. Astronaut is tekstueel, productioneel en in uitvoering een hoogvlieger die je niet ongehoord moet laten passeren. We spraken haar in een brasserie vlak naast Utrecht CS. Over dat het allemaal wel wat meer ‘Mike Dean-erig’ mocht klinken, haar muziek. Maar daarbij moest het wel echt blijven: “De puurste dingen uitbrengen zorgen voor een long run.”
De voorbije jaren maakte Isabèl Usher – real name, no gimmicks – faam op TikTok, met zowel remakes als eigen werk. De single Ik Kom Weer Thuis, nu ook ingesloten in haar album, groeide bij de jongste generatie muziekluisteraars uit tot de nieuwe 15 Miljoen Mensen en Het Land Van; zo’n track voor iedereen. Ze had de makkelijke weg kunnen kiezen en door kunnen gaan met het mikken op dezelfde viraliteit, maar haar pad lag ergens anders. “Ik vond het heel moeilijk om het een album te noemen. Telkens als ik met vrienden of collega’s sprak, zei ik dat ik bezig was met ‘een project’.”
“De term ‘album’ klinkt zo officieel, en brengt veel druk met zich mee. Het moest daardoor voor mijn gevoel meteen zó iconisch worden – á la College Dropout. Maar toen we eenmaal in het proces zaten, waren we al gauw voorbij het gevoel van een EP. Ketta, mijn producer, zei me toen dat ik me niet aan moest stellen met dat zwaar beladen gedoe. Het is een album. Pas twee maanden voordat het uitkwam durfde ik dat zelf ook echt met chest te zeggen.”
Het woord iconisch ging samen met een visie. Haar perfectionisme klinkt dan ook goed door op Astronaut, vertelt ze. “Dat zit ‘m in dingen als sound design, in samenwerking met Ketta. Ik hoor in ieder feedback-rondje weer dingen die beter kunnen. Dan vind ik ineens dat er weer een héél klein echo’tje mist op een ad-lib, en dáár moest een vocal nog een beetje gesaust worden.”
Ze hielden er zelfs een geheel eigen terminologie op na in de studio. “Dan zeiden we bijvoorbeeld tegen elkaar dat het echt dúúrder moest klinken en wisten we meteen wat we bedoelden. Dan hoorden we bijvoorbeeld dat een drum net te schel klonk en iets doffer gemaakt moest worden. Het mocht allemaal soms net wat meer ‘Mike Dean-erig’, nog zo’n woord. Het moest qua productie heel Amerikaans worden…” Even pauzeert ze om de tweede helft van de zin goed neer te zetten. “… maar wel het Nederlandse gevoel behouden.”
En dus koos Usher definitief om op haar debuutplaat te zingen in de Nederlandse taal. Een Engelstalig album zou echter niet gek geweest zijn; ze werd geboren in het Verenigd Koninkrijk, waarna ze als 2-jarige met het gezin verhuisde naar Nederland. Echter zijn haar vocalen – in het Engels – vaak ingezet op dancetracks. “Mijn grootste ambitie was om met de grootheden uit de UK-muziekscene te werken, Disclosure, Mura Masa et cetera. Toen ik zestien was, werkte ik samen met DROELOE voor de track Sunburn. Ik koos ervoor om niet met m’n naam erop te gaan, omdat ik bang was dat dat dan de definitieve lane zou zijn. Ik wilde alternatief gaan, Frank Ocean-like. Nu heeft die track zestig miljoen streams. Langzaam kreeg ik best wel spijt van die keuze om mijn naam van de track af te laten.”
Maar je leeft en je leert, weet Isabèl. Door haar stappen aan de achterkant van de scene én door een stage in de communicatie besefte ze; ze wil haar droom achterna. De grote acts met wie ze ooit wil samenwerken bleven altijd in haar achterhoofd. “De enige tactiek om hen te bereiken die ik kon bedenken was door eerst grote dingen in Nederland te doen. Ik moest voor anderen gaan schrijven en zo gouden platen op m’n naam zetten, want dan kon ik dat weer in mailtjes richting Engeland zetten. ‘Awarded songwriter’, dat was mijn masterplan. 90% van mijn carrière komt daar vandaan; trots opzij zetten en gewoon letterlijk iedereen berichten sturen.”
Zo kwamen artiesten als Sigourney K. en Zoë Tauran op haar pad. “Ik werd de schrijver die mensen nodig hadden als ze een song wilden die én pop was, maar ook schuurde met r&b- en hiphopvibes. Ze werden succesvol, gingen shows spelen. Ik zag dat, maar ondertussen werkte ik nog steeds bij een klantenservice. Daar had ik voor getekend; je weet dat anderen het merk zijn die het gaan presenteren. Maar ondertussen leerde ik steeds beter de oneerlijke verdeling kennen. Ik werd er ook bitter door. Dat wilde ik niet, dus besloot ik dat ik zélf het merk moest worden en begon ik filmpjes op social media te zetten. Ik zou wel kijken wat ermee zou gaan gebeuren, niet wetende wat ik nou precies zou willen gaan doen. Vijf jaar geleden had ik een Nederlands project van mezelf nooit voorzien.”
De oorsprong ervan ligt bij een Engelse house song die ze had geschreven. “Mijn ding werd een beetje dat ik bestaande Engelse liedjes vertaalde naar een eigen Nederlandse variant en daar video’s bij maakte. Maar bij deze ging het juist anders; ik gebruikte een eigen liedje dat ik eigenlijk had geschreven om bij DJ’s te pitchen. Maar toen ik die Nederlandse versie had geschreven werd de titel Astronaut. Bij die titel had ik meteen een groter plaatje. Het is een iconische titel; als ik ooit een album zou uitbrengen moest het die titel krijgen. Ik zag meteen de arctic-achtige branding erbij, ik dacht heel erg aan één persoon in een wijde wereld. De titel en de visie; vanuit daar zijn we anderhalf jaar lang gaan werken. Doordat Ik Kom Weer Thuis zo ontplofte en ik ernaast bleef schrijven voor anderen, bood dat ruimte om met een soort tunnelvisie ons eigen ding te gaan doen.”
Het resultaat? Een persoonlijk album waarin fragiliteit en torenhoge ambities elkaar de hand schudden. Op haar reis wordt Usher vergezeld door Fresku, MocroManiac en Kaya Imani, en beschrijft ze te bereiken bergtoppen en de diepe dalen. Grootse euforie en kleine breekbaarheid wisselt elkaar in hoog tempo af. “Het zijn songs die dichtbij mezelf staan, precies het gevoel capturen dat ik op dat moment had; dramatisch, melancholisch, maar met dat grootse stadiongevoel. Het album beschrijft de weg naar een stip op de horizon; het succes. Er zit veel twijfel in. Daarbij horen veel vragen. Hoor ik hier wel thuis? Is dit wel voor mij? Dat is fragiel, dus mag ik van mezelf af en toe ook een zijweg pakken en dingen benoemen die spelen in het gewone leven.”
Dat kent echter ook zijn keerzijde; ze kwam zichzelf vaak tegen in het proces: “Op een gegeven moment begon ik door te krijgen dat ik mezelf als merk aan het neerzetten ben. Ik kan me niet meer verschuilen achter ‘een keer geen zin hebben dus mezelf maar ziek melden’. Als ik dit écht wil, is het alles of niets en moet ik mezelf erin smijten.”
“Muziek is mijn hele leven, daardoor heb ik wel last gekregen van dopamine-crashes”, gaat ze verder. “Ik zei vanaf het begin dat als ik ooit een gouden plaat zou hebben, ik niks anders meer zou hoeven bereiken. Toen Ik Kom Weer Thuis echter die status bereikte, wat echt een sicke goal was, merkte ik dat als ik dat afvinkte, zulke dingen niet meer groot voor me waren. Dan ga ik in een modus; dit is niet groot genoeg, het moet nóg groter. Ik merk dat ik mezelf daarin moet remmen.”
Hetzelfde maakt Isabèl mee nu haar album uit is. “De weken voor de release waren super-hectisch en stressvol, dus maakte ik mezelf wijs dat als ’t uit zou zijn ik mezelf heus wel weer beter zou gaan voelen. Juist het tegenovergestelde is waar; nu is het album uit en móet ik het promoten om er een succes van te maken. Als we dat niet doen, dan is al ons harde werk voor niks geweest. Dat is eigenlijk een superongezonde situatie. Ik heb nog heel veel te bewijzen maar tegelijkertijd chase ik dopamine. Nu is het product klaar en zet niet een ander, maar ik zelf het in de schappen. Schijnbaar hoort die chase erbij.” Ze denkt even na. “Ik had nooit verwacht die persoon te zijn, van mezelf ben ik eigenlijk heel laid-back.”
Uiteindelijk is haar proces de grootste les. Juist dat gegeven heeft invloed op het eindresultaat. “Als ik een artiestenproject doe, moet het wel een puur project zijn – gá ik weer, met m’n ‘project’”, lacht ze. “Album”, zegt ze iets steviger, richting de recorder op tafel, om vervolgens tot de kern te komen. “In eerste instantie kan het commercieel niet doen waarop ik hoop. Maar ik heb geleerd dat dingen die ik doe omdat ík het hard vind, het meest betekenen voor de long run.”
Stream Astronaut hieronder via Spotify en/of bestel het vinyl via deze link.
