Hij speelt een grote rol in de fysieke uitgaves van Fat Windjacks, James, Nosa en nu dus Sticks. De oplages zijn streng gelimiteerd, voor de liefhebber, net als hijzelf. Die liefde voor fysieke geluidsdragers zat er al vroeg in bij René: “Ik ben geboren in 1979. Toen ik opgroeide, had je VHS voor film en vinyl voor muziek. Mijn ouders hadden er stapels van. Toen ik in ’87 of ’88 mijn eerste trip maakte met mijn pa om zelf iets te kopen, was het vinyl of tape. De CD was er al wel, maar vinyl was toen nog wel echt het format voor mij. Het vasthouden van een product is voor mij een must. Die grote hoes, de plaat op de speler leggen, dat is echt het ultieme muziekgevoel.”
“Ik voel me geen verzamelaar. Dit is de manier waarop ik muziek beleef.”
De passie klinkt door in elke lettergreep die ‘Wax’ van zijn tong laat rollen. “Het is moeilijk om uit te leggen aan de jeugd van tegenwoordig, wat het gevoel is. Ondanks dat vinyl terug is gekomen, lijkt het anno nu meer een verzamelding dan echt het draaien ervan. Ik voel me, ondanks mijn Instagram-handle, geen verzamelaar maar meer een genieter van muziek. Het is de manier waarop ik muziek beleef.” Toch was hij door de snel ontwikkelende technologie genoodzaakt om over te stappen op de CD: “Rond ’98 verdween het vinyl gewoon, en moest je wel mee met de tijd. Als je toen iets fysiek wilde kopen, moest het op CD. Op mijn hoogtepunt had ik tussen de drie- en vierduizend CD’tjes.”
De liefde voor hiphop borrelde niet lang na zijn eerste trip met zijn vader op. “Ik zou kunnen zeggen dat ik ervoor viel dankzij Kool G Rap of Rakim, maar dat is niet waar. Voor mij begon het met The Fresh Prince Of Bel-Air. Toen ik dat zag kocht ik er een cassettebandje van hier in het dorp. Daarna weet ik nog dat ik Yo! MTV Raps keek en de videoclip van T.R.O.Y. van Pete Rock en C.L. Smooth zag. Toen ging het los. Later maakten ook de beginjaren van Xzibit indruk op me.”
Flash forward naar zo’n vijfentwintig jaar later. “Laat ik beginnen met het feit dat ik al die jaren iets gemist heb, vooral in Nederlandse hiphop. Ik mistte dat het vooral om de liefde ging in plaats van om geld. We gingen van Napster via een hoop andere troep naar Spotify en begon de fysieke releases te missen. Platen als Nijmeegse Modo van Zo Moeilijk, Great Minds, Colucci Era van Fakkelbrigade, die mis ik wel echt op vinyl. Ja, ze zijn op CD verschenen, maar daar heb ik niet zoveel mee. Ik heb altijd de wens gehad om dingen fysiek te gaan maken. Ik raakte in gesprek met een medestander daarin; mijn broeder Soulution. Die had net als producer van Fat Windjacks CULT uitgebracht. Hij vertelde dat ze dat album op vinyl zouden gaan laten persen. Daar was ik zo van onder de indruk, dat ik met hem af wilde spreken. We besloten gewoon van gedachten te wisselen.”
View this post on Instagram
Op die manier raakte René betrokken bij de Fat Windjacks-movement en werd hij onderdeel van het team van CULT Recordings. “Toen De Tweede verscheen van James en Soulution was het voor mij appeltje-eitje; die moest natuurlijk ook op vinyl verschijnen, dus ben ik begonnen met dat te regelen.” Hoe zo’n proces in z’n werk gaat? “Bij De Tweede ben ik op zoek gegaan naar een label dat het wilde uitbrengen. Dat werd Dutch Gems. Ik ga, met goedkeuring van de artiesten, met verschillende labels in gesprek. Dan kijk je naar wat wij als team willen en wat het label wil doen. Als je daar samen uitkomt, gaan de muziekbestanden en het artwork richting het label en wordt de plaat geperst. Wat veel mensen niet weten is dat Soulution ook het artwork maakt. Dus hij verzorgt niet alleen de beats en de mix maar ook hoe het eruitziet.”
“Vloeistof bevestigde voor mij het feit dat Amerikaanse hiphop niet toonaangevend meer was.”
De passie voor Nederlandse hiphop begon bij René als middelbare scholier: “Bij Osdorp Posse!”, herinnert hij zich hardop. “Osdorp Stijl, Roffer Dan Ooit, dat vond ik te gek. Toen later Turbotaal verscheen -een hele leipe track, nog steeds!-, besloot ik om Top Notch ook te gaan volgen. Later, toen ik in 2003 als militair in Irak zat, stuurde een maatje van me Vloeistof van Opgezwolle op CD. Ja, toen wist ik dat Nederlandse hiphop grote stappen aan het maken was. Amerika was voor mijn gevoel niet toonaangevend meer. Natuurlijk waren er nog hele dope artiesten, maar guys als Raekwon, Ghostface, Pete Rock kwamen bijvoorbeeld niet meer zo tof als halverwege de jaren ’90.”
Van Vloeistof naar STICKmatic; een full circle-moment voor ‘Wax’: “Het is bijzonder als iemand waar je ook echt fan van bent een tape met je wil maken. Ik mistte heel vaak dat vinyl, dus ik spamde Sticks regelmatig met de vraag of STICKmatic op vinyl zou verschijnen. Die release is onderweg, maar Sticks zelf wilde het ook op cassette uitbrengen. Dat is voor hem de eerste keer, dat leek hem zo tof. Als je het mij vraagt is dit het ideale album ervoor; de verwijzing naar Illmatic is snel gemaakt met zo’n titel. Dan moeten we het ook echt lekker old school doen. Lekker op tape gooien, dus!”
View this post on Instagram
En zo geschiedde. In dit specifieke geval heeft hij alles zelf gedaan, zonder tussenkomst van een label. “Dus ik naar de fabriek, dat ding laten maken. Een paar weken later stond hier een hele grote doos met Sticks-tapes. Na overleg met hem besloten we de verkoop via mijn Instagram te laten lopen. Het moest op een laagdrempelige manier. We prikten een datum waarop mensen vanaf 21:00 een DM konden sturen en een paar minuten later waren ze alle tachtig verkocht. Het is lastig, want je weet niet of het aanslaat. Uiteindelijk hebben 250 mensen me gecontacteerd, waarvan sommigen er twee wilden. Dan weet je dat de vraag groot is. Uiteindelijk was Sticks ook blij met het eindproduct, maar wat voor ons belangrijker is, is of de kopers blij zijn. Ik krijg nu heel veel foto’s van mensen die blij zijn, en als er wat mis is hebben we nog wat reserve-exemplaren en lossen we het op. Uiteindelijk is het belangrijk om de liefde die je zelf hebt over te brengen op de mensen die zo’n product als dit kopen.”
Na de koop ging het proces in sneltreinvaart. “In drie avonden heb ik alles geregeld. Een avond orders aannemen, een avond lang tapes inpakken en checken. Maar het is belangrijk om snel iets te leveren. Mensen bestellen iets, dat spul moet de deur uit. Zaterdag hadden de eerste bestellers hun tape al in huis. Ik vind dat het dan snel moet gebeuren. Zo kort mogelijk na de release moet je kunnen bestellen, vind ik. Dan ben ik als liefhebber nog hyped. Soms heb je van die Griselda-releases waarbij maanden later dan eens een bestellink komt voor vinyl. Dan ben ik er soms alweer klaar mee. Hoe leip ik hun movement ook vind, dat zijn wel dingen die beter kunnen. Ik hoef ‘m niet meteen in huis te hebben, maar een bestellink bij de release zou wel fijn zijn.”
Het volgende project van zijn hand dient zich ook alweer aan. Na James X Soulution en Sticks is het in december de beurt aan Nosa en Nikes. “Dan brengen we Novi op vinyl en cassette uit”, vertelt Wax opgetogen. “Daar ben ik zó blij mee. Jelle Smid, de kunstenaar die ook de Conway-hoes van No One Mourns The Wicked maakte, heeft er een gruwelijke nieuwe achterkant bij ontworpen (zie hierboven, red.). Nosa en Nikes waren helemaal down voor de ideeën die we hadden. Mensen weten niet half hoe goed die plaat is. Half hiphoppend Nederland kent die plaat niet, en dat is zó zonde. Nosa is ook gewoon een top-3 mc voor mij, dus ik ben blij dat we dit samen kunnen doen.”
Uit alles wat René a.k.a. Waxcollector vertelt spreekt pure liefhebberij. “Dat is het ook echt. Rijk ga je hier niet van worden. Dit is mijn hobby, mijn passie. En die deel ik het liefst met zoveel mogelijk mensen.”
