Vandaag brengen Sticks en Kubus, samen met mede-Fakkelbrigadier Typhoon, de clip uit voor SlowMotion. Deze track is afkomstig van het Kubus & Sticks-album ‘Het Mooiste Komt Nu’, dat half november het levenslicht zag.
Donderdagavond, 19 november, 21:30. De kids zijn naar bed gebracht en huisman Junte Uiterwijk, Sticks voor de luisteraar, ruimt nog even de vaatwasmachine uit. De dag liep anders dan aanvankelijk gepland waardoor het telefonische interview van de vroege middag naar de late avond werd verschoven.
Sticks zit dan ook zelden stil. Eerder dit jaar bracht hij het album STICKmatic uit, waarop hij samenwerkte met meerdere producers. De albumtitel was dan ook niet voor niks een knipoog naar het klassieke solodebuut van Nas, die op Illmatic ook met meerdere producers één geheel maakte. Iets dat zeker in die tijd niet vaak werd gedaan. STICKmatic eindigde met de track Het Mooiste Komt Straks en nu ligt er dus het album Het Mooiste Komt Nu.
“Kubus blijft niet hangen in een sound die hem bekend maakt. Dat is gedurfd.”
Een bewuste move, volgens Sticks. “Dit album was al nagenoeg af. De meeste tracks zijn in 2018, 2019 en begin 2020 opgenomen en we hadden allerlei plannen, maar toen volgde de eerste lockdown.” Op deze plaat is Kubus weer verantwoordelijk voor de producties. Al ruim vijftien jaar werken Sticks en Kubus regelmatig samen. “Het maakproces met hem is erg tof, omdat hij niet schroomt om nieuwe dingen te maken. Hij is een erg intuïtieve maker en heeft de neiging om zichzelf opnieuw uit te vinden. Hij blijft niet hangen in een sound die hem bekend maakt. Dat is wel gedurfd.”
De beats op dit album zijn dan ook erg divers. “Dit album heeft heel erg open beats. Kubus heeft wel eens de neiging om heel erg te freaken, zoals op het DMT-album met Rico, maar hier zijn het hele coherente beats. Wat dat betreft is het wel de meest traditionele hiphopversie van Kubus die je op deze plaat hoort.”
In de periode dat Het Mooiste Komt Nu werd opgenomen, werd er ook gewerkt aan het kunstproject Onrust, dat eind vorig jaar vier maanden te bezoeken was in Museum De Fundatie in Zwolle. “Onrust was een meer spacey ervaring. Dat was een heel andere sound. De meer hiphop-dingen die we maakten, bewaarden we voor dit album.” Sticks en Kubus beginnen een studiosessie altijd blanco en creëren on the spot. “We zijn meestal bezig in de avond of nacht en gaan gewoon dingen maken. Dat gaat heel organisch. We hebben geen vooropgezet plan, maar wel altijd een idee. Zo waren we toen heel erg geïnspireerd door het Daytona, het laatste album van Pusha T. Sowieso die hele album streak van Kanye West met die zeven tracks per album. Niet per sé soundwise, maar qua filosofie. Als je het niet in zeven tracks kan killen, laat dan maar. Die filosofie voelden wij ook. En we wilden gewoon een hiphopplaat maken, geen poespas.”
Desondanks is het een vrij bedachtzaam album geworden dat bestaat uit drie delen. “Het album begint expres met datgene waarvan ik zelf vind dat ik daar goed in ben. Die ‘kin omhoog en borst vooruit-muziek’. Dat je als luisteraar wat van mijn ego kan lenen, dat zelfvertrouwen. Nu is dat ook de verdienste van Kubus. Die beats geven mij die vibes. Ik weet nog goed dat hij op een warme middag die beat van Dealtje Met De Toekomst op had staan. Het refrein had ik daarna zo geschreven. Het is ook een memo aan mezelf: “En deze ochtend stond ik op met de wereld aan mijn voeten / Dus ik maakte maar meteen nog een dealtje met de toekomst.” Dat gevoel dat je gewoon alles aankan. Ik dacht ‘deze houden we erin!’. Het was zo’n moment dat alles goed samenkwam. Het weer was goed, m’n pet stond goed et cetera. Het album moest hier dan ook mee beginnen.”
“Ik heb nog geen punt gehad waarop ik dacht dat ik niet met de jongere generatie mee zou kunnen komen.”
Nu hij met z’n 38 jaar “tering oud is voor een rapper” is hij als vanzelf gaan nadenken over wat hij nog wil doen. “Veel dingen gebeuren organisch. Zolang je je beste beentje voorzet en niet op je gat gaat zitten komt het wel goed. De toekomst is nooit een pad dat al verkend is. De onzekerheid van wat we gaan doen, dat verkies ik boven het vertrouwde. Ik dacht eerst dat ik niet meer zou rappen na m’n dertigste. Het belangrijkste is dat het niet triest wordt, maar ik denk daar wel een goed gevoel voor te hebben. Ik heb nog geen punt gehad waarop ik dacht dat ik niet mee zou kunnen komen. Daarom is het ook belangrijk om met een Kevin of een Lijpe te blijven rappen.”
Toch is Sticks niet altijd zo zeker van z’n zaak. Het middenstuk toont een Sticks die niet vaak eerder te horen was. “In het middenstuk kruipen er meer paranoïde gedachtes in. Bijvoorbeeld Mensen Moeten Eten, dat gaat over de twee families die ik heb. M’n rapfamilie waar ik me verantwoordelijk voor voel en m’n eigen familie, waar ik uiteraard ook veel verantwoordelijkheid voor voel. Ik beschrijf op die track letterlijk een dag waarin ik constant aan het rennen ben om iedereen te kunnen providen. Je hebt zoveel te doen op een dag. Afspraken, naar de studio, koken, de kids naar bed brengen en ga zo maar door. Het is een hele opsomming. Ik heb veel van dat soort dagen. De track eindigt fade op het einde weg en eindigt waarmee ‘ie begon. Er komt geen einde aan. Het punt dat ik hier wil maken is dat ik het niet helemaal onder controle heb haha.”
Op de track SlowMotion, waarvoor vandaag de video verschijnt, rapt Sticks dat ie op zich op het randje van faillissement heeft bevonden. “Dat zijn dan financiële zorgen, dat is niet heel spannend. Dat overleef je allemaal wel. Op die track met Lijpe (Dagbesteding op STICKmatic red.) rap ik daar ook al over. Dat ik sinds ik op mezelf woonde niet afhankelijk wilde zijn van één inkomstenbron. Daar dacht ik vroeger nooit over na. Dat zijn wel dingen die ik op een toffe manier aan de mensen wil meegeven. De manier waarop ik het hier breng is wel persoonlijker.”
Het meer open en persoonlijker zijn is een lijn die Sticks doortrekt in het slotstuk, en specifiek op de track We Houden Van Ze met Freez. “We hebben die track geschreven toen Freez en ik terug terugkwamen van de herdenking van Feis. We waren na de afloop nog even samen naar een kroeg gegaan om op het leven te proosten. Leven en dood ligt zo dicht bij elkaar. Die track is vrij serieus en ik vind het fijn om serieuze onderwerpen om een lichte manier te brengen zodat het niet te zwaarmoedig wordt. Daarom probeer ik er bijvoorbeeld een line over de kaaklijn van Sophie Hilbrand tussen te duwen.”
De track maakt bovenal duidelijk dat de dood van Feis veel impact heeft gemaakt. “Als je zo iemand verliest, dan ga je ook andere gesprekken voeren. Dan gaan er maskers af. Naar je vrienden toe bescherm je jezelf altijd wel een beetje, maar op zo’n moment wordt het allemaal wat eerlijker. Je hebt ook geen tijd om altijd die maskers op te houden. Dat vertraagt teveel in wat je vindt, denkt en voelt. Daarom is deze track wat eerlijker. Niet dat m’n andere shit niet eerlijk is, maar dit is meer open.”
“Ik geloof niet dat je altijd alles bespreekbaar moet maken. Dat is heel erg van nu.”
“Ik ben vanuit mezelf een vrij gesloten persoon. Ik geloof ook niet dat je altijd alles bespreekbaar moet maken. Dat is wel heel erg van nu. Ik weet niet of dat altijd goed is. En weet je wat de pest is? Die mensen zullen dan zeggen dat je niet goed bij je gevoel kan. Dat is onzin, ik kan prima bij m’n gevoel komen, maar ik kies ervoor om dat niet allemaal te delen. Deze track is ontstaan uit broederschap en een bijzondere situatie en zolang men hulp nodig heeft, dan ben ik er natuurlijk.” We besluiten het gesprek af te ronden, de vaatwasmachine is inmiddels al enige tijd uitgeruimd. Morgen moet er weer gerend worden voor de twee families en nieuwe deals worden gesloten met de toekomst.
Het Mooiste Komt Nu is nu te beluisteren via de bekende kanalen.
