Zeven jaar lang voerde Pete Philly de strijd tegen de ziekte van Lyme. Het weerhield hem ervan te kunnen doen wat hij het allerliefste doet: muziek maken en uitbrengen voor zijn fans. Nu hij de infectieziekte de nek heeft omgedraaid, is hij weer terug in actie. We zochten hem op in de Red Bull Studios in Amsterdam om met hem te praten over zijn carrière, de strijd tegen Lyme en hiphop in Nederland. “Ik vind het niet erg dat ik opnieuw begin. Ik heb dat geduld en het is best fun om voor een paar mensen te staan die geen idee hebben wie je bent.”
Eenmaal plaatsgenomen in de Red Bull Studio in de Q-Factory in Amsterdam, zet Pete een van z’n nieuwe tracks op. Het is een echte headbangende hiphoptune die door de boxen in de studio heen blaast. “Een van de weinigen”, zegt Pete. “Mijn muziek is minder hiphop omdat ik me minder heb gefocust op mijn lyrical bars. I don’t really rap that much anymore. Dat komt doordat ik spelen met melodieën, zang en songwriting steeds leuker vind. Rappen kan ik altijd, altijd! Iemand in deze room kan mij nu een topic geven en dan freestyle ik erover. Dat zit gewoon in me, dat is wat ik ben. Maar ja, wat ik ben, ken ik al. Creativiteit is ook om te kijken waar de grenzen liggen.”
“Het gaat er mij om dat ik nú inzetbaar ben. Als mens en als artiest.”
Verkeerde beeld
“Het meest enthousiast raak ik van wat niemand van mij verwacht, maar ik probeer mensen klaar te maken voor nieuwe muziek door ze mee te nemen met geluiden die ze wél kennen. Hoe ik dat doe? Door ze gedeeltelijk een beeld van mij te tonen waar ze niet te veel van schrikken. Ik ben niet teruggekomen om de mensen die nostalgie hebben voor mijn oude werk te pleasen. Anders had ik net zo goed thuis kunnen blijven. Het gaat er mij om dat ik nú, right now, inzetbaar ben. Als mens en als artiest.”
Pete heeft het gevoel dat er lange tijd een verkeerd beeld van hem als artiest is geschetst. “Bij Pete Philly & Perquisite lag de nadruk op de muziek en dat werd neergezet alsof ik alleen de tekstschrijver was. Wat je een beetje krijgt als je een duo bent, is dat de muzikale visie onterecht volledig wordt toegeschreven aan de ander. Ik ploeter me de tering voor mijn muziek. Alles. De mixage, het stereobeeld, hoe te arrangeren, waar dingen in de mix liggen. Daarnaast schrijf ik de songs en voeg daar míjn muzikaliteit aan toe. Als er bij ‘produced by’ die guy staat die alleen de beats maakt, terwijl ik de productie afkrijg, doet dat altijd wel een beetje pijn. Dat betekent dat mijn muzikaliteit niet wordt meegenomen, net als de effort die ik erin steek. That hurts, man.”
“Ik had de samenwerking met Red Bull Music niet kunnen vormgeven zoals we ‘m hebben vormgegeven als ik alleen maar rappies bosste.”
“Als ik zo’n duo uitstap, ben ik gewoon een guy die een ‘rappie kan bossen’ en die iemand nodig heeft die briljant is. Met dat beeld ben ik het niet eens. Ik had niet in dertig landen kunnen touren, kunnen tekenen bij een Amerikaans label als ik alleen een rappie bosste. Ik had niet deze super dope samenwerking met Red Bull Music kunnen vormgeven zoals we ‘m hebben vormgegeven als ik alleen maar rappies bosste.”
Tijd voor celebration
Pete kijkt tegenwoordig anders naar het artiest zijn als vroeger. “Het grote verschil tussen nu en vroeger is dat ik niet meer bezig ben met resultaat of de verwachtingen van mensen. If you don’t like my music, that’s fine. Het heeft me veranderd in de vrijheid die ik voel wanneer ik muziek aan het maken ben. Vrijheid om dingen te vertellen die ik wil vertellen en om zelf te bepalen met wie ik om wil gaan. Ik ben niet bezig met hoeveel clicks, likes en views ik heb, ik zorg er gewoon voor dat mijn muziek gewoon fucking lekker klinkt. Ik vind het supervet dat mensen zo enthousiast zijn. Ik raak elke dag weer verbaasd over de liefde die ik ontvang. Het geeft mij de verantwoordelijkheid om dope shit uit te brengen, open te zijn in wie ik ben en bovenal dat ik er van moet genieten. Omdat het een privilege is om dit te mogen doen.” Die vrijheid en liefde is te horen op zijn nieuwe plaat: “In de muziek zit meer celebration dan in de muziek hiervoor. Het heeft een vrolijkheid die nog op mijn debuutplaat te vinden was. Wat ik nu ga uitbrengen is voor mensen die het leven willen vieren. Ik ga niet alleen op de muzikaliteit leunen, het gaat veel meer over mij als performer, als spreker en als maker.”
Ziekte van Lyme
De afgelopen jaren heeft Pete te kampen gehad met de ziekte van Lyme. Een infectieziekte die volgens hem je leven tot op het bot op kan breken. “Wat Lyme met je doet is dat je nooit bij je kern komt. Het doet allerlei dingen met je immuunsysteem. Je wordt insomniac. Te moe om wakker te blijven, maar te wakker om te slapen. Elke dag is het iets anders. Het is niet alsof elke dag hetzelfde blok aan je been hangt. Soms is het weg en heb je ineens een goede dag, maar de volgende dag voel je je ineens weer super low. Daar wordt je dan een beetje schizofreen en crazy van. Ik heb dit twintig jaar gehad en in die twintig jaar tijd heb ik Pete Philly & Perquisite opgebouwd, met Nicotine getoerd, Open Loops gereleased, internationale prijzen gewonnen, van alles. Mijn debuutalbum ging al over dat ik all over the place was. What’s wrong with me? Toen wist ik nog niet van de ziekte. Dus nu kijk ik op een hele andere manier naar de muziek die ik toen uitbracht.”
“Dit is een tijdelijke chapter. You just gotta pull through this and hold on to the music.”
“Deze ziekte heeft me zo goed als ‘uitgewiped’. Dus daarom heeft het nu heel veel noodzaak van: ‘oké, we really gotta make this work’. De kans dat ik deze ziekte zou overwinnen, nieuwe muziek zou maken die goed genoeg zou zijn om uit te brengen én dat ik mensen om me heen zou hebben die mij daarmee willen helpen, was heel klein. Maar omdat ik in mijn hoofd had: ‘fuck deze shit. Je bent wie je bent. Dit is een tijdelijke chapter. You just gotta pull through this and hold on to the music’ – is het gewoon gelukt en zit ik nu hier met jou een interview te houden. This is a winning day, man.”
“Ik ben zeven jaar weg geweest. In dit vak is dat een millennium, man. Gestopt met muziek maken ben ik nooit. Maar onder een donker deken van een ziekte, is de muziek die je maakt toch wel gekleurd met allerlei verlangens. Ik heb twee songs in mijn selectie staan die ik heb geschreven toen ik er echt slecht aan toe was. Die zijn zo brutally honest in intentie dat die erop móésten. Er is namelijk geen hulp voor mensen met Lyme in Nederland. Je raakt je huis kwijt, je geld, je aanzien. Verzekeraars vergoeden niets, er wordt geen bijstand verleend en je komt op straat terecht. Nobody gives a shit.”
Met zijn nieuwe muziek wil Pete opkomen voor hen die nog altijd strijden tegen Lyme. “Ik hoef dit niet meer te doen voor de fame en shit. Ik krijg m’n props, liefde en respect. De reden om terug te komen is voor mij vele malen dieper dan de reden die ik had om überhaupt artiest te worden. Nu doe ik het omdat ik iets wil bouwen voor de mensen die denken ‘fuck Lyme’. Dat kan ik alleen maar doen als mij muziek succesvol is. Dáárom wil ik dat het succesvol wordt. Mijn gevoel van eigenwaarde en mijn gevoel van ‘ben ik het eens met mij muziek’ is daarvan niet afhankelijk. Dankzij de mogelijkheden die Red Bull mij geeft, is het ook nog eens zo dat ik mezelf de tijd kan geven om tunes te droppen en dat ik ook niet hoef te stressen als één van deze songs géén megasucces wordt.”
“De multiculturele kant van Nederland wordt nu eindelijk gevierd. Eindelijk!”
Hiphop In Nederland
Pete is nog altijd een groot liefhebber van hiphop, en helemaal de diversiteit die Nederlandse hiphop kleurt. “Weet je wat ik zo leuk vind aan hiphop in Nederland? En ik moet zeggen dat ik het niet meer zo gevolgd heb, I had some shit on my mind. De multiculturele kant van Nederland wordt nu eindelijk gevierd. Eindelijk! Ik heb daar jaren op gewacht. Je hebt Jonna, Adje, noem ze allemaal maar op. Wat ik ook leuk vind: Jonna is echt een sweatheart. Veel van die jonge boys zijn echt lieve boys. Lil’ Kleine en Boef ook trouwens. Ik weet dat op die twee veel shit wordt afgeschoven omdat ze dingen zeggen die controversieel zijn, but that’s where they are fucking for! That’s their job! Dat zijn prima jongens opzoek naar ‘how to be a decent human being’. Wat het hiphop houdt, is dat het allemaal eerlijk is. Of je nou ‘kech’ roept of ‘We Are The World’. Hiphop is brutally honest. Meer dan elk ander genre.”
“Hiphoppers hebben de neiging de stroming conservatief te houden, iets waar hiphop totaal niet voor staat. Hiphop is a constant evolution.”
“Hiphop heeft er meer dan ooit voor gezorgd dat er empathie is voor afro-Amerikanen, latino’s, dat er begrip is voor armoede en onrecht én dat er superveel inspiratie wordt gegeven voor het behalen van je doelen en je dromen. This thing gave me a life. I owe everything to hiphop. Dat betekent dat ik hiphop ook meer schuldig ben dan alleen ‘standaard’ hiphop maken. Als mensen zeggen ‘doe maar weer een track op een jazzy beat!’. Dan denk ik: hoezo? Er zijn genoeg jonge boys die dat nu heel leuk vinden om te doen omdat zij er twintig jaar geleden niet bij waren. Ik vind juist die nieuwe shit spannend. Muziek raakt allerlei verschillende mensen. Hoe persoonlijker jouw message, hoe universeler het wordt.”
Toch kijkt Pete ook kritisch naar het genre. “Hiphoppers hebben de neiging de stroming conservatief te houden, iets waar hiphop totaal niet voor staat. Hiphop is a constant evolution. Één van de gemener delers is dat beweerd wordt dat hiphoppers zich alleen met hiphop mogen identificeren door tegen iets anders te zijn. Het enige waar je als hiphopliefhebber tegen moet zijn, is onrecht. Anything else is up for debate. Hiphop verliest zich in het idee van het vergaren van dure spullen. Terwijl het eigenlijk hoort te gaan over het bouwen van jouw community. Een community waarin alle multiculturele beauty gevierd en beschermd moet worden en waar het geld bij de players blijft. In plaats van dat je jezelf laat pimpen door labels of wie dan ook. Ik ben eigenlijk altijd independent geweest, ook toen ik bij een label werkte. Mijn samenwerking met Red Bull Music geeft mij vrijheid en kracht zonder dat ik in hoef te leveren in mijn creatieve vrijheid of in mijn zakelijke vrijheid.”
“Het is leuk om die excitement weer te voelen. Wat ik heb gedaan, heb ik gedaan. Wat ik ga doen? Nobody knows.”
Hoogtepunten
“Het hoogtepunt van mijn totale carrière is mijn totale carrière. The ups and the downs. Een van de hoogtepunten is het moment dat we voor de eerste keer de Melkweg hadden uitverkocht. Niet alleen de grote zaal, nee, héél de Melkweg. Je had ook mensen die hingen aan de fucking balustrade. Je doet je laatste track en vervolgens gaat het publiek helemaal uit z’n dak. Dat is het eerste moment dat ik dacht: ‘Zie je wel! Dat wat ik al die tijd al dacht. That I can do this. Ik had gelijk!’. Het is leuk om die excitement weer te voelen. Wat ik heb gedaan, heb ik gedaan. Wat ik ga doen? Nobody knows. Het kan supergroot, superklein, precies in het midden zijn. Het kan in één keer heel hard gaan en daarna langzaam, het kan héél lang duren en daarna hard gaan. I don’t know. Wat ik daar zo leuk aan vind: het vereist gewoon vertrouwen. Dat je nog niet weet waar je zal landen, maar je toch de sprong waagt. Het hoogtepunt is that I get to do it. Juist omdat achter wat ik nu te delen heb een veel heldere energie zit. Zonder die ziekte.”
Meer Pete Philly? In samenwerking met Red Bull Music lanceerde hij onlangs No Filter, een webserie die je hier kunt checken.
