Twee jaar geleden zaten we samen aan tafel in Black Gold, de Amsterdamse koffie- en platenzaak. Nu verhinderen covid-maatregelen en drukke werkschema’s van ons alle vijf zo’n afspraak. Fat Windjacks en uw scribent van dienst spreken dus digitaal af. Maar dit is een groep die zelfs dát gezellig weet te maken. En surprise: vandaag is hun nieuwe album Hommage uit! Twee vliegen in één klap dus; een nieuw album en een nieuw cover-interview. “Het is als die handschoen die je opnieuw aantrekt.”
“Zo werkt het in een groep; je wilt niet outshined worden door de anderen.”
De losse sfeer van ons vorige gesprek typeert de werkwijze van de groep. Rappers Nosa, Tenshun en James en muzikale ruggengraat Soulution vonden elkaar voor één remix. Dat groeide uit tot een heel album. CULT verscheen in 2019 en kon rekenen op louter positieve reacties. Het vinyl ervan raakte binnen no time uitverkocht en wisselt nu regelmatig voor monsterlijke bedragen van eigenaar via de digitale toonbanken van sites als eBay. Daarnaast belandden ze als groep op een zeldzame featuring op Zwangere Guy’s succesalbum BRUTAAL.
“Eigenlijk hadden we er helemaal géén verwachtingen van. We wilden gewoon doen wat goed voelt”, vertelt Tenshun. Daar is de groep simpelweg niet mee opgehouden. “Al in juni, een maand na de release, zette ik de eerste beats van Soul bij elkaar in een mapje om te beginnen aan het vervolg. Toen heb ik ook meteen de eerste verses gelegd.” Tenshun pakte dus meteen door. James, lachend: “Ja, en ik hobbel er sowieso altijd achteraan.” Nosa: “Wat Ten doet op dit niewe album, is niet meer normaal. Zeg me wie er beter is met teksten waarin je na tig keer luisteren nog nieuwe lagen ontdekt. Hij legt de lat zo hoog, dat James en ik wel de beste versie van onszelf móeten zijn!” Tenshun reageert er heel bescheiden op: “Zo werkt het in een groep, toch? Je wilt niet outshined worden door anderen.”
“Ik ben niet bang voor het nieuwe. Ik houd simpelweg teveel van deze lane.”
Dat de groep enthousiast is over elkaars werk, is duidelijk. Ook Soulution kan rekenen op het respect. “We wilden niet in één lane blijven rijden”, blikt James terug. “Wat we doen is in essentie boombap, maar ik wil niet in een hoekje worden gedrukt. Ik merkte ook dat ik in gesprekken van de laatste jaren het woord boombap wil vermijden. Dat slaat eigenlijk helemaal nergens op, maar men vindt dat de term al gauw gelijkstaat aan oldschool. Terwijl het gewoon een stroming is die, zeker in Amerika, altijd is blijven bestaan. Ik ben ook een grote fan van Lil Baby…” De anderen beginnen al te lachen voordat hij zijn zin heeft afgemaakt. “… maar dit ligt het dichtst bij mijn hart. Deze muziek voelt het best om zelf te maken.”
Hij gaat verder: “Als zelfs gasten waarmee wij zijn opgekomen in de scene, dit in interviews oldschool noemen, tja. Dan hoor je opmerkingen als ‘Sommige jongens zijn bang voor het nieuwe’. Ik ben niet bang voor het nieuwe, ik houd simpelweg teveel van deze lane. Waarom mogen we niet doen waar we zelf blij van worden? Uit de kettingreactie die is ontstaan na CULT, blijkt ook dat veel veteranen weer de microfoon hebben opgepakt, omdat ze zagen dat het kan. Nosa vult aan: “Niet alleen veteranen. En ook veel young boys luisteren nog steeds vaak naar muziek uit dit straatje en zagen we de afgelopen jaren opkomen als rappers.”
Na hun album stond er inderdaad een generatie op met dezelfde mindstate als Nosa heeft in de intro van hun nieuwe plaat. “Ik wil gewoon harde rappers horen op harde beats. Tijd is aangekomen om gewoon weer harde shit te maken, man”, horen we hem zeggen in een voice-note, voordat de eerste beat erin knalt. CULT voelde als een herintroductie ervan; rauwe, pretentieloze rap zonder pogingen om aan te sluiten bij trends van het moment.
Een hele sloot releases uit de lage landen volgde, die eveneens vaak op vinyl werd uitgebracht. Vaak deden de FWJ-members erop mee in verschillende samenstellingen. Nosa ripte de microfoon op het album van Tiewai en Bukuniers, Tenshun featurede ijzersterk op albums van Eijer en SKAV & DOOKS en James kan naar eigen zeggen “een album maken van mijn featurings.”
“Persoonlijk vind ik dit album beter dan de vorige. (…) We hebben gewoon anthems erop nu.”
Langzaam maar zeker vond Soulution, na het mapje beats wat Tenshun bij elkaar zette, het geluid voor het album, dat de werktitel FWJ2 kreeg. Daar is de groep dankbaar voor. James: “Anders denken mensen straks dat we alleen die Griselda- en Roc Marciano-achtige muziek kunnen maken. Soul heeft de sound opgefrist, en Tenshun wilde ineens op snellere beats rappen dan we hadden dan op CULT. Ik moest dan proberen bij te benen, want ik heb niet zoveel adem.” Zijn analyse kan op gelach rekenen.
“Daarom heet het ook Hommage, omdat het een eerbetoon is aan de hele cultuur. Dat is ons doel; naast dat we het tof vinden om te doen, zijn we ook gewoon liefhebbers van de sport.”, zegt James. Nosa: “Persoonlijk vind ik dit album beter dan de vorige.” Wat het dan precies is dat de hommage harder maakt dan CULT, weet Tenshun te vertellen. “Drums”, zegt hij gortdroog voordat de groep andermaal in lachen uitbarst.
“Nu is er een connectie en weet je wat je van elkaar kunt verwachten als je de studio ingaat.”
Soulution’s werk op het tweede FWJ-album is inderdaad steviger te noemen. Een paar van de beats doen denken aan de hoogtijdagen van Roc-A-Fella. “We hebben gewoon anthems erop nu”, zegt Nosa. Soulution: “Ik ben heel dankbaar voor de beats die de jongens hebben gekozen, welke richting het op is gegaan. Er zit heel veel soul in, waardoor de sound niet zo donker is als op het vorige album. Er zijn meer uptempo-beats te horen, en het heeft inderdaad een beetje die Kanye-feel volgens Noos.”
Naast de verandering in het geluid, voelde het ook natuurlijker in de studio, vindt Tenshun. “Het was niet meer nieuw om sessies te doen met elkaar. Bij CULT was het vooral aftasten, we kenden elkaar nog niet echt. En toen had iedereen ook zijn eigen stijl van schrijven. Nu is er een connectie en weet je wat je van elkaar kunt verwachten als je de studio ingaat. Het is niet meer zoeken, het komt automatisch. Gewoon als die glove die je opnieuw aantrekt.”
Omdat ze nu dus veel beter wisten hoe de hazen liepen, lijkt het alsof de rappers ook meer durfden te vertellen. Ze leggen hun ziel bloot op Hommage. James blikt terug op zijn leven op straat, Tenshun telt tussen al zijn taal- en woordspelingen door zijn zegeningen en vertelt dat echte vriendschappen voor altijd zijn. Nosa kijkt terug op de waardevolle momenten die hij met zijn oma beleefde in Suriname. Tussen alle harde bars door is er op deze plaat nog meer ruimte voor diepgang. “Ze zijn daarin heel erg vooruitgegaan”, vindt ook Soul. “Drie rappers met een behoorlijke staat van dienst, die mij als fan nog altijd weten te verrassen. Als ze na een schrijfsessie in de booth stappen en ik mag dat voor het eerst horen, krijg ik kippenvel.”
De culminatie is hoorbaar in het slotstuk; op de soulvolle vocal-chop en een fijne laat invallende drumpartij schreven de drie rappers Memories (video hierboven in première!) Daarin komen alle elementen van het album samen. James verkiest het bouwen aan het Duplo-kasteel samen met zijn zoontje boven het flashy leven dat rappers anno 2021 laten zien. Als de drums invallen neemt Nosa de microfoon over om zijn wereldwijsheid te laten horen. Floyd Mayweather, Pablo Escobar, Killmonger en Freddie Gibbs worden verwerkt in creatieve punchlines. Ten mag de plaat afsluiten; hij rekent niet alleen af met de concurrentie in flink wat brags (“Ga Badr op die adders onder ’t gras als ik ze wegmaai”) maar vat ook in twee bars samen waar Fat Windjacks de afgelopen twee jaar mee bezig was: “James, Noos en Ten lieten de scene weer zien wat bars zijn / Soul liet je horen hoe een classic klinkt.”
“Op deze manier brengen we het terug naar de essentie; de muziek droppen.”
Oké, terug naar 5 mei 2021. De shock-drop, het surprise-album, een verrassingsplaat dus. Een plotselinge release, die online verschijnt zonder aankondiging; de avond vóór de release verscheen enkel een afbeelding met de titel erop. Beyoncé deed het, Drake deed het, JAY-Z. Grote supersterren gebruiken ’the element of surprise’ als ultieme marketingtool. Bij Fat Windjacks lijkt het pure noodzaak. “We zijn allemaal veel te druk met onze levens buiten rap, dus hebben veel te weinig tijd om allerlei marketingactiviteiten te doen”, vertelt Nosa. “En dus kwam Tenshun met het idee om een shock-drop te doen.”
De groep besluit: “We zijn sowieso niet die act die miljoenen streams gaat behalen door extra marketing. En op deze manier brengen we het terug naar de essentie; de muziek droppen. Dat is gewoon het belangrijkste. We gaan geen duizenden extra luisteraars krijgen; de mensen die ons moesten vinden hebben ons allang gevonden.”
Stream:
