Vanavond viert een van de langstlopende graffmagazines van Nederland haar dertigste verjaardag; Bomber Megazine, met een e, want graffiti is mega. Wat ooit begon als gekopieerd en zelfgevouwen blaadje is uitgegroeid tot een heuse glossy, die al jaren door veel liefhebbers wordt gecheckt. Eigenlijk was geestelijk vader en maker Johan ‘met pensioen’, maar gelukkig voor die liefhebbers kroop het bloed uiteindelijk toch waar het niet gaan kon. Bomber Megazine 30 Years is nu dus een feit. Wij spraken kort met ‘Bomber Johan’ en hebben tevens al een paar previews van wat bladzijden voor je.
Wat kunnen we verwachten van de jubileumeditie?
Het meest complete nummer ooit! Dat zit hem in de dikte en in de veelzijdigheid. Ik breng deze issue uit om te vieren dat ik dertig – eigenlijk eenendertig – jaar geleden ben begonnen met Bomber Megazine. Het is mijn magnum opus. 320 pagina’s dik en vol content waar ik trots op ben.”
Kun je daar iets over kwijt?
Ja, hoor. Er staan veelzijdige interviews en reports in. Van een Duitse graffiti-advocaat tot aan de absolute top van treinschrijvend Nederland. Daarnaast een kunstgallerie tot aan de gepensioneerde auteur van het bekende boek Getting Up, Craig Castleman.
Als je kijkt naar de afgelopen dertig jaar, op welke van je artikelen ben je dan het meest trots?
Het is moeilijk om er dan één artikel of item uit te pikken. Je bent zo goed als je laatste nummer, denk ik. So I raised the bar.
Alright! Er is een tijdje geen editie verschenen. Wanneer had je het gevoel dat je weer een editie moest gaan maken?
Ik was eigenlijk met pensioen. Op een goede dag kwam ik een bevriende schrijver tegen die de hoogtijdagen van Bomber even fijntjes memoreerde en zich afvroeg of het niet erg leuk zou zijn om nog eens een nummer te maken. Ik gaf aan gestopt te zijn, maar werd tóch gegrepen door zijn enthousiasme. Ik dacht erover maar schoof het aan de kant. Later kwam ik hem nog eens tegen, in de coffeeshop, en begon hij er nóg eens over. Mijn vriendin leek het trouwens ook een leuk idee. Die had het gevoel dat ik het bladen maken mistte. Zo van: ‘Je wordt een grumpy old man zonder de Bomber, Johan’.
En dat was terecht?
Nou, na vijfentwintig jaar was ik er eigenlijk wel eens klaar mee. Maar graffiti zit in je systeem, het maakt niet uit hoeveel afstand je er ook van neemt. Misschien had ze wel gelijk… na een paar jaar begon het inderdaad te kriebelen. Opgejuind door onze local hero begon het balletje te rollen.
Is het een eenmalige terugkeer of ben je nu zó getriggerd om de draad definitief weer op te pakken?
Nou, een issue als deze kost erg veel kruim. 320 pagina’s is echt zó veel. Daar kom ik nooit meer overheen. Er zijn wel plannen voor andere, kleinschaligere publicaties. Maar ik heb vooral het gevoel dat áls je terugkomt, je een statement moet maken. Als je nog een keer wat doet, moet je knallen. Ik zou eerst uitkomen in 2017, wat eigenlijk mijn jubileumjaar was, maar dat lukte niet. Ik ben in totaal zo’n anderhalf jaar bezig geweest met dit nummer dus er zit veel werk in.
Wat kunnen mensen verwachten van de presentatie vanavond?
Het is een releaseparty dus vooral een klein feestje om te vieren dat er weer een Bomber Megazine-issue is en dat ik al 30+ jaar in de business zit. Al die ouwe – en nieuwe – koppen weer eens persoonlijk zien en spreken.Daarnaast hebben we ook een preview van een project dat volgend jaar moet verschijnen in boekvorm. Gewoon een hoop gezelligheid dus!
Alle info over de releaseparty in de Vondelbunker lees je hier. Je bent van harte welkom!
