Gemekker bij de ingang, en terecht. De organisatie heeft op A4-tjes geprint dat The Game niet kan komen doordat hij niet in het vliegtuig naar Europa gestapt is. En daarmee valt in principe de helft van een mogelijk legendarische double bill weg. En waar voor de UK-shows ook Cypress Hill staat geprogrammeerd en in Duitsland De La Soul meedoet, krijgt Amsterdam Josylvio als vervanger. Het voorprogramma van Ice Cube is daardoor erg uitgedund. Een voor driekwart gevulde Ziggo Dome gaat ervaren of de High Rollers Tour alsnog het kaartje waard is.
Aan Josylvio, geheel in thema blijvend met zwarte Chuck Taylors aan zijn voeten en de vele Westcoast-invloeden in zijn beats, de ondankbare taak het nieuws te doen vergeten. “Ik ben vanochtend gecheckt of ik het voorprogramma van Ice Cube wilde doen. Het is last minute, maar natuurlijk doe ik dat!” Het is een klein appeltje voor de dorst. De meeste mensen proberen met hun eerste biertje echter de kater van het wegvallen van The Game weg te spoelen. Het is overigens niet de eerste keer tijdens deze tour dat hij dit flikt; in Australië was er afgelopen maart ook een no show op de dag zelf.
Ook D12, of wat er nog van over is met alleen Kuniva en Swifty McVay, weet niet veel los te maken. Het optreden is wél leuker dan hun support-show bij Snoop Dogg eerder dit jaar. De lol tussen de twee is er, DJ Invisible is flink op dreef met routines en hun gitarist is een meerwaarde. Zodra de zoon van Proof (R.I.P.) opkomt om de coupletten van zijn vader voor zijn rekening te nemen gaat het echter mis. Het gebaar om hem mee op tour te nemen is mooi, maar het geluid wordt rommelig en de back-ups slordig. De meest memorabele verses op hun tracks komen van Eminem, Proof en Bizarre. Het meeste van wat hier wordt ingestart slaat als een tang op een varken.
Na een korte break is het aan het Nederlandse Boyz In De Hood om de support te redden. De show van broers Adje, Hef en Crooks – met versterking van Deejay Abstract – is een staalkaart van wat de mannen hebben klaargespeeld in de afgelopen vijftien jaar. En dat zwiert van classic 101Barz-sessies via hoodbangers naar megahits. Echt plezier wilde er jammer genoeg niet van af stralen. Dat er, tegenover de Johan Cruijff ArenA, wordt afgesloten met Kleine Jongen van Hazes is gepast. Dat er daarna op verzoek van Ice Cube een disco-playlist werd aangezwengeld iets minder.
Maar toen de man eenmaal op de bühne verscheen was het complete voorprogramma vergeven en vergeten. Over twee bombastische Dr. Dre-beats opende O’Shea Jackson het tekstuele vuur: Hello en Natural Born Killaz vielen uiteraard meteen in de smaak. En Cube had, in tegenstelling tot iedereen die tot dan toe op het podium had gestaan, zichtbaar zin om een crowd te rocken. “I started this gangsta shit, and this is the motherfucking thanks I get?”
Als ook vaste partner W.C. zich na een paar nummers meldt ontvouwt zich een routineuze maar vermakelijke show. De praatjes zijn overduidelijk ingestudeerd – over dat elke dag een ‘Friday’ is wanneer Ice Cube zich laat horen, en over dat haters zich zelf moeten checken voordat ze zichzelf wrecken. De stemmen van Cube en W.C.. zijn groots arenavullend, de voordracht met militaire precisie en de beats klinken op een enkele keer na zeer zuiver. Ook sick: niemand die de represent zo hard terugbrengt in een live performance. De kreet ‘Westside!’, de vingers gekruist tot een W en de cripwalk (!) over de pompende beat van Gangsta Nation, de Raiders-cap en dezelfde schoenen als Josylvio eerder: alles ademde Los Angeles.
Het moment van de show komt als Cube besluit diep te graven in zijn catalogus, die inmiddels 35 jaar omspant. Hij komt boven met N.W.A.-werk; Straight Outta Compton en Gangsta Gangsta. Maar dat hij zijn voormalig groepsgenoten ooit de rug toekeerde vergeet hij ook niet. En dus zet hij ook het venijnige No Vaseline in. Hij illustreert hoe hij ooit “vier motherfuckers en hun manager” uitschakelde, maar stopte zodra de meest brute en snedige zinnen zouden komen. Misschien omdat hij nu weer helemaal cool is met zijn voormalige vijanden? Hij neemt nog wel een klein momentje om te benadrukken dat de track naar zijn mening de facto de beste disstrack in rap is. Ongelijk geven we hem niet.
De uiterst solide show – vol interactie, gedateerd maar niet stoffig, routineus maar niet vervelend – kwam tot een eind met Today Was A Good Day. En met een omweg werd het dat ook.
Fixtures:
Hoogtepunt: No Vaseline
Dieptepunt: op wat spaarzame piekjes het hele voorprogramma
Garderobe: gratis bewaakte garderobe, kluisjes tegen betaling
Fotograferen: bytyron met mobiele shots
Geluid : bij D12 ruk, bij Ice Cube perfect
Bezoekers: naar schatting 10.000
Damage: tussen € 55,- (tweede ring) en € 110,- (golden circle)
Cijfers: 8+ (Ice Cube), 6 (D12), 6 (Josylvio) 6,5 (Boyz In De Hood)
