Na een redelijke maar vrij onopvallende start bij Ice-T’s Rhyme Syndicate in de vroege jaren ’90 maakte Everlast in 1992 een verpletterende indruk met zijn nieuwe concept en formatie House Of Pain. De samenwerking met het Cypress Hill-kamp resulteerde in een onweerstaanbare wereldhit die tot op de dag van vandaag zelfs mensen die verder niets met hiphop hebben als een malloot doet springen op feestjes. Allemaal leuk en aardig, maar leveren de mannen 25 jaar na dato nog steeds kwaliteit op het podium?
Ondergetekende was vijftien jaar toen hij voor het eerst naar een concert mocht: House Of Pain in het inmiddels allang ter ziele gegane Rotterdamse poppodium Nighttown in oktober 1992. Omdat ik nog geen enkel referentiekader had vond ik het helemaal geweldig. Dat het publiek boos was dat het al na 35 minuten was afgelopen, is me destijds dan ook volledig ontgaan.
Nadat DJ Lethal het publiek in de Q-Factory goed had opgewarmd met een aantal hiphopklassiekers betrad Everlast zonder Danny Boy maar geflankeerd door een drummer en toetsenist het podium met het pompende Back From The Dead. Fijne binnenkomer! Vlak voor het optreden bereikte ons het treurige nieuws dat Prodigy de strijd met sikkelcel had verloren. Everlast en DJ Lethal brachten een mooie ode aan hun collega met Keep It Thoro en Shook Ones Pt. II. Na dit mooie moment denderde de show prima door met Runnin’ Up On Ya en Shamrocks & Shenanigans over de instrumental van Next Episode.
Everlast vertelde op het podium dat Fed Up zijn favoriete track is uit de HOP-catalogus. Aardig was dat hij het eerste couplet deed over de originele instrumental en de tweede over die van de remix. Die tweede verse was trouwens in navolging van de ode aan Prodigy een eerbetoon aan zijn vriend Guru, die op deze remix meedeed. In plaats van Guru’s couplet van die remix deed Everlast de rhyme van Just To Get A Rep (waar de Fed Up-remix dan weer op gebaseerd was).
Gedurende de show versterkte Sick Jacken de groep regelmatig om materiaal van hun gezamenlijke War Porn-project te doen. De twee mc’s uit L.A. vormden een prima team en het moderne materiaal paste prima tussen de vele House Of Pain-klassiekers als Who’s The Man, On Point en Just Another Victim. Na ruim anderhalf uur vond de band het tijd voor de afsluiter. Ik hoef jullie vast niet uit te leggen dat die track de bloedhete zaal nog heter maakte en dat het bier door de lucht vloog.
Waar Everlast een aantal jaren geleden nogal een uitgebluste indruk maakte in de Melkweg had hij er nu duidelijk zin in. De veteraan liet ook meerdere keren weten hoe dankbaar hij was dat hij dit werk dankzij het publiek al tientallen jaren mocht doen. DJ Lethal was er voor het eerst in jaren weer bij en bleek een onmisbare schakel. Vol enthousiasme en verrassend goed scratchend (hij staat niet bekend om zijn turntablism) ondersteunde hij Everlast en de begeleidingsband perfect. Op deze manier kunnen de veteranen uit Californië nog jaren vooruit.
