Zonder enige twijfel mag Meneer Ruys zich een van de meest kleurrijke verschijningen in de Nederlandse scene noemen. Het album Iets Met Dolby (2002) is een undergroundklassieker en vormt een inspiratiebron voor diverse rappers. Onder leiding van Ketama (oprichter Stuurboord Bakboord) verschijnt er in 2002 ook de verzamelaar Meervoudig Onverzadigd Vet van het Nijmeegse label Stuurboord Bakboord dat al in 1998 het licht ziet. De verzamelaar onderstreept de levendige hiphopscene in Nijmegen waar Ruys wezenlijk deel van uitmaakt. Na diverse formaties zoals Het Oostblok, F6 en Enge Mannen wordt het stil rond Ruys. In Nijmegen blijft het allerminst stil want de volgende generatie staat klaar waarbij Zo Moeilijk de bekendste naam is. Op Zo Moeilijks Nijmeegse Modo (2008) is er een ode aan Ruys te vinden in de vorm van de skit Eddie (Ruys skit), andermaal een bewijs van Ruys als inspiratiebron.
Van Heerlen naar Nijmegen en van rapper en stickerraar naar leraar. Wat is er allemaal gebeurd de laatste jaren?
“Toen ik tijdens mijn uit de hand gelopen puberjaren, die ongeveer tot mijn 30e duurden, veel te lang met mijn studie bezig bleek, heb ik mezelf eens gedwongen om die studie af te maken en na te denken over mijn leven na Megapartyland. Elke avond op Ketama’s kamertje bier zuipen en freestylen tot een uur of drie is natuurlijk heel leuk, maar op een gegeven moment moet dat eens afgelopen zijn. Rond die tijd leerde ik ook mijn vriendin kennen en niet veel later verhuisde Ketama naar Amsterdam. Zodoende verdween ook een beetje de drive en de mogelijkheid om op regelmatige basis met muziek bezig te zijn.
Nadat ik geen geschikte vacatures kon vinden in mijn studieveld, kwam ik tot de conclusie dat leraar zijn mij wel wat leek. Dat is de beste beslissing uit mijn leven denk ik, want ik heb er enorm veel plezier van. Beetje geinen hier en daar, maar toch ook knowledge & skills overbrengen. Mijn podium is nu het klaslokaal.”
Heb je de mic definitief aan de wilgen gehangen of kunnen we nog iets verwachten van Meneer Ruys?
“Nou, ik heb nooit gedacht dat ik nooit meer zou gaan rappen, zoveel is zeker. Feit is wel dat docent zijn veel van je vergt qua tijd en energie. Ook het feit dat ik een zoontje van twee heb, maakt dat ik niet zo veel tijd meer over heb om allerlei ille shit te doen. Toch heb ik nog altijd een noteblock en pen bij me als ik onderweg ben, want net als vroeger schieten me onderweg van A naar B altijd wel een paar vage lines te binnen. Zo heb ik nu in redelijk korte tijd weer zeven pagina’s volgeschreven met losse flarden horrorshit (want ik luister de afgelopen maand bijna niks anders meer dan Jak Progresso). Wie weet komt daar dus nog wat van.
Daarbij heb ik altijd nog mijn Bonnie St. Claire Witch project op de planken liggen. Daar ben ik al iets van tien jaar lang af en aan mee aan het stoeien. Het moet een soort drieluik worden over Bonnie St. Claire: een muzikale horrorfilm. Het plot ligt er al jaren, maar aan de exacte invulling ben ik nooit toegekomen. Misschien is nu de tijd rijp daarvoor. Ik wil het in ieder geval af hebben voordat die griet dood neervalt en dat zal niet lang meer op zich laten wachten, denk ik.
Oh ja, in 2016 komt er een nieuw F6 album uit. Tenminste, we riepen destijds altijd 2016 in onze teksten, dat was toen nog heel ver weg, haha. Sindsdien roepen we wel vaker dat we dan ook maar in 2016 een nieuw album moeten droppen. Ik moet het allemaal nog wel zien gebeuren …”
Wat was je laatste track/release?
“Mijn laatste wapenfeit is de aankomende zomerhit van 2014 die we (DJ Nemon, Formantix) vorig jaar op Mallorca hebben opgenomen. We zijn een week met laptop, mini-MPC, camera en een mic naar Mallorca getrokken met de gedachte om niet alleen flink met onze ballen op het strand te hangen, maar in de avonduren een beetje lam muziek te maken en een paar bijbehorende clips te schieten, just for fun. Het resultaat is Eddie Conejo – Conejo de la Playa, te zien op ons youtube-kanaal Dreikoempel.
Ik vind de teaser eigenlijk vetter dan de clip. Alleen al omdat ik met mijn afgeknipte teennagels het cijfer 3 heb kunnen vormen. Volgend jaar willen we het nog een keer dunnetjes overdoen.”
Kan je wat meer vertellen over Dreikoempel?
“Dreikoempel hebben we (Nemon, Formantix en ik) in het leven geroepen om tijdens onze vakantie op Mallorca wat dingetjes te doen. We hadden eigenlijk verwacht veel zatte Duitse wijven te filmen en te verwerken in muziek en video, vandaar de naam, maar dat viel een beetje tegen. Het waren vooral irritante Hollanders daar. Dreikoempel zal ook komende zomer weer gebruikt worden om een vervolg te geven aan onze clipjes van afgelopen zomer. Tenminste, als dat thuis op prijs wordt gesteld, want er is een tweede telg op komst en die wordt begin juli op aarde verwacht. Effe afwachten dus of het kan en of ik wil te zijner tijd.”
Je liep flink wat jaren terug al in een ‘ik haat hiphop’ t-shirt. Wanneer je nu een dergelijk shirt zou dragen om je mening over hiphop anno 2014 te geven, wat zou er dan op staan?
“Ik denk iets van ‘Just ignore me, I’m stuck in the nineties’ of zo. Ik volg de ontwikkelingen in rap eigenlijk niet meer. Soms komt er iets voorbij dat ik oppik, maar ik ben lang niet meer zo op zoek naar muziek als dat ik dat vroeger was. Ik luister bijna alleen maar naar die ouwe 80’s en 90’s platen. Hoewel ik nu opeens een revival heb van mijn voorliefde voor duistere shit, en dan in het bijzonder Jak Progresso, of Jak Tripper zoals hij zich tegenwoordig noemt. Die gast brengt om de maand een nieuwe EP uit met de meest gruwelijke, ranzige, drugsrants die je maar kunt voorstellen. En dat alles doet hij met een uitstekend gevoel voor taal en originaliteit. Yeah.”
