“Kom hier, ik houd van hugs en ben best een lovable persoon. Maar sorry hoor, ik ben nog wel even bezig met vrouwendingen”, zegt ze terwijl ze nog gauw even haar make-up de finishing touch geeft. “Dat moet wel als ik hoor dat er een fotograaf meekomt”, lacht ze. Ella John’s debuutalbum EAZY komt eraan en wij hadden de eer om het al te mogen beluisteren én haar te spreken in haar thuisstad Zaandam. Over het album, maar ook over haar werk voor de community, Zaandam als thuisbasis, de South als werkstation en vrouwen die kunnen spitten.
Al sinds haar zestiende zet Ella John zich in voor de community in Zaanstad. Sinds een paar jaar vanuit haar eigen pand, waarin ze haar collectief CNCPT heeft gehuisvest. Eenmaal binnen, net buiten het centrum van Zaandam, komen haar interesses van alle kanten op je af. Schilderijen – zowel van kunstenaars waarmee ze werkt als van zichzelf – vinyl, boeken, foto’s en de muziek klinkt door de speakers. “Er gebeurt veel in Zaantje. Mensen willen best samenkomen maar het wordt niet echt gesupport vanuit de gemeente of andere organisaties. Ze hebben veel moeite met jongeren bereiken, laat staan hen een platform geven. Toen ik dat merkte heb ik die taak op me genomen.”
Logisch, want Ella is een verbinder. “Ik ben altijd bezig met concepten bedenken, ontwikkelen en mensen met elkaar laten connecten. We zijn nu zó officieel dat ik de opdracht van de gemeente heb gekregen om cultuurcoaches aan te stellen in Zaanstad. En deze plek is open, dus iedereen met een idee kan hier gewoon binnenlopen. Ik heb sinds m’n zestiende georganiseerd. Sinds ik bij m’n stageplek in Amsterdam-Zuidoost kwam binnenlopen, in een creatief buurthuis, wist ik dat ik ook zo’n plek wilde bieden. Zo kan ik m’n creatieve ei kwijt én kan ik mensen helpen. Zelf heb ik het altijd gewaardeerd als er zo’n plek is in de buurt. Dus ik ben blij om het te kunnen faciliteren.”
Ze is gaan houden van de stad en praat er dan ook zeer hartelijk over. “Zaandam is een rare spot, maar op een goede manier. Het is hier niet echt poppin’, maar we máken de plek poppin’ met iedereen die dezelfde visie heeft. Het is hard werken. Mensen vragen me altijd hoe ik dit kan doen naast zelf ook artiest zijn. Maar ik kán niet anders. Net als dat ik een drang heb om pokoes te maken, heb ik ook de drang om er te zijn voor de community. Het doet me pijn om te zien als er jongeren zijn die nooit de kans krijgen om hun potentie te ontdekken. Ik wil daar een onderdeel van zijn. Ik sta er met vreugde door op, ik wil verder bouwen.”
Dat gegeven trekt ze ook daadwerkelijk door in haar muziek. Debuutalbum EAZY is een plaat waarop haar ‘hustler mentality’ centraal staat. Een album waarop het zelfvertrouwen van de maakster de ster is, en die wil overbrengen op al haar jonge buurmeisjes. Dat ze niet constant rapt en soms de beat de ademruimte geeft, onderstreept die zelfverzekerdheid. Ella John hóeft niet constant te rappen. Wat vooral opvalt: haar geduld. Al dealt ze op dit moment met van alles, ze weet dat haar toekomst shiny is.
Ze nam het niet op in de studio die ze achterin het pand verstopt heeft, maar in Limburg. “De oorsprong van EAZY ligt in het Zuiden. Het is gemaakt in de tijd dat ik $KEER & BOO$ heb leren kennen. Toen ik naar de South ging, waren er sessies waarin SKAV binnenliep, NTAN, Dookie en PH!N binnenliepen…” En zij zagen de werkdrift van Ella John: “Ik ben even out of touch geraakt met de mensen waarmee ik hiervoor werkte, en kreeg beats opgestuurd waarop ik thuis alles schreef, zodat ik in de studio zoveel mogelijk op kon nemen. Zo heb ik het geleerd: ‘Als je in de studio komt moet je zoveel mogelijk maken, want je hebt maar een beperkte tijd.’ Zowat alle tracks die ik met Blanke Roy heb gemaakt, heb ik op dezelfde dag getaped. Als ik zijn beats hoor, voel ik warmte. Dan weet ik eigenlijk meteen wat ik erop wil vertellen.”
Toch werden de tracks niet opgenomen met het idee om op een album te belanden. “Op een dag was ik door heel veel van mijn muziek aan het spitten, gewoon alles aan het checken. Ik hoorde veel trappokoes en oude dancehall-tunes van me, maar toen ik door de tracks ging die ik in de South had gemaakt, hoorde ik gewoon een tape. Het was er gewoon ineens en het klopte. Ik ben ook niet heel erg van het tweaken. Bij een paar nummers heb ik een tweede verse toegevoegd of heb ik een featuring uitgenodigd. En ja, die pokoe met die meids…”
Daar snijdt ze een onderwerp aan die haar leven tot nu toe perfect samenvat. Met DJOEN bouwt Ella John een podium zoals ze dat ook doet in haar community work. Naast haar doen Fabs, Bastet Black en Waiiress mee. Mensen vragen zich de hele dag af waar de meids zijn die écht kunnen spitten. Nou, hier zijn ze, óp een hiphopbeat. Fabs zit nooit in die boombapshit, maar door mij leert ze het kennen. Van YRS zag ik iets online wat ik hard vond, ik wilde meteen met haar werken. En Milka (Bastet Black, red.), tja… ze promoot vrouwen als geen ander. En dat hóeft ze niet eens te doen, ze had zich ook op haar eigen carrière kunnen richten. Ze is een OG, ik ben trots dat ze op mijn plaat staat. Ik wilde sterke verses van hen, die motiverend zijn. Dat heb ik van iedereen teruggekregen. Ik hoor pure kracht als ik die track hoor.”
Zo relaxed en zelfverzekerd als ze op plaat klinkt, praat ze ook voluit als we het hebben over haar nieuwe album. “Mensen zeggen me vaak dat ik me nooit druk maak en dat alles er relaxed uitkomt. Misschien laat ik het zo lijken, maar ondertussen werk ik kaolo hard voor wat ik heb. Af en toe denk ik dat ik een sprookje leef waarin mijn shit poppin’ is. Of is het buiten mijn bubbel ook poppin’? Binnen mijn kringen voel ik de liefde, maar hoe vér kan het gaan? Ík weet dat ik hard ben en dat ik harde pokoes maak. En mijn volgers vinden het ook hard, want ze zijn me gaan volgen omdat ik hard ben. Maar hoe zit het daarbuiten? Soms baal ik wel een beetje dat ik niet verder kan kijken dan een bepaalde grens.”
Het minimale tweaken, het meedenken in het artwork- en videoproces; ze kreeg er deze keer ruim te tijd voor. “Normaal ben ik gewend om te maken en te lossen. Dus ik ben het eigenlijk niet gewend om zo lang te werken aan één project. Al een jaar geleden ben ik begonnen met hoe dit naar buiten moest komen. Ik ben ook even gestopt met werken aan nieuwe tracks, want anders zou het allemaal op de stapel belanden. Het enige waar ik opsta is Rafting Goods.”
Op de dag dat dit interview verschijnt, is er dan ook een nieuwe verse op RG3: Kant B van haar te horen. Toen ze in die groep werd opgenomen, voelde ze dat ze op de juiste plek landde. “Het is een hele warme community, man”, vertelt ze terwijl er een glimlach om haar mondhoeken krult. “Ik had sowieso al veel waardering voor hen. In de coronaperiode voelde ik me een beetje down, doordat ik dealde met persoonlijke shit maar ook doordat ik niet meer op kon treden. De vonk die ik nodig had kwam vooral vanuit Rafting en Krauw Konnekt. De sound past bij me, ik voel me thuis in deze lane. Toen Dresscode Kerkhof dropte gingen anderen dat ook zien. De lobi is dáár. Ik voel nu de waardering voor mijn shit. Méér dan ooit. Mensen zitten te wachten op wat ik doe.”
Toen ze de testpersing van de vinylversie kreeg, hoorde ze een volwassen versie van zichzelf, vertelt ze. “Een gegroeide Ella. Ik hoor de groei en de focus. Ik ben heel erg gefocust op dit project; hoe het klinkt, maar ook op hoe het eruitziet. Als je mij hoort of als je mij ziet, wil ik dat je denkt: ‘Ai, dit is Ella’. Dat dwingt me om creatief te zijn. Achteraf gaat misschien niemand de details catchen, maar ík wel dus het moet sowieso perfect zijn. Het is allemaal onderdeel van het kunstwerk dat EAZY heet.”
Ella hoopt voornamelijk dat het eindresultaat motiverend gaat werken. “Ik hoop dat als je dit hoort, je de volgende dag opstaat met de gedachte: ‘Ja, man! Vandaag ga ik m’n ding doen!’ Dat is de energie waarmee ik dit gemaakt heb. Ik zag de focus en de liefde waarmee ik aan dit project gewerkt heb, en daardoor is mijn liefde voor alles groter geworden. Voor andere mensen, voor projecten waarmee ik bezig ben en voor mezelf.”
Vanavond presenteert Ella John ‘EAZY’ voor het eerst aan publiek tijdens de listening experience in de Melkweg. Er zijn nog kaartjes beschikbaar via deze link.
