What up with Cormega? Did you see him, are y’all together? / If so then hold the fort down, represent to the fullest.” Met die beroemde woorden op Illmatic bombardeerde Nas eigenhandig een onbekende Queensbridge-rapper tot man to watch. Cormega bleek namelijk geen fictief karakter, maar een hustler annex rapper uit dezelfde wijk; Cory McKay. Die viert dit jaar het twintigjarig jubileum van zijn early 00’s klassieker The True Meaning. Een zeldzaam optreden op Europese grond staat gepland in ons land. Op 30 juli treedt Cormega op bij het I Love HipHop Festival in het Haagse Zuiderparktheater. Ter ere van het jubileum en de show duiken we in zijn plaat.
Zijn officïele intrede tot de game zorgde er al snel voor dat veel hiphopfans dachten dat Cormega de volgende zou zijn die een QB-getint hoofdstuk schrijven ging. Rond 1991 Na een gevangenisstraf uitgezeten te hebben kreeg hij die kans. Toen hij verzekerd werd van een plekje in The Firm, de door Nas geleide supergroep waar ook AZ en Foxy Brown deel van uitmaakten. Mega’s eerste zin op Affirmative Action, het eerste wapenfeit van The Firm op Nas’ It Was Written, bleek achteraf haast profetisch te zijn: “Criminal thoughts in a blue Porsche, my destiny’s to be the new boss!”, rapt hij daarin. Helaas waren Nas en Cormega niet op een lijn te krijgen in de aanloop naar het volledige groepsproject. Dat leidde tot het stuklopen van hun persoonlijke en professionele relatie, waarbij Cormega uiteindelijk door Nature werd vervangen in The Firm.
Even leek het erop dat ze hun meningsverschillen opzij hadden gezet. Nas riep de volledige kracht van de huisvestingsprojecten waarin hij opgroeide op voor zijn samenwerkingsalbum Nas & Ill Will Records Presents QB’s Finest, dat nog een gedenkwaardig couplet bevatte van Mega, op een track met de man die hem nota bene had vervangen. Zo rapte hij in Da Bridge 2001: “Mega more mature / I’m on a record with Nature / Mind on my paper, nine in my waist!”
De lijm bleek echter niet zo sterk als gedacht. Cormega koos voor een andere route en bracht in 2001 zijn solo-album The Realness uit bij Legal Hustle en Landspeed Records. Geheel volgens QB-tradities horen we plechtige herinneringen uit zijn jeugd en jongvolwassen jaren. Cameo’s van jeugvrienden Tragedy Khadafi en Prodigy passen daar goed bij. Een groot deel van het album vormt een gedenkteken voor gevallen kameraden die hij verloor als slachtoffers van de crack-epidemie in de jaren ’80. Mega zelf bewijst zich, net als op zijn eerdere gastoptredens, als een waardig tekstschrijver. De meest opmerkelijke momenten van de LP werden gevormd door de tekstuele schoten die hij afvuurde op Nas. Die wakkerden de tot dan toe rustende rivaliteit weer aan. “Hij zit Nas constant op de huid doorheen het album”, schreef RapReviews.com toentertijd. “Cormega maakt talloze subliminale disses naar hem.”
Dat doet hij ook sporadisch op het album dat volgde, The True Meaning. Die plaat viert dit jaar zijn twintigjarig bestaan. Love In Love Out is een uiteenzetting van zijn knipperlicht-relatie met Nas. Het is geen disstrack te noemen, eerder een eerlijke maar volwassen manier van kijken naar hun ruzie. Centraal staat het uit elkaar groeien van twee jeugdvrienden. Zonder enige vijandigheid stelt Cormega vrij eenvoudig: “Ik respecteer je als artiest, alhoewel ik niet meer van je hou.” Inmiddels spreken de twee elkaar weer: Cormega is te horen op Nas’ album King’s Disease en Nas op zijn beurt schijnt mee te doen op het nog te verschijnen The Realness II.
Op het grootste deel van The True Learning leek Mega echter al verder gegaan te zijn, en wijselijk ook. Hij is bedreven in adembeheersing en het schrijven van meerdere rijmvormen. Daarnaast heeft hij het vermogen je met de vertolking ervan snel in een visueel landschap te zetten. Het enige dat hij nodig heeft is een dosis fijne beats. We horen snaren en een triangel op Verbal Graffiti, spooky pianotoetsen die het dito verhaal Live Ya Life ondersteunen en de titeltrack zou zomaar een 70’s blaxploitation-epos kunnen zijn.
Die onderlaag, met samples uit de oeuvres van onder meer Diana Ross, Isaac Hayes, Tom Jones en Chaka Khan, werd gecreëerd door verschillende producers. Buckwild, Alchemist, Hi-Tek en Large Professor legden allemaal dezelfde sfeer neer. Laatstgenoemde is ook de enige die een featuring verzorgde. De beheersing van McKay’s pengame is zó goed, dat hij voor het overbrengen van zijn aangrijpende teksten amper gastoptredens behoefde. Ook zijn flow is verre van buitenaards; eerder rechttoe rechtaan en strak.
Want nooit probeerde Cormega tekstuele capriolen uit te halen waar je steil van achterover slaat. Hij wist het te compenseren met diepe, donkere straatverhalen gebracht met veel emotie en passie. Die aanpak vond hij op de harde eastcoast-beats op debuutalbum The Realness. The True Meaning klinkt iets soulvoller. Toch kunnen de verhalen aardig kil zijn. Cormega is een meester in het meeslepen van de luisteraar. Hij neemt je met gemak mee in zijn levensstijl en de ontberingen en pijn die daarin voorkomen.
Een saaie flow, weinig tot geen erbovenuit springende beats; bij iedere andere rapper zou dat saaie platen opleveren. Bij Cormega niet. De poëtische stijl van rappen, gecombineerd met de straatfilosofieën en de perfecte speelduur (39 minuten) maken van The True Meaning een onberispelijke early 00’s classic. “I killed it with The Realness now I’m bringin’ new life / prestige is an illusion people tend to lose sight / I will always be Cory, youngest child of Dorothy / my brown eyes mirrors the pure ferocity”, klinkt in albumopener Introspective.
Die focus weet Mega met het grootste gemak de hele albumlengte vast te houden. Zelfs zonder dat hem een beat wordt aangereikt creëert hij een poëtische flow. In het a capella Ain’t Gone Chainge komt hij tot de kern van zijn bestaan als artiest en persoon tegelijk. “I possess the ghetto essence of that which I portray / I’m an emotional chameleon, see how I adapt to pain / Before we enjoy the sun we must first get beyond the rain / a lyricist similar to Donny Hathaway / clearly superior to many, all I really lacked was fame.”
Mega eindigt het album op net zo’n persoonlijke noot als dat het begon. Op een beat van DJ Hot Day – eveneens uit Queensbridge afkomstig – draagt hij Therapy voor. Daarin doet hij uit de doeken waarom de mystiek om zijn naam nooit helemaal weg zal gaan. “To ease the mind I analyze between lines I vandalize / with rhymes, when I recite I hold the mic like a nine / I design like a composer / blow you like a soldier / go for mines with the smoothness, move with composure.”
The True Meaning hielp hem bij het consolideren van zijn carrière en cementeerde Cormega als een van de meest introspectieve tekstschrijvers in hiphop. Zoals hij zelf verwoordde in de a capella op zijn twee decennia oude plaat: “I’m Queensbridge’s most respected rapper / that ain’t gonna change.”
Het album beluister je natuurlijk hieronder:
