Hij is vooral bekend om zijn samenwerking met Doseone maar ook alleen is Boom Bip zeker de moeite waard. Hij trok door Europa om zijn album 'Blue Eyed In The Red Room' te promoten. Hierbij deed hij ook de Paradiso aan. HIJS was er uiteraard weer bij.
De discussie wat nu hiphop is en wat niet is de laatste jaren steeds meer toegenomen. Doordat er steeds meer artiesten elektronica met hiphop mixen is er een bepaald grijs gebied ontstaan. In dit grijze gebied bevindt Boom Bip zich. Zijn eerste grote release was het album Circle samen met Doseone op Mush Records. Tegenwoordig staat hij op het roster van Lex Records, de thuisbasis van onder andere DJ Dangermouse en Prince Po. Op Lex bracht hij ook zijn laatste album Blue Eyed In The Red Room uit, en op maandag 11 april was hij in de kleine zaal van de Paradiso te vinden tijdens zijn Europese tour.
Terwijl in de grote zaal minderjarige meisjes hard gillen om de inmiddels niet meer minderjarige jongens van jaren 90 ‘boybandsensatie’ Hanson is het in de bovenzaal nog rustig. Niet erg onlogisch, Boom Bip is niet bepaald een erg grote naam en maandagavond 10 uur is niet het meest gunstige tijdstip voor een concert. De DJ draait mij persoonlijk iets te upbeat. Er klinkt house die langzaam afgebouwd wordt naar downtempo. Helaas schiet de DJ hierna weer door na wat uptempo elektronica met enige New Age invloeden. Gelukkig betreedt iets voor 11en Boom Bip het podium, geïntroduceerd door een aardig introfilmpje op het videoscherm. Gekleed in een t-shirt van maatje Doseone pakt hij zijn gitaar op. Hij wordt vergezeld door een drummer, een bassist en een toetsenist. Op het videoscherm verschijnen inmiddels enkele fijne visuals.
Als Boom Bip en z’n band beginnen te spelen is het moeilijk om het nog hiphop te noemen. Live lijken alle hiphopinvloeden volledig te vervagen en het lijkt meer op een rockshow af te stevenen. Niet op een vervelende manier overigens, Boom Bip en zijn band weten goed raad met hun instrumenten en het geluid in de Paradiso zit voor de verandering eens mee, elk instrument komt vrij goed tot zijn recht. Opvallend is dat de band veel rust uitstraalt. Enkel de drummer lijkt af en toe meegesleept te worden in zijn spel, maar de rest staat heel geconcentreerd hun instrument te bespelen. Spraakzaam is Boom Bip ook al niet, verder dan wat grapjes over Hanson wat ‘Thank You’s’en een opmerking over het weer lijkt hij niet te komen. Het is allemaal echter niet storend, het zou ook niet in de sfeer passen. De groep werkt langzaam naar wat rustiger werk toe. De elektronica/hiphopvibe komt iets meer door en mede door de visuals (waaronder een mooi stuk met vogels en bomen) is het echt genieten. Boom Bip maakt veel gebruik van speciale pedalen, knoppen en switches om het geluid van zijn gitaar te laten veranderen in de meest spectaculaire geluidseffecten. Hij bespeelt niet alleen de gitaar, hij ruilt af en toe met zijn toetsenist en neemt ook wat drumwerk op een kleine trommelset voor zijn rekening.
Na een klein uurtje zit het er op. Na een kort dank je wel wandelt de band het podium af. Ik ben zeker onder de indruk van de show. Boom Bip en zijn maten weten het geluid van de CD live tot een nog grotere beleving te maken dan dat het al is. Al is het live toch echt de grens van wel/niet hiphop overschreden: Boom Bip live is geen hiphopshow. Wel is het een verdomd goede muzikale show die zeker impact maakt. Absoluut voer voor de wat meer openminded hiphopper.
Fixtures:
Hoogtepunt: De band in zijn geheel
Dieptepunt: De DJ vooraf
Bier: 2,10
WC: Mocht je zelf weten
Fotograferen: Geen probleem
Geluid: In orde
Bezoekers: ruim 50
Damage: 9 euro exclusief verdere naaierijen
Cijfer: 7
