Akim wordt breaker en neemt de schrijversnaam Ducky Cool aan. In 1987 besluit hij dat die naam toch niet zo stoer is en verandert hem in Zebster (geïnspireerd door Zephyr en Duster uit Style Wars, nog zo’n docu die van enorme invloed is geweest). De meeste naam maakt hij, zeker vanaf de jaren 90, als graffitischrijver. Ik ben zelf geen kenner maar ben altijd zeer onder de indruk geweest van zijn werk.

 

On The Run vertelt het verhaal van Zebster in beeld en woord. Hoe hij als hiphopgekke Duitser per trein grote delen van Europa ziet en naar het mekka New York reist. Voor het bestaan van internet moest je er op uit om gelijkgestemden te vinden, of je nu Amerikaan, Duitser of Nederlander was. Zebster vond erg veel gelijkgestemden in de hele wereld en bouwde een enorm netwerk op. De steden die in het boek in woord en beeld worden beschreven zijn Mainz, Hamburg, Berlijn, Londen, München, Kopenhagen, Stockholm, New York, Zürich, Wenen, Warschau, Johannesburg, Roskilde, Moskou, Barcelona, Dublin, Shenzhen, Wuhan en Shanghai. Opvallend genoeg geen Nederlandse stad dus. Zebster noemt wel een paar namen als Shoe en Bomber Johan van het Bomber Magazine. Mooi om te lezen dat de eerste twee echte graffiti-magazines in Europa uit Nederland kwamen: Freestyle en Bomber.

 

Het verhaal van Zebster is mooi en vooral interessant voor graffiti-liefhebbers. Natuurlijk vertelt de Duitser ook over zijn andere activiteiten (platenlabel, parties, b-boying), maar de hoofdmoot is duidelijk graffiti. Het fotomateriaal en de vormgeving zijn prachtig maar het verhaal heeft soms iets te veel een ‘you had to be there’-gehalte. De namen en plekken vliegen je werkelijk om de oren, soms bijna niet meer bij te houden. Blijft overeind staan dat dit een boek is vol passie voor hiphop in het algemeen en graffiti in het bijzonder. Zebster is een pionier bij wie op zijn 41e het vuur nog steeds brandt. Wie zei ook al weer dat hiphop een jeugdcultuur was?