Zó zit je zes jaar te wachten tot Griselda-rappers eindelijk de oversteek maken naar Europa, en zó zie je twee Griselda-shows in zes weken. Nadat Conway The Machine in maart de Melkweg aandeed, was het nu de beurt aan Benny. Die kwam vieren dat hij voor de eerste keer Amerika uit mocht en deed dat met pure rapskills.
Het is vervelend, het is misschien wel onnodig, maar je doet het automatisch; de show van ‘The Butcher’ vergelijken met die van zijn neef eerder in het jaar. Het verwachtingspatroon was, na diens onthaal in Amsterdam als de koning die hij is, namelijk wat verschoven. ‘The Machine’ was gekomen om te spitten. Nadat Graph een kleine last minute ingelaste support-set had gespeeld waarin hij rapte over geluiden van explosieven, schoten en het doorladen van een pistool, werd duidelijk dat dat bij Benny niet anders was.
Benny rapt kalm, gedoseerd en hongerig zijn hustler talk. Gedetailleerd over hoe hij zijn eerste bricks verkocht, zijn investeringen en over zijn langgekoesterde droom om zijn familie en vrienden rijk en gelukkig te maken. Hij wisselt soepel tussen het materiaal van Tana Talk 3 uit 2018 en het onlangs verschenen vervolg. Daarnaast maakt hij ook uitstapjes naar zijn Burden Of Proof-album en The Plugs I Met-tweeluik. Niet lang nadat hij een van zijn zelfbenoemde classics aankondigt, vangt hij misschien wel de essentie van de avond. “Shoeboxes stacked with racks sittin’ vertically in ‘em / I’m fresh out of luck, I’m here ‘cause I deserve to be (…) I sat back, a vet, and watched beginners winnin’ my belts / Burned my bridges, came back a good swimmer like Phelps.”
De mc heeft namelijk geduldig gewacht op zijn succes. Hij zag terwijl hij aan zijn vakmanschap schaafde allerlei genres, rappers en stijlen de revue passeren. Vlak voordat hij deze tot twee shows ingekorte tour begon – de shows in Engeland werden geschrapt door nog onbekende details – tweette hij nog trots zijn paspoort eindelijk te hebben opgehaald. Benny had eindelijk de kans om de wereld over te gaan en zijn raps live te brengen naar hen die er zo lang op hadden gewacht.
Hij viert zijn ‘first time out of the country’ met een heleboel mensen op het podium. De meesten hebben er vrij weinig te zoeken. Op wat underground-figuren als Graph en Mistah F.A.B. na komt niemand van hen namelijk om te spitten. Er zijn drie professionele camera’s te zien, en de rest lijkt zichzelf enkel meerappend op hun eigen Instagram Live – of Story – te willen plaatsen. Het leidt in ieder geval behoorlijk af. Bijvoorbeeld van de indrukwekkende a capella-raps waarmee The Butcher regelmatig zijn tracks afsluit.
Het continu lage tempo van de beats zorgde ervoor dat je als bezoeker behoorlijk in de show hing. In iedere track zit je eigenlijk hetzelfde; als de DJ een nieuwe track instartte ging er een grimas op de gezichten en wachtte je op de vuige drumpartij waarover Benny zijn afgemeten dubbelrijms op zou gooien. Daar was dan weer helemaal niets mis mee; zijn voordracht was net zo achteloos als virtuoos. Net als zijn Griselda-kompanen weet hij dat deze muziek tijdloos is, en oneindig is te maken. Het is dan ook jammer dat hij na drie kwartier al aankondigt dat hij nog maar twee tracks over heeft om te spelen. Een hoop bezoekers hebben dan wellicht hun favoriete tunes nog niet gehoord.
Het einde van de avond is een beetje bitterzoet. Benny nam de tijd om platen te signeren terwijl F.A.B. aan het freestylen ging. “Deze shit is classic en legendarisch”, riep hij uit toen hij The Plugs I Met bovenhaalde uit het publiek. “Én ik heb de masters zelf in bezit!” Nadat hij zijn eigen couplet op Johnny P’s Caddy had gerapt, verdwijnt hij op de woorden van J. Cole, om niet meer terug te keren. Wie voor een show kwam, kon beter thuisblijven. Het was een avond die draaide om voornamelijk flow, delivery en bars, kortom; zijn rapperformance. En die was loei- en loeistrak.
De rest van de pics van XAOUX:
