Het zou een vergissing zijn een statement als dat aan te zien voor arrogantie. Digitzz zijn relaxte houding en vermogen tot zelfkritiek zorgen er wel voor dat zijn lange verschijning niet naast zijn schoenen aangetroffen wordt. De missie die hij zichzelf opgelegd heeft, is echter overduidelijk. “Of het gaat lukken dat zien we dan wel, maar zolang ik erin geloof moet het lukken. Ik wil iedereen op de wereld minstens één keer laten lachen met iets dat ik heb gemaakt.”
Ondanks dat het wellicht lastiger is aansluiting met de Nederlandse scene te vinden, is rappen in het Engels daarbij een vanzelfsprekende keus voor hem. “Ik kan het, dus waarom gebruik je het niet, waarom zou je je beperken tot alleen Nederland? Mijn vader komt uit Louisiana in Amerika en mijn moeder komt uit Den Haag. Mijn vader sprak Engels tegen mij en mijn moeder Nederlands. Ik denk in het Engels, af en toe maak ik [in het Nederlands] ook echt scheve zinnen, dat je denkt: wat de fuck zegt hij? Ik kon eerder Engels goed verstaan en volgen dan Nederlands”, legt hij uit.
Ondanks zijn familie in Louisiana en zijn daarbij passende tongval, is zijn muziek sterker beïnvloed door de ‘west coast’ dan door de ‘dirty south’: “Ik hou gewoon van de west coast. Maar ik ben ook begonnen met rappen door Snoop.” Dat kwam vooral door een interview en optreden dat hij ooit zag in de show van Arsenio Hall. “Hij was heel nervous, maar hij was toch kalm. En tegelijk was hij de coolest guy ever. Daar heb ik vaak naar gekeken en dacht: ik ben ook zo." Het was met name de bedaarde houding van Snoop waar Digitzz zichzelf in herkende en die hem het vertrouwen gaf dat hij ook zou kunnen rappen, geeft hij aan. “Ik praat niet echt veel met mensen, ik ben die stille guy in de hoek, maar ik dacht als hij het kan, waarom zou ik dat dan niet ook kunnen?”
Dat verschil in attitude leidde uiteindelijk ook tot de muzikale breuk met Nouveau Riche. “Ik heb ongeveer zes jaar lang daarbij gezeten. Dat was ook echt een hele dope tijd en een mooi leerproces voor mij”, blikt hij terug. “Ik heb Boaz toen leren kennen, zes jaar geleden. Ik nam iets op bij hem en we hadden direct een klik. Toen hebben we elke week wel een liedje gemaakt. Ik heb minstens honderd songs met Boaz liggen die nooit uitgebracht zijn. Hij is dus echt wel een deel geweest van mijn groei als artiest, andersom is dat ook zo.”
Ook qua podiumervaring heeft hij veel aan zijn band met het populaire collectief te danken. Hij tourde door heel het land maar begon juist daardoor ook te voelen dat zijn stijl niet langer meer bij ze aansloot. “Hoewel ik het echt heel dope vind – ik heb in de show ook nog een paar Boaz beats zitten – hou ik toch meer van een organische sound, live instrumenten. Feel-good music in plaats van echt keihard gaan. Mensen hoeven bij mij niet de hele tijd te springen, als ze maar met een lach weggaan.”
Tijdens de opnames van zijn doorbraak-single The Jam besloot hij om uit het collectief te stappen. “Het voelde zo goed qua sound en hoe het in elkaar zat, ik wou gewoon hier mee doorgaan, deze lijn voortzetten.” Van enige animositeit is echter geen sprake, verklaart hij: “Ik spreek Boaz ook nog steeds, het zijn mijn bro’s. Voor mij persoonlijk past deze weg gewoon beter.”
Tijdens de opnames van The Jam ontstond ook zijn vruchtbare samenwerking met Mr. Probz: “Hij en Soulsearchin’ [het productieteam dat de plaat produceerde] woonden allemaal in hetzelfde pand. Ik was in de studio met Soulsearchin’ en hij liep gewoon toevallig langs. Vanaf het eerste moment dat ik met hem up-hookte, zag ik dat wij ongeveer dezelfde persoon waren, ik had heel snel een klik met hem.” Naast de gedeelde internationale aspiraties van de twee Engelstalige artiesten, herkenden zij ook hun enigszins gereserveerde houding in elkaar: “Allebei een beetje schuw, een beetje verlegen. Heel gedreven, maar zenuwachtig. ‘Gaan mensen het wel dope vinden?’ en daar teveel over nadenken.” Het was een houding die wellicht vergelijkbaar is met die van de jonge Snoop, die Digitzz jaren geleden zo inspireerde. “Hij kwam binnen en hoorde waar we mee bezig waren en kwam met het idee qua melodie.” De twee schreven vervolgens samen de tekst van het refrein op de melodie die Probz verzonnen had. De samenwerking bleef echter niet daartoe beperkt. “Voor zijn plaat, The Treatment, hebben we ook samen in de studio gezeten en heb ik hem gesupport, wat ik superdope vond.”
Het lijkt hem nog steeds te verbazen dat er een wisselwerking ontstond waarin beide artiesten elkaar beïnvloedden. “Whoa, kan ik hem iets leren?”, zegt Digitzz met grote ogen. “Ik dacht dat hij alleen mij kon helpen. Dat was heel dope. Sindsdien is hij gewoon mijn grote broer. Ik heb zoveel liefde voor hem.”
Het was ook Mr. Probz die hem inspireerde om de zangerige flow die hij in het refrein van The Jam laat horen te omarmen, een stijl die hij nog veel verder wil ontwikkelen. “Ik ben dagelijks aan het oefenen. Als ik praat is het vrij laag, maar zodra ik begin te schreeuwen gaat mijn stem omhoog. Ik ben bezig uit te vinden welke tonen bij mij passen en wat ik kan halen zonder scheef te gaan.” Muzikale ontwikkeling en het perfectioneren van zijn techniek is sowieso iets waar hij dagelijks mee bezig is. “Ik wil ook piano en gitaar leren. Ik heb nu optredens en verdien een beetje geld, dus nu heb ik er ook tijd voor. Hiervoor was ik net klaar met de Herman Brood Academie, tot en met nu was ik zoekende.” Dat die zoektocht nu ten einde lijkt te zijn, wil niet zeggen dat zijn zelfontplooiing daarmee afgerond is. Zijn financiële vrijheid is juist een reden om deze uit te breiden: “Ik was broke, wat ga ik doen? Hoe ga ik mijzelf supporten en de vrouw waar ik mee samenwoon? Rekeningen moeten betaald worden. Nu heb ik eindelijk genoeg boekingen dat ik hier van kan leven en kan ik er dus ook echt al mijn tijd in steken. Er is geen dag dat we niet met mijn shit bezig zijn. In de studio, gewoon leren, mezelf verbeteren.”
Die persoonlijke ontwikkeling is volgens hem ook de rode draad die zijn trilogie aan EP’s verbind. Het eerste deel, The Good Stuff, is inmiddels bekend, en het tweede, The Awesome, ziet binnenkort het levenslicht. “The Jam was dope, maar The Awesome is tien keer The Jam. Dus je gaat elke keer een groei zien. En dan bedoel ik niet per se qua wat ik doe, maar meer de productie." Met een brede lach en ogen die zowel plezier als verbazing uitstralen, laat hij zien hoe hij reageerde toen hij een recente mix van The Awesome te horen kreeg: “Ik was impressed, zo van ‘Is dit mijn song?’”
Uiteindelijk moeten de drie EP’s de opmaat vormen naar zijn debuutalbum, dat Oh My ’Fro gaat heten. “Tegen de tijd dat ik bij Oh My ’Fro aankom, wil ik ook een internationale release. Ik wil gewoon bouwen hier, hard werken, zorgen dat ik kwalitatief goede muziek maak en bij mensen het respect en de liefde opbouwen voor de muziek die ik maak. Vanaf dat punt wil ik weer verder bouwen naar het buitenland.” En het eindstation van dat ambitieuze meerjarenplan? “Ik wil die guy zijn waarvan mensen zeggen: ‘Shit, wanneer komt Digitzz weer met een feel-good song waarmee ik lekker wakker kan worden?’ Dat wil ik brengen. Muziek die je dag effe goed maakt.”
Maar denk ondanks die blijmoedige instelling en dat goedlachse gezicht niet dat de muziek die dat moet bewerkstelligen even ongedwongen tot stand komt: “Ik wil bij elk punt involved zijn, van de cover tot de video, ik wil overal mijn stempel op hebben gezet. Daarvoor moet je gewoon zorgen dat je het goed kan. Elke dag verbeteren. En het is nooit goed genoeg.” De muziek mag dan nonchalant klinken, er wordt ondertussen keihard aan gewerkt om dat geluid zo neer te zetten. Het is het geluid van Europa’s meest laidback control freak, een man die groot durft te dromen en daar niet mee stopt tot hij van die droom een realiteit gemaakt heeft.
De nieuwe EP van Digitzz, The Awesome, verschijnt op 30 mei via TopNotch.
