Het is al weer even 2015 en net als vorig jaar blikken we vooruit: wat gaat dit jaar ons allemaal brengen qua hiphopreleases? Diverse redactieleden doen uit de doeken waar zij naar uitkijken in 2015 in deze splinternieuwe cover.
Loki:
Genghis Khan – HAIMA (Her Abscence is my Antichrist)
Oorspronkelijk gepland voor 2014. Deze rapper/producer heeft een voorliefde voor het lugubere en underground cultfilms. Wat hij ondertussen al online gezet heeft van HAIMA (Rooted Deep Inside You, Road Rage, Lucifer en Takashi Miike) laat horen dat we qua sound een kruising tussen een boze El-P en Nine Inch Nails, zonder het gevoel van de mid-nineties boombap uit het oog te verliezen, kunnen verwachten. De aangekondigde samenwerking met Adam Mason (regisseur van oa The Devil’s Chair) voor deze release belooft een monsterproductie.
Christov – ’t Leven en Werken van Pilske Donders
Toen Christov samen met Reggy Lines Orgeldrank dropte, was dat voor mij de beste Nederlandse hiphopplaat in jaren. Gelet op de rants van deze Brabant Lowlife op The RapUp en het feit dat hij nog steeds werkt met dezelfde mafkezen als voor Orgeldrank, kunnen we wederom een plaat vol grimey beats, wazige skits en lompe lines verwachten die een “interesseert-me-geen-zak-wa-gullie-ervan-vindt”-vibe van begin tot eind uitstraalt.
Meneer Ruys – n.n.b.
Het laatste wapenfeit van deze Nijmeegse cultrapper is de skit Eddie op Nijmeegse Modo van Zo Moeilijk (als we het zomerprojectje Eddie Conejo even niet meetellen). Afgelopen kerstvakantie heeft hij Mieke weer eens beetgepakt met als resultaat een EP die eerdaags zou moeten verschijnen.
Jaap van der Doelen:
Ghostface & DOOM – DOOMStarks
Gemaskerde meesterschurk MF DOOM had in 2006 met zijn speciale kruidenrek een flinke hand in de productie van Fishscale, de meest complete plaat van de Wu-Tang woordkunstenaar. Op DOOM’s album Born Like This speelde Ghost op zijn beurt weer een mooie gastrol en met hun muzikale chemie en voorliefde voor Marvel Comics leek een duo-album praktisch onvermijdelijk. Helaas gooide de ballingschap van DOOM in Londen roet in het eten en is het album bijna een decennium later nog niet uit. Inmiddels is het blazoen van beide heren niet meer zo onbevlekt als het ooit was; Ghostface kleurde op zijn laatste twee albums vooral binnen de lijnen en DOOM (inmiddels zonder MF) was op zijn laatste wapenfeit Nehruvian DOOM nauwelijks met vocalen te horen. Hopelijk omdat hij druk bezig was met het afronden van DOOMStarks, dat eind vorig jaar door Ghostface alsnog ineens aangekondigd werd als release voor 2015. Ondanks dat niemand verwachtte het album ooit nog daadwerkelijk te horen, kan een album grotendeels opgenomen tijdens hun hoogtijdagen bijna niet tegenvallen. Ook al dragen ze inmiddels wat roestplekken, van een botsing tussen deze twee metalen moeten de vonken haast wel afspatten.
Raekwon – F.I.L.A.
Raekwon had gelijk. Dat is de les die we leerden na het tegenvallende Wu-Tang album A Better Tomorrow. Met zijn muzikale richtingsgevoel lijkt het dus wel goed te zitten. Na twee sterke soloalbums en een onophoudelijke stroom show-stelende gastperformances, speelde Raekwon zich het afgelopen jaar helemaal in de kijker met zijn Throwback Thursday serie, waarin hij zijn favoriete soul en R&B tracks van een extra couplet van eigen hand voorzag. Hij klonk daarin hongerig en gedreven, maar belangrijker nog, hij had er lol in. Als die verses van technische topklasse gespit met ongebreideld enthousiasme ook op zijn Fly International Luxurious Art aangetroffen worden, kan Raekwon the Chef zomaar het recept voor een heerlijk album in handen hebben.
Jay Rock – n.n.b.
Tuurlijk, iedereen kijkt uit naar het album waar Kendrick zijn fenomenale good kid, m.A.A.d city mee opvolgt. En ook de geruchten over een Black Hippy groepsalbum zullen vele harten sneller doen slaan. Maar er is één album uit de TDE stal waar ondergetekende het meest naar uitkijkt, en dat is toch echt de tot nu toe nog naamloze plaat van Jay Rock. Schoolboy Q heeft inmiddels de commerciële kracht van zijn gedrogeerde anthems bewezen en ook Ab-Soul is, met name onder de liefhebbers van aluminiumfoliehoedjes-rap, een gevestigde naam geworden. Jay Rock was weliswaar de eerste uit de stal die daadwerkelijk een plaat uitbracht, voor het grote publiek is hij nog steeds de onbekende onder de Black Hippies. Na de show gestolen te hebben met de beste verse op YG’s My Krazy Life en zichzelf op Kendrick’s Money Trees in de schijnwerper gezet te hebben, is er dus genoeg te bewijzen voor Jay Rock. Met zijn rauwe stem staat hij garant voor energieke, onvervalste west-coast gangsta rap en zo kan hij de keerzijde bieden van de medaille die Kendrick op Good Kid, M.A.A.D City liet horen. Op single Parental Advisory laat hij al horen dat dat zeker iets is om naar uit te zien. Ga maar vast oefenen op het throwen van je dubs.
Bowie van Loon:
Ghostface & BADBADNOTGOOD – Sour Soul
Ghostface blijft gewoon on a roll in 2015. Dropte hij in de laatste maand van vorig jaar nog zijn album 36 Seasons én had hij een aandeel op het nieuwe Wu-Tang Clan album A Better Tomorrow, 2015 belooft een Pretty Toney-jaar te worden: naast het al vele malen eerder aangekondigde DOOMStarks (een samenwerking met DOOM) dat volgens hemzelf écht dit jaar moet verschijnen, een nieuwe one-of-a-kind Wu-Tang Clan plaat geproduceerd door Cilvaringz (waarop je overigens online kunt bieden) komt er ook een nieuwe samenwerking uit; eind februari verschijnt namelijk Sour Soul, een album waarop Ghost samenwerkt met de Canadese jazz/funkband BADBADNOTGOOD. Wat in 2014 begon met een 10’’-single is uitgegroeid tot een heel album dat volgens een persbericht invloeden van muziek uit de 60’s en 70’s bevat en dat de heren zijn geïnspireerd door de opname- en productietechnieken uit die tijd. Laat maar komen!
A$AP Rocky – n.n.b.
A$AP Rocky bracht precies twee jaar geleden zijn album Long.Live.A$AP uit en werkte daarop samen met onder meer ScHoolboy Q, Action Bronson, Drake, Kendrick Lamar en zelfs dubstepveteraan Skrillex. Het album werd wisselend ontvangen omdat bangers als Goldie, Ghetto Symphony en 1 Train (waarop Rocky wel wordt outshined door divers ander opkomend talent van toen) werden geflankeerd door bijvoorbeeld het gemakzuchtige misbaksel Wild For The Night en het gruwelijke (in de slechtste zin van het woord, dit keer) van 2 Chainz op Fuckin’ Problems. Nee, dan was de mixtape Live.Long.A$AP, die eerder werd uitgebracht, toch iets beter. Met zijn tweede major album moet Rocky gaan bewijzen of hij een blijvertje is.
Profix & Jengi Beats – n.n.b.
Profix en Jengi Beats zijn geen onbekende namen op de HIJS-redactie. Zo interviewden we Profix vorig jaar over zijn EP De Sleutel Van Vandaag en won producer Jengi Beats de allereerste editie van de HIJS Beatbattle in 2013. Ook werkten ze allebei mee aan #hijsbeats. In 2015 moet een gezamenlijke EP het licht zien, die volgens Profix nu voor de helft af is en waar ze van het geijkte pad afwijken: de muziek zal gebaseerd zijn op de dansbare house, funk en disco die nu wordt verwerkt in experimentele ‘future beats’, op dit moment een populair genre in de UK. Dat belooft een nieuw, fris en nog niet eerder in Nederland vertoond geluid te brengen vanuit Den Bosch. Wat mij betreft een van de spannendste releases van eigen bodem van komend jaar.
Mink Jansen:
Jedi Mind Tricks – n.n.b.
Goed nieuws eind 2014: Stoupe the Enemy of Mankind, volgens sommigen een van de beste hiphopproducers ooit, keert terug in Jedi Mind Tricks. De producer verliet in 2011 de groep omdat hij, volgens frontman Vinnie Paz, de inspiratie niet meer had. Na uitstapjes in andere genres heeft ie de inspiratie nu dus weer gevonden, en de mannen zijn inmiddels druk bezig een kersvers album. Ditmaal zonder Jus Allah, die de groep heeft verlaten. Veel is er nog niet bekend over het album, behalve dat er gastoptredens op komen van onder meer R.A. the Rugged Man en opkomend raptalent A-F-R-O. Ondanks de minimale informatie zal het op dit moment nog titelloze nieuwe album van Jedi Mind Tricks een album zijn waar vele hiphopliefhebbers, waaronder ondergetekende, naar uit zullen kijken in 2015!
Fresku – n.n.b.
Ondanks dat het nog niet officieel is bevestigd, is het heel aannemelijk dat Fresku in 2015 zijn derde album uitbrengt. De rapper met de Brabantse tongval bracht in 2012 zijn laatste album Maskerade uit dat net als zijn debuut in 2010 prima werd ontvangen. Inmiddels is hij bezig aan de opvolger van Maskerade, dat volgens Fresku zelf een ‘echte’ hiphopplaat zonder cross-overs naar andere genres zal worden. Een plaat waarmee de Eindhovenaar terug naar de basis gaat. Het album zal volledig worden geproduceerd door zijn vaste compagnon Teemong. Een titel en gastoptredens zijn vooralsnog niet bekend, maar voorafgaand belooft dit Fresku’s puurste plaat tot nu toe te worden.
Vestige (Supastition en Stoupe the Enemy of Mankind) – The Inanimate Life
Om nog even terug te komen op Stoupe, want wie dacht dat de man met het nieuwe JMT-album zijn definitieve terugkeer naar hiphop wilde maken, heeft het mis. Al in de lente van 2013 werd bekend dat de producer samen met rapper Supastition, die al samenwerkte met Stoupe op diens soloalbum Decalogue uit 2009, een samenwerkingsalbum ging uitbrengen onder de groepsnaam Vestige. Het album The Inanimate Life stond gepland voor later dat jaar en zou een conceptalbum worden dat een fictief verhaal zou vertellen van een man die om diverse redenen de controle over zijn leven had verloren. Qua sound zou het een mengelmoes van hiphop, downtempo en live-instrumentatie worden. Supastition beschreef de sound van het album als hiphop meets Portishead. Begin 2015 is het album, mede door de zeer moeizame gang van zaken rondom het label, nog steeds niet uitgekomen. Toch moet het album ooit het daglicht zien en laten we dus hopen dat 2015 het jaar wordt dat de legendarische producer definitief terugkeert in de hiphopscene!
Gerson Lopes:
Metal Clergy (Roc Marciano & Ka) – Piece Be With You
Eigenlijk alles wat van Roc uitkomt is de moeite waard. Hij is eigenlijk een beetje het vangnet, wanneer het trap-gedoe je allemaal teveel wordt. Sinds Marcberg manifesteert hij zich als de traditionele hiphopartiest met samples uit Blaxploitation-films, kille straatraps en grimmige producties. Niks geen overdreven imago dat er te dik bovenop ligt, geen gimmicky dansjes, geen overduidelijk marketingplan, maar gewoon pure liefde voor de kunstvorm. Reloaded en Marci Beaucoup werden allebei zeer goed ontvangen en lieten een Roc Marciano horen die ook prima kan samenwerken. Onder meer rapper Ka had een aantal gastbijdragen op Marci Beaucoup en hij klonk als de verloren tweelingbroer van Roc. Beide heren hebben een ongepolijste, doodkalme voordracht en een feilloze timing. Hiphop voor volwassenen en hopelijk is dat ook het geval met Piece Be With You.
Q-Tip – The Last Zulu
Alles wat ook maar een beetje met A Tribe Called Quest te maken heeft, verdient wat mij betreft een kans. We weten van groepsleider Q-Tip dat hij kan rappen en we weten dat hij kan produceren. Het is daarom ook niet verwonderlijk dat zijn solomateriaal t.o.v. Phife Dawg ook noemenswaardig is. Naast platen als Amplified, die zijn hit Breath and Stop draagt, en The Renaissance, heeft Kamaal The Abstract ook een plaat waar hij zich aan jazzy-geluiden waagde. Dit deed hij niet onverdienstelijk en gezien de zware jazz-invloeden van het ATCQ-repertoire mocht dat eigenlijk geen verrassing zijn. Wat hij hiermee wel liet zien, is dat hij toch een completere muzikant is dan mensen misschien zouden denken. Daarom is het de vraag welke kant hij op gaat met The Last Zulu. Zal hij het puur hiphop houden en daarmee aan Iggy Azalea, naar wie hij op Twitter een heel betoog over de essentie van hiphop stuurde, laten zien hoe het moet? Of kiest hij voor zijn groei als muzikant en verrast hij ons met een totaal andere koers?
Dr. Dre – n.n.b.
Het is beslist niet zo dat hij na zijn laatste soloalbum Chronic 2001 heeft stilgezeten. Hij heeft meegewerkt aan de belangrijkste platen van de jaren ‘00. Laten we The Marshall Mathers LP van Eminem, Restless van Xzibit, Genesis van Busta Rhymes, Get Rich Or Die Tryin’ van 50 Cent en The Documentary van The Game alsjeblieft niet vergeten. Ik ben ervan overtuigd dat de wereld altijd zal blijven wachten op deze plaat, ook al weten met z’n allen dat hij nooit daadwerkelijk uit zal komen. Simpelweg omdat de hype rondom de titel allang is uitgestorven. Sinds 2001 wordt de plaat verwacht en het is inmiddels 2015. Ondertussen is er alleen al op muzikaal gebied teveel gebeurd. Ongetwijfeld zijn er tijdens het productieproces al tracks gesneuveld die te gedateerd zijn. Daarnaast waren de singles Kush en I Need A Doctor niet onaardig, maar inmiddels wel te lang geleden om nog te verschijnen op een verse plaat. Detox zal niet meer uitkomen, maar nog één laatste Dr. Dre album sluit ik niet uit. Mocht die plaat verschijnen, dan zal het zorgen voor een paradigmaverschuiving binnen hiphop, zoals we dat gewend zijn van The Doc.
Max van Meegeren:
Sticks & Henning – Jemoeniemoelukdoenomnex
Het schatrijke oeuvre van pioneer Sticks behoeft eigenlijk geen introductie meer. De rapper heeft mij sinds zijn dagen als Sticky Steez gegrepen en nog steeds blijf ik hongerig naar meer. De laatste jaren deed hij afstand van conventies door speelser en onbegrensder voor de dag te komen. Op Stick Bukowski was hij zelfs zingend te horen. Nu laat hij zijn liefde voor de g-funk spreken (met The Chronic en Doggystyle was het nota bene voor hem begonnen). De eigenaardige en diepgelaagde trunkfunk producties van de Arnhemse Henning waren al op verschillende FTG projecten te horen en bieden ruimte voor datgene waar Sticks de laatste jaren het krachtigst mee is: zorgeloos en flex rappen. Jemoeniemoelukdoenomnex belooft precies die losse houding en kan met zijn focus op g-funk in mijn ogen vernieuwend zijn voor Nederlandse hiphop.
Joey Bada$$ – B4.DA.$$
In een post-90s tijd grijp ik vaak terug naar oude klassiekers van Tribe, The Pharcyde of Gang Starr. Een beetje met oogkleppen op van ‘vroeger was alles beter’. Toen ik twee jaar geleden op de mixtape 1999 van Joey Bada$$ stuitte, werd deze mindstate enigszins aangepast. In een tijd van vooral elektronisch georiënteerde hiphop levert deze rapsensatie een eigen 90s sound die mij weer laat watertanden. Het is rauw, hongerig en overtuigend. In de aanloop naar de release van debuutplaat B4.DA.$$ maakte hij de wereld warm met een geslaagde tour (de Melkweg had hij in zijn zak) en strooide hij met veelbelovende tracks als Christ Conscious en No. 99. Ook werd duidelijk dat er beats van Premier en Dilla tussen zitten. Gaan de hoge verwachtingen worden waargemaakt en doet Joey op zijn verjaardag zichzelf een klassieker cadeau? Ik heb vertrouwen.
Deux Deux (Rosco x Hayzee) – Imperium EP
Rosco doet al intrede in mijn oorschelpen sinds de allereerste (en voor het grote publiek tamelijk onbekende) Zo Moeilijk-tape uit 2006. Met Nijmeegs bloed stuitte ik niet op zijn accent en raakte ik in de ban van zijn mysterieuze brag ‘n boast rap die met een moeiteloze flow aan de man wordt gebracht. Met de geboorte van Bliksemschicht konden ook de uitzonderlijke kunsten van producer Hayzee mij niet onbekend blijven. Binnen de Top-Notch familie bleken Hayzee en King Ras elkaars wederhelft te zijn en kon een hook up niet uitblijven. Met de track Superbad ontpopte voor mij een succesformule. Laid-back als een malle. Ook de eerste single Fok Met Je belooft veel smoothness van deze heren!
Yid:
Immortal Technique – The Middle Passage
Het langverwachte album van Felipe Andres Coronel beter bekend als Immortal Technique moet in 2015 dan eindelijk gaan verschijnen. Een jaar geleden zou The Middle Passage, zoals het nieuwe album gaat heten, al verschijnen maar helaas. De afgelopen twee jaar puilde zijn touragenda uit en was hij ook druk met diverse maatschappelijke projecten, waaronder een weeshuis in Afghanistan. Ik blijf naar deze release uitkijken tot ie daadwerkelijk wordt uitgebracht want Immortal Technique is nog steeds een van de hardste rappers, ondanks zijn niet altijd gelukkige beatkeuzes. En zeg nou zelf, deze tijd vraagt om een maatschappijkritisch album waarbij de man in pak die de wereld regeert met de grond gelijk wordt gemaakt. Nu maar hopen dat zijn touragenda voor 2015 leeg blijft.
Run The Jewels – Run The Jewels III
Ik kan nog steeds geen genoeg krijgen van beide Run The Jewels delen en voor dit jaar wordt er alweer gesproken over een derde deel. Je kan inmiddels wel spreken van een succesverhaal want iedere keer wanneer El-P en Killer Mike de handen ineen slaan, ontstaan er pareltjes. De belangrijkste vraag voor nummer drie is of ze in staat zijn om de vorige delen te toppen. Ik heb er in ieder geval alle vertrouwen in.
Action Bronson – Mr. Wonderful
Sinds 2011 met het verschijnen van Dr. Lecter is Action Bronson niet meer weg te denken uit de scene. Bronsolino is een van de meest productieve mc’s out there en dropte vorig jaar met Easy Rider de eerste single van het te verschijnen Mr. Wonderful, een geweldige track en dito clip. Ondanks zijn vele releases en featurings tussen 2011 en 2014 blijft voor mij zijn debuut uit 2011 nog de meest overtuigende plaat. Met Easy Rider en featurings van Chance The Rapper en Meyhem Lauren ligt de lat hoog, erg hoog wel te verstaan.
